به گزارش آتیه آنلاین،اینها توصیفاتی مختصر است از «بنیامین قره‌حسن‌لو» ملی‌پوش شنای ایران. پسر محجوب و بااخلاقی که نه‌تنها در شنا که در کسب علم ورزش و طی کردن مدارج تحصیلی نیز درخشان عمل کرده بلکه توانسته در رشته تربیت‌بدنی مدرک دکترای خود را نیز اخذ کند. تن به آب زدن و رقابت با همتایان خود در عرصه جهانی و آسیایی حالا دیگر جزیی جدایی‌ناپذیر از زندگی بنیامین شنای ایران است و همین پیوند ریشه‌ای ورزش با زندگی، برای او نیز همانند بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای ایران زمین، دغدغه‌ها و دلمشغولی‌هایی پدید آورده است که رهایی از آنها نیازمند این است که برای تأمین آینده این قشر، راهکارهای اساسی از سوی مسئولان تدوین و اجرایی شود. در همین رابطه با سریع‌ترین شناگر ایران گفت‌وگویی ترتیب دادیم که در زیر می‌خوانید.

پس از اینکه سال‌ها به ورزش شنا مشغول بودید، از چه سالی خود را به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای در این رشته شناختید؟
برای من همانند بسیاری از ورزشکاران دیگر زمانی که به طور رسمی به عضویت تیم ملی شنای ایران درآمدم آغازی جدی بود بر ورودم به ورزش حرفه‌ای و قهرمانی. البته پیش از آن نیز همیشه تلاشم این بوده که بتوانم در مسیر حرفه‌ای بودن گام بردارم، اما ورودم به تیم ملی موضوع را برایم جدی‌تر کرد، چون دیگر نه‌فقط یک شناگر که سرباز کشورم محسوب می‌شدم. سال ۲۰۱۶ برای نخستین‌بار به عنوان بازیکن تیم ملی شنای ایران راهی مسابقات قهرمانی آسیا ژاپن شدم و این برای من آغاز مسیر جدیدی در ورزش به شمار می‌رفت. من آن زمان تنها ۱۷ سال داشتم و باید ورزش را به عنوان پیشه اصلی خود انتخاب می‌کردم. البته همیشه برای من درس خواندن نیز بسیار بااهمیت بود، اما زمانی که برای ورزش سپری می‌کردم نشان از این داشت که دیگر ورزشکار بودن شغل من است.
در این سال‌های عضویت در تیم ملی چه عناوینی کسب کردید و در چه مسابقاتی حاضر شدید؟
من در سال ۲۰۱۶ به مسابقات قهرمانی آسیا در ژاپن رفتم. دو سال بعد همراه تیم ملی شنا راهی بازی‌های کشورهای اسلامی شدم که در باکو برگزار ‌شد. همان سال در کشور ترکمنستان بازی‌های داخل سالن آسیا برگزار شد. همچنین در چند تورنمنت بین‌المللی مانند تورنمنت ترکیه و... نیز شرکت کردم. در قاره آسیا عناوینی کسب کرده‌ام اما برای خودم مهمترین هدف  کسب سهیمه المپیک سال ۲۰۲۱ بود که متأسفانه محقق نشد. من به دلیل شیوع کرونا و بسته بودن استخرها و شرایطی که برای اعزام به مسابقات برون‌مرزی فراهم نشد، نتوانستم تمام توانم را به کار گیرم و آمادگی کامل داشته باشم. در نهایت با اینکه تا فینال مسابقات پیش رفته بودم، اما نتوانستم سهمیه را تصاحب کنم و شرمنده مردم کشورم شدم. البته این اتفاق امید من را از بین نبرده است و من توان خود را به کار خواهم بست تا بتوانم در المپیک بعدی سهمیه بگیرم و این ناکامی را جبران کنم.
 ورزشی مانند شنا به چه میزان تمرینی در روز، هفته و یا یک ماه ، نیاز دارد؟
 به این سؤال نمی‌توان به طور دقیق جواب داد؛ زیرا نسخه تمرینی برای هر ورزشکار با ورزشکار دیگری متفاوت است. این موضوع را نیز باید در نظر داشت که هر ورزشکاری سطح توانمندی‌اش متفاوت است و هدفی که از ورزش کردن دارد نیز متفاوت است. با این حال، در مجموع می‌توان گفت شنا رشته سنگینی است و نیاز به تمرین زیادی دارد. این رشته به نفس وابسته است و لازمه داشتن نفس خوب نیز تمرینات بدنسازی اصولی است. در این رشته برای اینکه بتوان با رقبا در سطح بین‌المللی رقابت کرد، نیاز به تمرین زیادی است.
پس با این اوضاع، شما به عنوان یک جوان ۲۴ ساله، شغل دیگری جز شنا کردن ندارید؟
شغلی که به طور دائم و کارمندی باشد خیر؛ چراکه من باید در خدمت تیم ملی بودن را در اولویت قرار دهم. البته اغلب یا شاید بتوان گفت همه شناگران حرفه‌ای علاوه بر شنا باید شغل دیگری داشته باشد تا بتوانند امرار معاش کنند؛ زیرا قراردادهایی که شناگران در لیگ دارند بسیار کم است و سقف آن بیشتر از ۷ یا ۸ میلیون تومان برای یک فصل نیست! با این مبالغ ما مجبور هستیم که به مشاغل دیگر رو بیاوریم. مشکل دیگر این است که چون نمی‌توانیم مشغول کار ثابتی باشیم تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیریم و هیچ دورنمای واضح و روشنی از آینده و روزهای بازنشستگی خود نخواهیم داشت. این دغدغه بزرگی است که قطعاً اغلب ورزشکاران با آن سروکار دارند و سال‌هاست منتظرند تا اتفاق خوبی در این زمینه رخ دهد و ورزشکاران در راستای تحت پوشش بیمه قرار گرفتن، اخبار خوشی را بشنوند.
فدراسیون شنا، شیرجه و واترپولو برای بیمه کردن ورزشکاران زیرمجموعه خود اقدامی انجام داده است؟
تا جایی که من در جریان هستم محسن رضوانی رییس فدراسیون پیگیری این قضیه بودند اما مقدر نشده؛ چراکه به نظرم هنوز سازوکار استانداردی برای رفع این مشکل تعبیه نشده است. قطعاً نیاز است که همه جوانب سنجیده شود. طرحی مانند رفع مشکلات بیمه‌ای ورزشکاران نیازمند برنامه‌ریزی و سپری کردن وقت کافی و البته بیش از هر چیز ممارست و همدلی است تا به ثمره مثبت منجر شود. در حال حاضر صندوق حمایت از ورزشکاران و پیشکسوتان فعالیت‌های خوبی در زمینه بیمه ورزشکاران صورت داده‌اند اما واقعیت این است که جامعیت ورزشکاران حرفه‌ای بسیار گسترده است و توان صندوق یارای آن را ندارد تا بتواند تمام ورزشکاران را تحت پوشش خود قرار دهد و ناچار به اولویت‌بندی است. به اعتقاد من، سازمان تأمین اجتماعی و وزارت ورزش با همکاری فدراسیون‌ها و خود ورزشکاران در زمینه بیمه، می‌توانند اقدامات بزرگی رقم بزنند که روند تازه و مثبتی در ورزش ایران شکل دهند.

گزارش از:پرتو جغتایی