به گزارش آتیه آنلاین، «ورزش» حالا دیگر تنها یک فعالیت صرف به منظور سپری کردن اوقات فراغت و مفرح کردن لحظات یا توجه و اهمیت دادن به سلامتی جسم و روح نیست. «ورزش» در تمام جهان، چه کشورهای پیشرفته و چه کشورهای در حال توسعه یا جهان سوم، حالا دیگر یک صنعت مهم و تأثیرگذار است. در همین راستا می‌توان ورزشکاران را عضوی از این صنعت در حال گردش و پویا دانست. سیل عظیم تبلیغات پیرامون مسابقات، تورنمنت‌ها و رویدادهای ورزشی، جابه‌جایی ورزشکاران بین تیم‌های داخلی و خارجی و عقد قراردادهای رسمی و دادوستدهای مالی بی‌شمار، تنها بخشی از هزاران دلیلی هستند که ما را مجاب می‌کند تا از ماهیت امروزی «ورزش» به عنوان یک حرفه مهم نام ببریم و به موازات آن ورزشکاران را نیز به مثابه کارمندانی قلمداد کنیم که مدت زمان زیادی را صرف فعالیت ورزشی می‌کنند تا در سطح حرفه‌ای باقی‌مانده و بتوانند به عنوان ورزشکار حرفه‌ای در این صنعت از رقبای خود عقب نمانده و جایگاه ایده‌آلی تصاحب کنند.

در این میان رسیدن به پیراهن تیم ملی و کسب افتخار برای کشور در میادین برون‌مرزی و بین‌المللی نیز از اهدافی است که قطعاً تمامی ورزشکاران یا آرزوی رسیدن به آن را داشته و در سرفصل اهداف‌شان به آن نظاره می‌کنند و یا توانسته‌اند مسیر پر پیچ‌وخم آن را طی کنند و در قالب ورزشکار ملی‌پوش برای میهن‌شان افتخارآفرینی کنند. در شماره قبل گفت‌وگویی با رییس فدراسیون تنیس روی میز داشتیم که در این گفت‌وگو به لزوم تحت حمایت بیمه بودن ورزشکاران اشاراتی شد. در این شماره به وضعیت بیمه شدن ورزشکاران رشته قایقرانی که یکی از رشته‌های پر ورزشکار و البته بسیار فعال در ایران به شمار می‌رود، پرداختیم و در این باب گفت‌وگویی ترتیب دادیم با «علیرضا سهرابیان» رییس فدراسیون قایقرانی ایران. سهرابیان یکی از مدیران جوان شاغل در فدراسیون‌های ورزشی به شمار می‌رود؛ مدیری که از بدو ورودش به این فدراسیون، شکل و شمایل منظمی به فعالیت ورزشکاران این رشته داد و رفع دغدغه‌های قایقرانان ایران از اولویت‌های برنامه‌های مدون‌شده‌اش به شمار رفته و می‌رود.

ریاست بر فدراسیونی که تعداد زیادی ورزشکار زیرمجموعه آن هستند، شما را با چه چالش‌هایی مواجه کرده است؟
همان‌طور که اشاره کردید، قایقرانی به دلیل اینکه در دل خود ماده‌ها و بخش‌های مختلفی دارد، ورزشکاران زیادی را دربر می‌گیرد. جامعه نفراتی که می‌توان آنها را با توجه به میزان و کیفیت فعالیت‌شان «قایقران حرفه‌ای» نامید، جامعه گسترده‌ای است. البته در این بین باید به این موضوع نیز توجه داشت این فقط ورزشکاران نیستند که در رشته قایقرانی فعالیت می‌کنند. داوران، مربیان و بسیاری نفرات که در تلاشند تا این رشته در سطح حرفه‌ای خود باقی بماند نیز در زمره خانواده بزرگ قایقرانی ایران قرار دارند. این حجم زیاد نفرات مدیریت این فدراسیون را با سختی‌هایی روبه‌رو کرده است. اعزام‌های متعدد، برگزاری مسابقات داخلی در ماده‌های گوناگون، کمبود امکانات کافی از جمله قایق‌های و پاروهای استاندارد، دریاچه‌های طبیعی و مصنوعی قابل استفاده و بسیاری معضلات دیگر؛ اما تلاش من از ابتدای فعالیت من در این رشته در این راستا بوده که بتوانم ایده‌آل‌ترین شرایط را مهیا کنم و تا حد امکان و اختیار از دغدغه‌های این نفرات بکاهم. رشته ما المپیکی است و در مسابقاتی نظیر بازی‌های آسیایی، بازی‌های کشورهای اسلامی، تورنمنت‌های بین‌المللی نظامی یا دانشجویی و... حضور مداوم و مستمر دارد. پس باید همه چیز بر اساس قاعده و چارچوب و نظم و در شرایط خوب قرار داشته باشد.

