به گزارش آتیه آنلاین، با این که هنرهای تجسمی هنر زیربنایی هر قوم و ملت را تشکیل می‌دهد و این هنر همواره در دنیا باعث افتخار برای ایران بوده است اما این بخش هنری سالهاست از دید مسوولان دور مانده است؛ همه دیگر دیده اند و میدانند که هنر ایران در منطقه اول است ،هنرمندان ما در هر دوره‌ای در جشنواره‌های غربی موفقیت‌های زیادی را به دست می‌آورند اما شرایط به گونه ای نیست که آنها برای فعالیت حرفه‌ای تامین باشند.

این روزها و  در این شرایط فعالیت‌های هنری در کشور، نخستین چیزی که در معرض آسیب قرار گرفته زندگی هنرمندان است؛ به‌ویژه آن دسته از هنرمندانی که تنها راه گذران زندگیشان از هنر  است و هنر شغل دوم آنها نیست.

شرایط این روزهای جامعه مثل شرایط بد اقتصادی، کیفیت معیشت و گرفتاری‌های دیگر که هنرمندان با آنها مواجهه اند باعث شده است که شرایط فعلی شرایط غم‌انگیزی باشد. شکی نیست که در شرایط کنونی برای همه  جامعه است اما هنرمندان بخاطر اینکه همواره سکوت میکنند و بخاطر روحیه ای که دارند همیشه بیشتر آسیب میبینند.

همچنین اگر بخواهیم مقایسه‌ای بین بودجه هنرهای تجسمی و بودجه سایر بخش‌ها مانند موسیقی انجام دهیم از رقم ۴۵ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان  با رقم ۸۰ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان برای موسیقی روبه رو می‌شویم، حال آنکه این اعداد برای عرصه سینما و تئاتر متفاوت‌تر از آن است که بتوان چیزی گفت. شاید اگر اختصاص اعتبارات به همه‌ی هنرها یکسان باشد، هنرهای مهجور مانده هم مانند بقیه‌ی هنرها رشد و گسترش پیدا کنند. به اعتقاد من اختصاص بودجه به هنرهای مختلف باید یکسان باشد؛ هر هنری در جایگاه خود ارزش و اعتباری دارد که بر دیگری ارجح نیست.

در آخر می گویم این فشارها، مصائب و مشکلات پیش رو باعث افسردگی و دلسردی هنرمندان خواهد شد، چرا که آنها با تمام وجود در این مسیر تلاش کرده اند ولی حمایت نمی شوند و اگر به فکر نباشیم هنرهای تجسمی در کشورمان دیگر هیچ حرفی نخواهد داشت و ازببن رفتن  این هنر را شاهد خواهیم بود.

حسین عماد، نقاش و کارتونیست