علی حیات‌نیا در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین تأکید کرد: «نقش نیروی انسانی در رشد تولید بی‌بدیل و بدون جایگزین است و هرچه نیروی انسانی توانمندتر و قوی‌ برای تولید داشته باشد کیفیت تولید نیز بهبود پیدا خواهد کرد.»  وی در پاسخ به پرسش «تأثیر تورم در دو یا چندشغله شدن کارگران» گفت: «متأسفانه در سال‌های اخیر در کشور به علت تورم‌های چندرقمی ‌و اینکه عملاً درآمدهای کارگران کمتر از نرخ تورم رشد کرده و قدرت خرید آنها به شدت کاهش پیدا کرده علاوه بر موج بیکاری شدید، این جاماندگی سبد درآمدی کارگران، عملاً سبد هزینه‌های آنها را تحت تأثیر قرار داده و آنها را ناگزیر کرده که برای جبران کاهش رفاه ناشی از تورم به مشاغل دیگری روی بیاورند و بعضاً دو یا چندشغله شده‌اند.»
افت کیفیت تولید 
حیات‌نیا چندشغله شدن کارگران را در بی‌انگیزگی آنها نسبت به کار مؤثر دانست و افزود: «این افراد نه‌تنها به کار بی‌انگیزه می‌شوند حتی بعضاً به علت دستمزدهای پایین اصلاً انگیزه و حتی مطلوبیتی برای کار کردن نیز ندارند و متأسفانه امروزه واحدهای تولیدی کشور با این مسائل مواجه شده‌اند و زمانی که کارگری نتواند تمام وقت انرژی و فکرش را برای تولید یک واحد صنعتی یا تولیدی صرف کند قطعاً این مسأله به کاهش تولید و همچنین از بین رفتن سطح کیفی لازم محصولات منجر می‌شود.»
تنها راه کاهش چندشغله بودن
این کارشناس اقتصادی گفت: «تورم ام‌الامراض اقتصاد است و مادر تمام بدبختی‌های اقتصادی است. در جامعه تورم‌زده عموماً تمام بحران‌های اقتصادی به وقوع می‌پیوندد. راهکار مؤثر برای کاهش و حذف دویا چند شغلگی در کنترل مسأله تورم در سطح کلان اقتصادی کشور نهفته است و به همین جهت تا وقتی دولت‌ها در جهت تثبیت و کنترل تورم سیاستی درست و اقدامی ‌مؤثر اتخاذ نکنند نمی‌توانیم از دهک‌های پایین جامعه از جمله کارگران که عموماً از دهک‌های پایین جامعه هستند انتظار داشته باشیم که دو یا چندشغله نشوند و یا بهره‌وری لازم را داشته باشند؛ چراکه بهره‌وری تابع سطح رفاه کارگران است. یعنی اگر میزان رفاه کارگری کاهش پیدا کند قطعاً خروجی و ستانده‌ای که برای آن واحد تولیدی دارد به شدت کاهش پیدا خواهد کرد.»
این مدرس دانشگاه تأکید کرد: «اگرچه معتقدم این موضوع بیشتر تحت ثأتیر اقتصاد کلان و در مرتبه بعدی اقتصاد خرد دخیل است اما در سطح بنگاه‌ها نیز می‌توان راهکارهایی اندیشید؛ در شرایط تورم شدید کنونی اگر مدیران بنگاه‌ها حاشیه سود کمتری تعریف کنند. از طرف دیگر سطح رفاهی کارگران را به عنوان سرمایه‌های بنگاه تولیدی که واحد تولیدی را سرپا نگه داشته‌اند را ارتقاء دهند تا حدودی از مشکلات کارگران کاسته خواهد شد.»