به گزارش آتیه‌آنلاین، دکتر جمال‌الدین خدمتی، مسائل برنامه پزشکی خانواده شهری را در وضعیت کنونی و نیز ابعاد فرهنگی مورد بررسی قرار داد و درمان محوری به جای سلامت محوری، حاکم بودن فرهنگ خوددرمانی در جامعه و در عین حال تقاضای غیرضروری برای درمان را از جمله این مسائل برشمرد.

وی با اشاره به مشکلاتی که در طرح مشاهده می‌شود، افزود: یکی از مسائل طرح مربوط به مشکلات بسته خدمت است. در زمینه برخی از بیماری‌ها نیز غفلت شده و توجه کمتری به برخی از مراقبت‌ها شده است.

رییس اداره راهنماهای بالینی تأمین‌اجتماعی، اظهار کرد: همچنین عدم دسترسی مناسب به آموزش‌های سلامت در جامعه و ضعف در برگزاری جلسات آموزشی برای گروه‌های هدف از جمله این مسائل را تشکیل می‌دهد و نیز ارتباط ضعیف پزشک و در نتیجه نقص در ارائه خدمات جامع نیز وجود دارد.

خدمتی عدم همکاری لازم بین پزشکان عمومی‌ و پزشکان متخصص سطح دو را نیز از دیگر مسائل برشمرد و گفت: همچنین اطلاع محدود پزشک خانواده از نتیجه درمان پزشک متخصص نیز وجود دارد.

وی با اشاره به بالا بودن حجم کاری و تعداد ویزیت‌های روزانه در طرح پزشکی خانواده شهری، تصریح کرد: در نتیجه آن زمان کافی برای بیماران درنظر گرفته نمی‌شود.

رییس اداره راهنماهای بالینی تأمین‌اجتماعی، در خصوص مشکلات «دسترسی» به پزشک خانواده، افزود: «به رغم تصریح در دستورعمل نسخه ۰۲ پزشک خانواده شهری، امکان دسترسی تلفنی بیماران به پزشک خانواده وجود ندارد و نیز دسترسی به پزشکان خانواده در بسیاری از ساعات روزهای غیرتعطیل نیز امکان‌پذیر نیست.

خدمتی اظهار کرد: همچنین مسائلی مانند تک‌شیفت بودن مراکز، عدم اطلاع بیماران برای مراجعه به مراکز جایگزین در صورت بسته بودن مرکز، وجود ابهام در پذیرش بیمار اورژانسی و عدم اطلاع مرکز تماس و عدم امکان دریافت راهنمایی از آن نیز از جمله مشکلات حوزه «دسترسی» به پزشک خانواده شهری است.

وی برنامه پزشکی خانواده شهری را از منظر فرهنگی نیز بررسی کرد و گفت: نگرش منفی افراد به برنامه پزشک خانواده شهری، عدم اعتماد و باور به عملکرد پزشکان خانواده، ضعف در فرهنگسازی در خصوص رعایت نظام ارجاع و آگاهی پایین خانوارها از برنامه پزشک خانواده و بهداشت از جمله این مسائل فرهنگی است.

رییس اداره راهنماهای بالینی تأمین‌اجتماعی، تصریح کرد: همچنین از ابعاد فرهنگی مسائل دیگری نیز وجود دارد؛ درمان محوری به جای سلامت محوری، حاکم بودن فرهنگ خوددرمانی در جامعه و تقاضای غیرضروری از جمله مسائل ابعاد فرهنگی این طرح را تشکیل می‌دهد.