به گزارش خبرنگار آتیه‌آنلاین، براساس بند «ح» ماده ۸۰ قانون برنامه پنج‌ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی «سازمان بهزیستی مکلف شده است با همکاری سایر دستگاه‌ها تا پایان اجرای قانون برنامه، کودکان کار را به نحوی ساماندهی کند که جمعیت این افراد حداقل ۲۵ درصد کاهش یابد.»
جمعیت کودکان کار و خیابان در ایران از ترکیبی خاص نیز برخوردار است و آمارهای اخذ شده از سازمان بهزیستی، شهرداری و نیروی انتظامی، حکایت از خارجی بودن۸۰ درصد کودکان کار و خیابان ایران دارد.
براساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، اکنون بیش از ۲۰ سال از نخستین طرح‌های ساماندهی کودکان کار و خیابان می‌گذرد. طرح تجهیز و راه‌اندازی مراکز جمع‌آوری، شناسایی و هدایت متکدیان و کودکان خیابانی، طرح مراکز شناسایی، تشخیص و جایگزینی کودکان خیابانی، طرح ساماندهی کودکان خیابانی، طرح مهمانسرای (پناهگاه) سلامت کودکان خیابانی و... بخشی از طرح‌های مرتبط در این زمینه بوده است.
از سال ۱۳۷۸ تاکنون طرح‌های مختلفی در راستای ساماندهی کودکان کار و خیابان اجرا شده است که به نظر می‌رسد با توجه به اینکه سازمان بهزیستی کشور برآورد می‌کند ۱۴ هزار کودک کار و خیابانی در کشور وجود داشته باشد، این طرح‌ها چندان موفق هم نبوده اند.
باتوجه به اینکه اغلب طرح‌های متعدد از راه‌اندازی مراکز جمع‌آوری و شناسایی و هدایت متکدیان و کودکان خیابانی بنابر اظهارات مسئولان نتوانستند نمره خوبی کسب کنند، حالا سوالی وجود دارد که چرا هر سال مراکزی با عناوین مختلف ایجاد و بعد با اجرای طرحی دیگر از یادها پاک می‌شوندو چرا هنوز مساله کودکان کار حل نشده است؟
چندمولفه‌ای بودن کودک خیابانی
محمدرضا حیدرهایی، سرپرست دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور امروز در گفت وگو با ایسنا تاکید کرد: موضوع کودکان خیابانی موضوع چند مولفه‌ای است و صرفا فقر خانواده یا فقر فرهنگی موجب کار کودک در خیابان نمی‌شود و هیچ‌گاه هم از اجرای طرح‌های ضربتی نتیجه‌ای حاصل نشده است. اینکه به صورت ضربتی کودکان خیابانی را جمع‌آوری کنیم «ثم ماذا»؟؛ بعد از آن چه می‌کنید؟
وی با بیان اینکه کودک کار و خیابان به خاطر چند عامل مختلف به کف خیابان می‌آید، ادامه می‌دهد: فقر فرهنگی خانواده‌ها یکی از دلایل حضور کودکان در خیابان است. در برخی فرهنگ‌ها کار کودک بد نیست و معتقدند کودکان برای رسیدن به بلوغ باید کار کنند. فقر اقتصادی نیز یکی دیگر از دلایل بروز این پدیده است. از سوی دیگر درصد بالایی از این کودکان اتباع هستند که به کشور ما آمده‌اند و خانواده‌هایشان مجبور هستند آنها را برای کار به خیابان بفرستند لذا موضوعات مختلفی در بروز این پدیده نقش دارند.
فرشید یزدانی، عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان پیشتر در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین با تاکید بر اینکه انکار آسیب های اجتماعی ها مساله آفرین است، عنوان کرد: باید وجود آسیب را پذیرفت و باید به درمان زیربنایی توجه کرد.
این فعال حوزه رفاه و تامین اجتماعی گفت: اگر قرار است طرح های جمع آوری و ساندهی کودکان اثرگذار باشد باید متمرکز بر نگاه سیستماتیکی‌تر باشد یعنی در تدوین طرح ها به چگونگی برقراری ارتباط بین بخشی سطوح مختلف آن توجه و دقت نظر خاصی باشد.
یزدانی ادامه داد: به نظرم این موضوع تنها به بهزیستی مرتبط نمی‌شود و باتوجه به اینکه اشتغال‌زایی و تولیدشغل یکی از مهم‌ترین بخش‌های اثرگذار است، بنابراین وزارت کار نیز باید ضمن پرداخت وام‌های‌کوتاه‌مدت و بلندمدت نسبت به تسهیل اشتغال آنها اقدام‌کند.
وی باتصریح براینکه اگر به تولیدشغل برای خانواده‌های کودکان توجه نشود سطوح دیگر طرح ها اثرگذار نیست، افزود: خوب است برای برنامه‌ریزی در حوزه کودکان کار، در گام اول با خود کودکان و خانواده‌های آنها گفت‌وگو شود و در نهایت امر از دل آن صحبت‌های صمیمی و دردهای واقعی، راهکاری استخراج شود.
نظر شما