به گزارش آتیه آنلاین،رضا علی‌آبادی‌ ــ آهنگساز موسیقی ایرانی، نوازنده تنبور و سرپرست گروه بزرگ تنبورنوازان جامی‌ ــ که به تازگی چهار قطعه موسیقی به آهنگسازی خود او و اجرای ۹۰ نوازنده تنبور ضبط شده است، درباره این پروژه به ایسنا می‌گوید: ۹۰ نوازنده تنبور گروه «بزرگ تنبورنوازان جامی» از شاگردانم هستند و اعضای گروه ثابت‌اند. در دوران شیوع کرونا به واسطه کلاس‌هایی که داشته‌ایم ارتباطمان را حفظ کرده‌ایم‌ که در همین راستا طی چند ماه اخیر پنج ویدئوکلیپ در فضاهای بنیاد رودکی، کاخ سعدآباد، فرهنگسرای نیاوران و... ضبط و پخش کرده‌ایم.

او ادامه می‌دهد: این امر منجر شد که آخرین اجرای‌ ما در تالار وحدت باشد که پنجشنبه، ۲۷ آبان ضبط شده و به زودی به صورت تصویری منتشر خواهد شد.

همچنین از این هنرمند درباره فعالیت‌هایش در دوران کرونا سؤال می‌کنیم؛ پاسخ می‌دهد: در سری کنسرت‌های آنلاین تالار رودکی با عنوان «ماه و نوا» یک اجرا داشتم و باقی زمان را چون منبع درآمدم از راه تدریس است، بیشتر به آن پرداختم که البته کار دیگری نمی‌شد کرد. با این حال نوشتن دو جلد کتاب را شروع کرده‌ام که یکی از آنها تقریباً ۶۰ تا ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی کرده و دیگری حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد و اگر بتوانم آنها را امسال یا سال دیگر منتشر خواهم کرد.

از این هنرمند درباره حمایت دستگاه‌های دولتی از گروه‌های موسیقی و مشکلاتی که در این دو سال از لحاظ مالی برای او گروهش ایجاد شده است، می‌پرسیم که می‌گوید: در حال حاضر، این پروژه تا اطلاع ثانوی آخرین فعالیت گروه خواهد بود. ارکسترهای دولتی با بیش از ۷۰ نوازنده، ماهیانه حدود ۱۰۰ میلیون تومان برای تأمین و نگه‌داری هزینه می‌کنند؛ من تنها یک موسیقیدان هستم و حوزه کاری ام موسیقی نواحی است، چگونه این گروه را در شرایط اقتصادی کنونی مدیریت کنم؟

او ادامه می‌دهد: آقای وزیر درباره حمایت از موسیقی نواحی وعده‌هایی داده‌ است، ما هنرمندان موسیقی نواحی امیدواریم در آینده نزدیک شاهد این حمایت‌ها از سوی ایشان باشیم؛ چراکه مثلا خودم توانایی پرداخت وام‌های سنگین برای اداره گروه خود را ندارم. امیدوارم این اعتبار شامل حال انجمن موسیقی، بنیاد رودکی و دفتر موسیقی بشود تا از این طریق موسیقی نواحی جان تازه‌ای بگیرد.

این هنرمند تصریح می‌کند: گاهی یک هنرمند یا موسیقیدان گوشه گود نشسته و می‌گوید تا از او حمایت نشود قدم از قدم بر نمی‌دارد. اما امثال من و دیگر فعالان حوزه موسیقی نواحی برادری مان را ثابت کرده‌ایم. من در سخت‌ترین شرایط کرونا ۹۰ نفر نوازنده را دور هم جمع کرده‌ و از هزینه شخصی خود تصویربردار آورده، سالن گرفته، ویدئو ساخته‌ و منتشر کرده‌ام. پس من برادری خود را ثابت کرده‌ام و اکنون از دستگاه‌های دولتی و جناب وزیر انتظار دارم به ما کمک کنند.

علی‌آبادی اضافه می‌کند: تأمین هزینه‌های چنین گروهی کار سختی است، نوازندگان این گروه لباس ندارند و بچه‌ها خودشان لباس تهیه کردند، ناهار و شام را خودشان آوردند و یا با گرسنگی و تشنگی سر تمرین حاضر شدند. من و دیگر همکارانم جز موسیقی کار دیگری بلد نیستیم تا از طریق آن ارتزاق کنیم و در کنارش به موسیقی هم بپردازیم. پیشتر دلمان به سازمان خوش بود و می‌گفتیم هر طور هست پیش می‌رویم ولی با شرایط اقتصادی حال حاضر دیگر نمی‌شود.

در پایان از این هنرمند درباره حس و حالی که پس از دو سال به همراه گروه خود به روی صحنه برگشتند، می‌پرسیم؛ توضیح می‌دهد: این حس و حال خیلی بی‌نظیر است. هنرمند و موسیقی او به اجرا و دور هم جمع‌شدن زنده است. پیشتر اجرای آنلاینی از طرف بنیاد رودکی داشتم که حین آغاز کنسرت، حس و حال موجود در فضا آن‌قدر مرا فرا گرفت که تا چند دقیقه بغض گلویم را می‌فشرد و برای لحظاتی قادر به ساز زدن نبودم. طبیعتاً زمانی که همه نوازندگان گروه کنار هم جمع شدند نیز همین حال را داشتند، هر چند که تماشاگر در سالن نبود و انرژی در چرخش نبود، ابتدا بغضی همراه ما بود که گویی از آنچه چیزی که متعلق به ما بوده دور مانده‌ایم.