به گزارش آتیه‌آنلاین، محمد سلگی عضوهیات‌عملی جهاد دانشگاهی گفت: در بسیاری از افرد نگرانی ناشی از انگ بیماری بروز پیدا کرد؛ تصور آنها این بود که مثلا این بیماری مشابه جذام یا بیماری‌های عفونی خطرناک و مسری است و به همین جهت بسیاری از افراد بیماری خود  را مخفی می‌کردند که مبادا به آنها انگ زده شود.   

سلگی در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین‌ در پاسخ به پرسش آثار روانی کرونا بر جامعه گفت: اضطراب یکی از جدی‌ترین اختلالات روانی- اجتماعی بود که در سطح جامعه بروز پیدا کرد و در مواردی به صورت وحشت‌زدگی و پاینیک در افراد نمایان شد. اختلال دیگر برآمده از کرونا، افسردگی بود که افراد مسن‌تر را بیش از جوانان تحت تأثیر قرار داد که فوبیا (ترس غیر عادی از ابتلا به کرونا)، از دیگر اختلالات این ایام بود.

داغ ننگ مرگ کرونایی

بهروز سپیدنامه شاعر و محقق در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین گفت: اوایل شیوع مرگ در اثر کرونا به عنوان امری طبیعی تلقی نمی‌شد و توأم با «داغ ننگ» (Stigma) بود. از نظر گافمن، داغ ننگ، احساس نقصانی است که سبب لکه‌دار شدن هویت اجتماعی افراد می‌شود و افراد برای رهایی از آن تلاش زیادی می‌کنند. ‌

وی افزود: این رهایی از داغ ننگ را می‌توان در اظهارات افراد در مرگ عزیزانشان دید، بی‌آن  که کسی از علت مرگ فلانی بپرسد می‌گویند بر اثر ایست قلبی یا سایر بیماری‌ها فوت کرده ‌است و گاه این مورد را در اطلاعیه‌های ترحیم نیز ذکر می‌کنند.  

سپیدنامه گفت: ممکن است فرد واقعاً بر اثر بیماری یا تصادف، جان به جان آفرین تسلیم کرده‌باشد، باز شتاب در بیان علت مرگ، کنشی برای دوری از برچسب خوردن و داغ ننگ است. نظیر چنین مواردی را قبلاً در مرگ بر اثر بیماری ایدز دیده‌ایم با این تفاوت که بیماری ایدز دلالت‌های انحراف جنسی را در پی دارد اما بیماری کرونا چنین نیست اما با وجود این، هنوز هم جامعه در انتساب خود به آن، اظهار تبری می‌کند. این دوری جستن به معنی عادی نبودن مرگ بر اثر بیماری کروناست.  

گزارش موسسه عالی پژوهش در خصوص بدنامی اجتماعی

موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی در گزارش هفتم خود راهنمای مشترک یونیسف و سازمان جهانی بهداشت در اجتناب از بدنامی اجتماعی ناشی از کرونا را ترجمه و تدوین کرد.  مرکز برنامه های ارتباطات دانشگاه جانز هاپکینز باشیوع کرونا و افزایش روزافزون آمار مرگ‌های ناشی از آن با انگ اجتماعی همراه می شدند راهنمای مشترک یونیسف و سازمان جهانی بهداشت در اجتناب از بدنامی اجتماعی ناشی از کرونا را  در ۲۴ فوریه ۲۰۲۰ منتشر کرد.

به گزارش آتیه‌آنلاین، در مقدمه این گزارش با مروری بر تعاریف (انگ) آمده است: «در حوزه‌های مرتبط با مسایل سلامت و بهداشت، بدنامی اجتماعی به ارتباط منفی بین فرد یا گروهی از افراد گفته می‌شود که ویژگی‌ها یا بیماری خاصی دارند. در زمان شیوع بیماری، این بدنامی ممکن است به معنای برچسب خوردن افراد، رفتارهای کلیشه ای و تبعیض آمیز با آنها و با تجربه از دست رفتن شان اجتماعی شان  به دلیل ارتباط با یک بیماری خاص باشد. »

در این گزارش تاکید شده است: «شیوع کووید ۱۹ موجب تحریک بدنامی‌اجتماعی و رفتارتبعیض‌آمیز با افراد از نژادهای خاص و همچنین همه‌کسانی شده است که به نوعی با ویروس در ارتباط بوده‌اند.»

چرایی گستردگی انگ بدنامی ناشی از کرونا

در بخش دیگری از راهنمای مشترک یونیسف و سازمان جهانی بهداشت میزان بدنامی مرتبط با کرونا را با سه عامل اصلی مرتبط می‌داند اینکه کووید یک بیماری جدید و بسیاری از جنبه‌های آن هنوز ناشناخته است. افراد  اغلب از چیزهای ناشناخته می‌ترسند وکار بسیار ساده‌ای است که ترس خود را به دیگران مرتبط و در نهایت منتقل کنند.

تاثیر بدنامی (انگ)  

در گزارش موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی در بیان تاثیر بدنامی آمده است: «بدنامی می‌تواند انسجام اجتماعی را تضعیف کرده و باعث انزوای اجتماعی احتمالی گروهی از افراد شود. ممکن است افراد به وضعیتی منجر شوند که در آن حتی احتمال پخش ویروس بیشتر شود. بدنامی می‌تواند باعث شود افراد به دلیل ترس از رفتارتبعیض‌آمیز بیماری‌شان را مخفی کنند یا مانع از تلاش سریع افراد برای مراقبت‌های بهداشتی شود، گاه آنها را از اتخاذ رفتارهای سالم دلسرد کنند.»