وی گفت: افراد سالمند و بازنشسته در کشورهای توسعه یافته مهارت‌های کارآفرینی و سرمایه گذاری را یاد می‌گیرند و در اقتصاد نقش آفرین می‌شوند و تا ۷۵ سالگی هم می‌توانند از دانش ضمنی و تجربیات کاری خود استفاده کرده و آن را به نسل جوان منتقل کنند که البته این نیازمند یک تصویرسازی مثبت از سوی رسانه هاست که بازنشستگی و شروع سالمندی را به معنای دست کشیدن از فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی ندانند.

پژوهشگر حوزه سالمندی بسترسازی برای این مهم را توسط شبکه سمن‌های سالمندی و وزارت تعاون، ضروری خواند افزود: اگر دولت برای اشتغال و حفظ امنیت محیط کار سالمندان تسهیل گری کند از انزوا و افسردگی و بریدن سالمند از فعالیت‌های اجتماعی که خودش سرآغاز بیماری‌های روحی و روانی و جسمی است، جلوگیری خواهد شد.

وی با بیان اینکه موضوع سالمندی می‌تواند تبدیل به بحران شود اظهارکرد: ما به ازای هر ۶۲۰ سالمند یک تخت داریم درحالیکه کشورهای توسعه یافته به ازای هر ۱۸ سالمند یک تخت دارند. الان که هر سالمند چهار پنج فرزند دارد فرزندان می‌توانند سالمند را به صورت چرخشی نگهداری کنند اما طی یکی دو دهه آینده که بعد خانوار و اطرافیان سالمند بسیار کم می‌شود باید بسترهای خانواده محور و جامعه محور مانند مهدهای سالمندی را برای سالمند به وجود بیاوریم.

علامه با اشاره به اینکه فقط ۴۰ درصد از سالمندان حقوق بازنشستگی دارند گفت: ۲۰ درصد از سالمندان نیز کمیته امدادی هستند اما خود حقوق بازنشستگی هم مکفی نیست و تنها یک سوم از سبد معیشتی سالمند را تأمین می‌کند.

رئیس سابق دبیرخانه شورای ملی سالمندان، پدیده «بحران سالمندی» را پیش روی جمعیت ایران دانست و افزود: هم اکنون ۱۰,۷ دهم درصد جامعه ایران سالمند است و از سال ۱۴۱۰ که بیش از ۱۴ درصد جامعه سالمند می‌شود ایران رسماً به یک کشور سالخورده تبدیل خواهد شد.

این پژوهشگر حوزه سالمندی تشکیل وزارتخانه رفاه اجتماعی، سازمان ملی سالمندان و اندیشکده سالمندی را در کشور ضروری اعلام کرد.