این روانشناس علت رفتار مذکور را به «تله‌ها» یا «طرحواره‌های» افراد معطوف دانست و ادامه داد: در واقع بعضا افراد در دوران بزرگسالی شرایط و موقعیت‌هایی را برای خود ایجاد می‌کنند که مشابه شرایط و موقعیت‌های دوران کودکی آنها است. منظور از تله های زندگی تمام روش‌هایی است که باعث بازآفرینی شرایط دوران کودکی می‌شود که با کمک درمانگران و طرحواره درمانی می‌توان از تکرار این وقایع در زندگی جلوگیری کرد.

به گفته طلوعی، «تله» یا «طرحواره» های زندگی به احساسات شدیدی مثل عصبانیت، غمگینی و اضطراب دامن می‌زنند.

وی معتقد است که بعضا افراد با گرفتار شدن در «تله» های خود حتی در لحظاتی از زندگی که اوضاع بر وفق مراد است و از جایگاه اجتماعی،  روابط و موقعیت شغلی خوب و ازدواج شادکام نیز برخوردارند از زندگی لذتی نمی برند.

این روانشناس با بیان اینکه اگر تله‌ها را شناسایی نکنیم و قدرت آنها را در وجودمان کاهش ندهیم باعث می‌شود هرگز نتوانیم به خواسته‌هایمان در زندگی دست یابیم، افزود: تله‌های زندگی به صورت ناخودآگاه منجر می‌شوند که وقتی افراد در ارتباط با مردم نظیر ارتباط با همکاران در محل کار و یا ارتباط با همسر قرار می‌گیرند به دنبال خلق شرایطی باشند که همان تجارب دردناک کودکی را برایشان تکرار کند. در واقع طرحواره‌ها آنها را طوری هدایت می‌کنند که با انتخاب‌ها و رفتارهایشان به طور ناخودآگاه تجربه‌های تلخ و زخم‌های گذشته را برای خود بازآفرینی کنند.

طلوعی با تاکید بر اینکه لازم است پیش از انتخاب همسر و ورود به رابطه‌ زناشویی به عنوان رابطه‌ای که قرار است محلی امن و عاشقانه برای افراد باشد، باید تله‌های زندگی خود و همسر را با کمک درمانگران شناسایی و درمان کنیم، گفت: «جفری یانگ» بنیان گذار طرحواره درمانی معتقد است که اگرچه ما در شکل گیری این تله ها نقشی نداریم اما در تداوم آنها مسئول هستیم. بنابراین هر فردی با شناسایی تله‌های خود می‌تواند برای رفع آنها اقدام کند.  این امر مستلزم تلاش و مقابله با تجارب دردناک است که البته تا فردی خواهان تغییر نباشد نمی‌تواند از پس آن بر آید و این امر از جمله عللی است که مطابق با آن همواره به زوجین توصیه می شود که به «تغییر همسر بعد از ازدواج» دل نبندند.