به گزارش آتیه‌آنلاین، حسن طایی در پنلی از وبنیار «سیاست های رفاهی، مسوولیت اجتماعی و خیرهمگانی» که هم اکنون به همت موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی در حال برگزاری است،  گفت: سیاستگذاری به معنای طراحی سازوکاری مبتنی بر دانش نظری، داده ها و اطلاعات در دسترس، خردمدیریتی و تجربه کارشناسی برای ایجاد فضابرای حرکت کارگزاران اقتصادی و بازیگران اجتماعی به سمت وضعیت مطلوب یا همان برنامه موردنظر مدیران و رهبران جامعه است.

طایی با تاکید بر اینکه در سیاستگذاری هیچ جادو و معجزه ای در کار نیست، عنوان کرد: گام ها و برنامه های جاه طلبانه عموما با شکست مواجه می شوند و اغلب سیاستگذاری به منظور تغییرات کوچک و تدریجی امکان موفقیت را بالا می برد.

وی «انسجام سیاستی» را لازمه هر نوع سیاستگذاری خواند و افزود: این انسجام سیاستی که رویکرد و ابزاری برای ادغام ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و سیاسی در تمام سطوح سیاستگذاری داخلی، منطقه ای و بین المللی است باید همواره موردنظر مدیران و برنامه ریزان باشد.

طایی با بیان اینکه چرخه سیاست گذاری دارای سه مرحله پراهمیت است در معرفی این مراحل عنوان کرد: تعیین و اولویت بندی اهداف و عنصر سازنده آن سیاست و تعهد سیاستی، سیاست هماهنگی و اجراو عنصر سازنده آن سازوکارهای هماهنگی سیاستی و نظارت، گزارش گیری و تحلیل و عنصر سازنده آن تعدیل مستمر سیاست ها مراحل مهم در چرخه سیاست گذاری محسوب می شوند.

این استاد دانشگاه سیاستگذاری اجتماعی را مداخله عامدانه دانست و تاکید کرد: دولت ها، سمن ها و احزاب برای رسیدن به اهداف رفاهی در توزیع مجدد منابع در میان شهروندان، انجام می دهد به عبارت دیگر؛ سیاست گذاری اجتماعی حالتی از دخالت نهادهای مذکور است که در اهداف اجتماعی مانند عدالت اجتماعی، حمایت از مردم آسیب پذیر و برنامه ریزی مدبرانه زندگی تجلی پیدا می کند.

طایی اضافه کرد: سیاست گذاری اجتماعی در بافتار اجتماعی معنا پیدا می کند و شامل مجموعه ای از قوانین، مقررات، نهادها و اقدامات می شود که تغییر نظم اجتماعی از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب مدنظر دارند.

وی در بیان اهداف عمده سیاستگذاری اجتماعی گفت: کاهش نابرابری ها، افزایش سطح رفاه و کیفیت زندگی و بهبود مولفه های شهروندی و حقوق اجتماعی از اهداف مهم سیاست گذاری اجتماعی به شمار می آیند.

این استاد دانشگاه در بیان برخی از کاستی های نهادی و دیرپای اجتماعی و فرهنگی در کشور تصریح کرد: نظام تفکر نامنسجم برای حکمروایی  مطلوب، امتناع از مطاللعه، تفکر و اندیشه ورزی، سطح پایین یادگیری و نوآوری های اجتمناعی و فرهنگی، بی اعتمادی بین کارگزاران اقتصادی و بازیگران اجتماعی کارگریزی و کارنومولد به مثابه یک پدیده فرهنگی و اجتماعی و... به  بروز و تشدید کاستی های نهادی در کشور دامن زده است.

وی تصریح کرد: در ساحت سیاستگذاری اجتماعی، ارکان زندگی اجتماعی و انسان های مستعد دارای سه رکن خردمندی و خوش زیستی، توانمندسازی اقتصادی  و تاب آوری اجتماعی است.

طایی در تعریف توانمندسازی اقتصادی عنوان کرد: این ابزار شرایطی فراهم می‌کند که افراد از جنبه های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، حقوقی و روانی به کسب شغل مولد و ایجاد درآمد پایدار  دست پیدا کنند.

وی تاب آوری اجتماعی را توانایی انسان ها در غلبه بر موقعیت های دشوار تا آسیب پذیری ها و رنج های زندگی خواند و افزود: در صورت تحقق تاب آوری افراد از رنج هایی که به آنها می رسد مواجه می شود پله ای برای صعود خود از آن می سازند.

این استاد دانشگاه در بیان خردمندی وخوش زیستی گفت: کسب مهارت ها برای زیستن خردمندانه، سلامت گونه، شادمانه، دیگردوستانه، زیستن برای توسعه و زیتنی فراتر از بودن یعنی همدلی، صلح، درمانگری، عشق و آزادی است.