به گزارش آتیه آنلاین، رجانیوز نوشت: «تلوبیون رکورد بیننده آنلاین مجازی برای پخش زنده فینال باشگاه های آسیا را شکست. ۶ میلیون کاربر یکتا در طول بازی، یک میلیون و ۵۰ هزار کار بر همزمان، ۴۲۰ گیگابیت بر ثانیه پهنای باند مصرفی. رکورد شکنی تلوبیون در حالی است که آذری جهرمی پیش از شروع بازی با کنایه‎ و هم‎نوایی با محدودیت‎های AFC علیه پرسپولیس، وعده خدمات‎رسانی نامحدود وزارت ارتباطات به اینستاگرام به بهانه خواست مردم را داده بود!» 
کیهان هم در این باره نوشت: «مردم وقتی درگیر گزارش عادل بودند، تخم مرغ گران شد. برخی خبرهای غیررسمی حاکی است افزایش تعداد دنبال کنندگان صفحه اینستاگرام فارسی AFC نیز طبیعی نبوده است که با توجه به خرید و فروش معمول (فالوئر) در فضای مجازی مسئله‌ای دور از ذهن نیست و وقتی افراد عادی می‌توانند به راحتی این اقدام را انجام دهند برای تیم‌های سازمان یافته به مراتب راحت‌تر است.» کیهان با همین پیش فرض های نادرست نتیجه گرفت که : «فردوسی پور از تلوبیون شکست خورد!»
همچنین اکانت توییتری تلوبیون (اپلیکیشنی که برنامه های صدا و سیما را در تلفن های همراه پوشش می دهد) نوشت: « ای کاش قهرمان می‌شدیم... با همراهی شما رکورد ۶ میلیون کاربر یکتا در طول بازی و بیش از ۱ میلیون و ۵۰ هزار کاربر همزمان رقم خورد و بیشینه پهنای باند مصرفی کاربران تلوبیون از ۴۲۰ گیگابیت بر ثانیه عبور کرد.»  اینها همه واکنش هایی بود که پس از گزارش فردوسی پور و استقبال خیره کننده مردم در اینستاگرام اتفاق افتاد. استقبالی که لایو فردوسی پور را پربیننده ترین لایو فارسی و پنجمین لایو پربیننده جهان تا امروز کرد.

واکنش ها برای چیست؟
دیروز بازی پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان باشگاه‌های آسیا یک مهمان ویژه هم داشت. کسی که ماهها بود به دستور مدیر شبکه سه از ساخت و تولید برنامه و همچنین گزارش فوتبال منع شده بود. عادل فردوسی پور که به زعم علی فروغی مدیر شبکه سه از مدار صدا و سیما خارج شده بود، دیروز به دعوت AFC (کنفدراسیون فوتبال آسیا) در صفحه اینستاگرام این نهاد فوتبالی به صورت زنده بازی فینال را برای ایرانیان گزارش کرد. 
صبح جمعه پیش از اعلام این خبر تعداد فالوورهای این صفحه کمی بیش از ۲۰۰ هزار نفر بود، صبح شنبه این عدد حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر افزایش پیدا کرد و تا شروع بازی لحظه به لحظه بر این تعداد افزوده می‌شد؛ طوری که تا پیش از شروع مسابقه از مرز دو میلیون نفر عبور کرد. رشد ده برابری دنبال کنندگان صفحه AFC چنان شگفت آور بود که همگان مجبور به واکنش شدند. 
ابتدا رجانیوز و دیگر حامیان محافظه کاران نوشتند اینها ربات هستند و سعی کردند غائله را ختم کنند. اما وقتی تعداد بینندگان لایو به نزدیک یک میلیون نفر رسید، اجبارا با وسط کشیدن پای تلوبیون، تلاش کردند نشان دهند که اپ های داخلی هم چیزی کم از خارجی ها ندارد. اما نکته اینجا بود که این سایت ها آدرس را اشتباه رفته بودند. دعوا بر سر جنس ایرانی و خارجی نبود. بلکه یک نفر که به تشخیص مدیران سازمان "در مدار" حرکت نمی کرد، باعث شده بود همان سازمان عریض و طویل دستکم "یک میلیون" نفر (در لحظه) از بینندگان خود را از دست بدهد و این زیان کوچکی نبود.