آیا فدراسیون قایقرانی تا به حال به این تکاپو افتاده که اقدامی برای بیمه شدن ورزشکاران قایقران یا پیشکسوتان این رشته، انجام دهد؟
واقعیت این است که بیمه شدن ورزشکاران و مربیان و پیشکسوتان و در مجموع فعالان حوزه‌های ورزش حرفه‌ای، همیشه و هنوز دغدغه و دلواپسی اهالی ورزش به شمار می‌رود. در این بین شاید بتوان تعداد انگشت شماری از ورزشکاران و مربیان را یافت که خود به طور شخصی اقدام به بیمه شدن، کرده باشند، اما اگر نگاه موشکافانه‌ای به موضوع داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که این تعداد چندان هم چشمگیر نیست؛ چراکه ورزشکاران با قواعد این امر اشنا نبوده و نحوه درست و اصولی این اقدام را نمی‌دانند. با این حال، همه ورزشکاران که عمر جوانی خود را صرف ورزش حرفه‎ای کرده و می‌کنند نسبت به روزهای بازنشستگی خود بیمناک و نگرانند و چشم‌انداز ایده‌آلی نسبت به آینده خود ندارد. درباره اینکه آیا فدراسیون قایقرانی اقدام یا ایده‌ای در این زمینه داشته است، باید بگویم که به هر حال دغدغه همیشگی ورزشکاران، مسبب این بوده که گاهاً به این موضوع فکر کنم چه راهی می‌توان پیدا کرد که برای بیمه شدن ورزشکاران و آسودگی خیال‌شان از روزهای بازنشستگی دست به اقدامی بزنیم، اما به راهکار مناسبی دست پیدا نکردیم.

به نظر شما چه سدی در مسیر این اقدام است؟ در واقع می‌خواهیم بدانیم تحت چه شرایطی باشید به عنوان کارفرما تصمیم به بیمه کردن قایقرانان خواهید گرفت؟
به نظر من برای پاسخ دادن به این سؤال نیاز است که بررسی‌های دقیق‌تری صورت گیرد. شاید بهتر باشد وزارت ورزش و جوانان به عنوان متولی نخست ورزش در کشور، صحبت‌ها و مشورت‌هایی با کارشناسان سازمان تأمین اجتماعی داشه باشد و تعاملاتی در این بین صورت گیرد و به ازای این تعاملات، تصمیم‌گیری شود. البته باید اشاره کنم که جامعه ورزشکاران رشته قایقرانی بسیار زیاد است و بیمه شدن تک‌تک این نفرات عملاً شدنی نیست؛ مگر اینکه بتوان سازوکاری اصلاح شده برای تأیید فعالیت ورزشکاران تعبیه کرد و بر اساس آن به لیستی دقیق و درست رسید. موضوع دیگر نیز کمبود بودجه است که فدراسیون‌های ورزشی در سال‌های اخیر و با مشکلات اقتصادی بسیاری که در کشور وجود دارد، دچار آن شده و رفع نیازهای اولیه نیز گاهی با مشکلاتی ما را روبه‌رو می‌کند. پس باید برای این بخش نیز به یک طرح و ایده درست و اصولی رسید.

به نظر شما ورزشکاران رشته قایقرانی می‌توانند برای رفع این معضل یعنی کمبود بودجه، کمکی به بیمه شدن خود کنند؟
قطعاً؛ چراکه نه؟ اما به نظر من همه چیز بستگی به این دارد که آیین‌نامه درستی در این زمینه وجود داشته باشد که فدراسیون بداند چه مسئولیتی را قرار است بر عهده گیرد. از طرفی نه ورزشکار متضرر شود نه فدراسیون به تنگنای مالی برسد و نه سازمان تأمین‌اجتماعی با نحوه بیمه کردن ورزشکاران که شیوه زندگی و شغلی مخصوص و ویژه‌ای دارند، به چالش کشیده شود. به این حال اگر روزی با همکاری و تعامل و رسیدن به یک طرح کم نقص و کم‌نظیر این ماجرا به اجرا رسد و عملی شود، ما شاهد رخدادی عظیم در ورزش ایران خواهیم بود؛ رخدادی که می‌تواند ورزشکاران را برای هر روز بهتر شدن و هر روز بیش از پیش در مسیر پیشرفت بودن ترغیب کند.