این توجه صرفا نباید به شعار و حرف و لبخند و دست کشیدن از مهر بر سر این افراد بسنده شود، بلکه باید در زندگی فردی و اجتماعی این افراد از اساس تحول لازم را ایجاد کند و باید معلولان پیوست تمام کارهایی باشد که آن جامعه انجام می دهد و او را ببینند و از تبعیض علیه آنها عامدانه و غیرعامدانه بپرهیزند و از انزوا و حاشیه راندن آنان نیز خودداری کنند.

برنامه‌های توسعه‌ای فراگیر هر کشور باید به گونه ای طراحی و اجرا شود که زیرساخت‌های مهم برای آموزش، ورزش، اشتغال، مسکن، معیشت، فرهنگ، تفریح و گردشگری، فضاهای فیزیکی جامعه و از این دست برای حضور و مشارکت فعالانه این افراد فراهم گردد و این افراد به همه فضاها و امکانات دسترسی بیابند. این بخش از جامعه باید به بطن اجتماع بازگردند و در اولویت‌های دست اندرکاران سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و علمی جامعه و برنامه‌ریزی ها و تصمیم‌گیری‌های خرد و کلان آنها قرار گیرند. در این روند از تفسیر به رای مسائل این حوزه و برخورد غیرعلمی و تخصصی و احساسی و انجام کارهای صوری و رفع تکلیفی جدا خودداری شود.