علاوه بر اینکه امروز مشخص شد مطابق آمارها روز گذشته ۴ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر با ورود به لایو AFC گزارش عادل فردوسی پور را دنبال کردند. همچنین این لایو با ۸۰۹ هزار بیننده در لحظه توانست رکورد لایو فارسی را بشکند و در رتبه‌ی پنجمین لایو پربیننده جهان قرار بگیرد.
روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «کنفدراسیون فوتبال آسیا با یک تصمیم ساده و درست به چنین موفقیتی دست یافت. آنها حالا هم یک پایگاه پرمخاطب و قدرتمند رسانه‌ای دارند و هم می‌توانند از طریق آن کسب درآمد کنند. همه اینها صدقه سر پاس‌گلی است که مدیران تلویزیون ایران دادند و البته AFC آن را تبدیل به گل کرد. اگر این امکان وجود دارد که گزارش فردوسی‌پور روی یک بازی فوتبال در پیجی مهجور با استقبال میلیونی مواجه شود، چرا فردوسی‌پور نباید از این امکان برای تولید و پخش برنامه جدیدش استفاده کند؟»
مصطفی فقیهی مدیر سایت خبری انتخاب در مورد آمار تلوبیون در توییترش نوشت: «دروغ بزرگ صدا و سیما برای زیر سوال بردن رکورد فردوسی‌ پور، تلوبیون ادعا کرده یک میلیون کاربر همزمان داشته! اما آمار ترافیک شبکه ملی اطلاعات در سایت http://tehran-ix.ir نشان می‌دهد حداکثر۳۰۰گیگ ترافیک داخلی در زمان بازی فوتبال زیاد شده که تازه مربوط به آنتن، روبیکا و...هم است. اگر هر لایو  ۱ مگ پهنای باند مصرف کند، برای یک میلیون کاربر، ۱۰۰۰ گیگ ترافیک مصرف می‌شود. دروغ می‌گویند تا سرافکندگی خود در برابر لایو ۸۱۰ هزار نفری عادل فردوسی پور را درمان کنند. بی‌نوا آنکه به کذبیات اینان اعتماد می‌کند!»

کنفدراسیون علیه پرسپولیس؟
یکی از استدلال های مخالفین فردوسی پور، اقداماتی بود که کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه پرسپولیس انجام داده بود. محرومیت عیسی آل کثیر (که البته فقط برای این بازی نبود و پیش از فینال انجام شده بود)  و ادعای تازه "نفروختن" حق پخش بازی به صدا و سیما که دیشب از طرف محمدرضا احمدی در استودیو شبکه ۳ مطرح شد.
از محرومیت آل کثیر که بگذریم، سوال پیش میاید که چرا کنفدراسیون فوتبال آسیا حق پخش بازی فینال را به ایران نفروخت؟ مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا گفته اند به دلیل تخلف ایران در پخش بدون اجازه تصاویر مسابقات آسیایی حق پخش رسمی فینال جام قهرمانان فوتبال آسیا را به ایران نفروخته و مجوز حضور هیچ‌یک از خبرنگاران ایرانی را نیز برای حضور در قطر صادر نکردند. نکته ای که در بین حامیان صدا و سیما و منتقدان فردوسی پور مسکوت گذاشته شده است. 
این موضوع باعث شد محمدحسین میثاقی و مهدی هاشمی که می‌خواستند برای پوشش خبری فینال آسیا به همراه پرسپولیس راهی قطر شوند هم ویزای قطر را دریافت نکنند. این در حالی بود که هیچ نامی از آن‌ها به عنوان خبرنگار برده نشده بود و نام این دو نفر در لیست ۶۰ نفره پرسپولیس به ای‌اف‌سی قرار گرفته بود.
ای‌اف‌سی، اما تنها ویزای ۵۰ نفر از آن‌ها را صادر کرد که میثاقی و هاشمی در میان ۱۰ نفری حضور داشتند که ویزا برای آن‌ها صادر نشد. این در حالی است که تا پیش از این حتی اگر کشوری حق پخش مسابقات را نمی‌خرید، می‌توانست خبرنگاران خود را برای پوشش غیر تصویری به مسابقات اعزام کند، اما از آنجا که صدا و سیما دیگر رقابت‌های آسیایی را از طریق غیرقانونی پخش کرده است، کنفدراسیون فوتبال آسیا، صدا و سیمای ایران را مشمول تنبیه‌های مختلف از جمله ممنوعیت حضور خبرنگارانش در فینال آسیا کرده است. 
«چتان کولکارانی» رئیس بخش رسانه‌ای و اجرایی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا گفته بود: در جریان و حاشیه تمرین تیم‌ها، غیر از اعضای اصلی رسانه باشگاه‌ها و کنفدراسیون فوتبال آسیا، هیچ رسانه دیگری حق فیلمبرداری، عکاسی یا اجرای پخش زنده از تمرینات ندارد. به عنوان مثال صدا و سیمای ایران یا هر رسانه‌ای که حق‌پخش بازی‌ها را در اختیار ندارد، نمی‌تواند گزارشی از تمرین و بازی تهیه کند زیرا کپی‌رایت بازی فروخته شده است.
ممکن است صدا و سیما به اقدام AFC معترض باشد، اما نمی توان کتمان کرد که صدا و سیما در زمینه پخش زنده مسابقات فوتبال همواره متهم به انجام تخلفات گوناگون است و البته برای اولین بار هم نیست که گزارشگران صدا و سیما نمی توانند از داخل ورزشگاه مسابقات را به صورت زنده گزارش کنند. در دو جام جهانی ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ هم وضعیت مشابهی بر گزارشگران ایرانی حاکم بود و آن ها بیشتر به گزارش حواشی "بیرون ورزشگاه" می پرداختند.

فرصتی که از دست رفت
مهم ترین نکته ای که در قضیه عادل فردوسی پور و اتفاق دیروز، باید مورد توجه باشد، تکیه به اعداد و ارقام نیست. اینکه یک میلیون یا دو میلیون نفر کمی بالاتر یا پایین تر گزارش را از کدام رسانه دیده اند شاید خیلی تفاوت زیادی نداشته باشد. چیزی که در این میان نباید مغفول بماند، سیاست هدر دادن استعدادها و نیروهایی است که سالها در این کشور برای آنها هزینه شده و به همین سادگی از دست می روند. در مورد صدا و سیما فردوسی پور اولین نیست و قطعا آخرین هم نخواهد بود. مزدک میرزایی که یکی از بهترین گزارشگران فوتبال در تلویزیون بود، چرا باید امروز در شبکه ای فعالیت کند که در دشمنی اش با ایران و ایرانی هیچ تردیدی وجود ندارد؟ چه بسیار نیروهایی که به بهانه های مختلف در دوره های مختلف از سازمان صدا و سیما بیرون رفتند و مخاطبین را هم با خود بردند. حکایت رضا عطاران، برادران قاسم خانی، پرویز پرستویی، جعفری جوزانی، و… حکایت افرادی است که نخواستند در "مدار" نگرش غیر رسانه ای و غیرحرفه ای قرار بگیرند و قربانی نگاه سیاسی مدیران شدند تا این میان آنچه از دست می رود اعتماد مردم به رسانه ملی باشد و آنچه رخ می نماید، صدای غریبگان آن سوی مرزها که حتما و قطعا دارای نیت خیر نیستند.