به گزارش آتیه‌آنلاین، تیم ملی فوتبال ایران دیدارهای حساس خود در مسیر دستیابی به بلیت جام جهانی ۲۰۲۲ قطر را با دیدار برابر تیم ملی فوتبال سوریه در ورزشگاه آزادی تهران آغاز کرد. دیداری که با پیروزی خفیف یک بر صفر تیم ملی ایران در این  مسابقه خانگی به پایان رسید. نکته‌ای بیش از هرچیز در دیدار دو تیم ایران و سوریه به چشم می‌خورد، فوتبال نازیبا و کسل‌کننده هر دو تیم بود. دیداری که جذابیتی برای بییننده خود نداشت و در نهایت نیز با رد شدن تنها یک گل از خط دروازه‌ها به پایان رسید. 

 این بازی درواقع جدال دوتیمی بود که روند آماده‌سازی نامناسبی را پشت سر گذاشتند و به همین دلیل بازی به آن صورت و آنطور که باید زیبا، جذاب و پر از موقعیت نبود و در نهایت روی یکی از معدود موقعیت‌هایی که روی دروازه‌ها به‌دست آمد علیرضا جهانبخش با تیزهوشی و شم گلزنی خود موفق شد تا سه امتیاز اول را برای ایران دشت کند. اسکوچیچ پیش از این مسابقه در صحبت‌های خود مطرح کرده بود که هدف از بازی با سوریه کسب هر سه امتیاز است و این که بتوانند گام نخست را محکم بردارد. اما با ابن حال بدبین‌ترین هواداران تیم ملی نیز انتظار داشتند که بازی زیباتری از شاگردان اسکوچیچ آن هم در ورزشگاه آزادی ببینند. با این حال کادر فنی و بازیکنان تیم ملی خود از این پیروزی خفیف و کسب هر سه امتیاز بازی به طور کامل رضایت داشتند. 

اگر بخواهیم نگاهی دقیق‌تر به عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در دیدار با سوریه داشته باشیم، می‌توان اذعان کرد که ملی‌پوشان ایران برنامه مشخصی برای رسیدن به دروازه حریف نداشتند. از سویی دیگر بازیکنان تیم ملی از لحاظ مهارت‌های قردی ایراد دارند و یکی از تیم‌های ضعیف آسیا در این زمینه هستیم. تیمی که هدفش صعود به مرحله نهایی جام جهانی است باید برنامه‌های راهبردی و استراتژیک داشته باشد اما در دیدار با سوریه چنین موضوعی دیده نشد و بیشتر از آنکه شاهد نظم تیمی باشیم، شاهد آشفتگی و بی‌برنامگی بودیم. تیم ملی فوتبال ایران نیاز به نمایشی هدفمندتر دارد و این ناهماهنگی نقطه ضعف بزرگ تیم ملی به شمار می‌رود.

ایران درحالی زمین مسابقه را ترک کرد که دراگان اسکوچیچ، سرمربی‌اش را به‌دلیل ابتلا به کرونا روی نیمکت نداشت؛ چه‌بسا اگر بود، بخشی از آشفتگی به‌وجودآمده شکل نمی‌گرفت و ایران راحت‌تر بازی را به سود خود خاتمه می‌داد؛ اما فارغ از این داستان چند مورد را نباید فراموش کرد؛ اول و مهم‌تر از همه اینکه تیم ملی توانست سه امتیاز بازی نخست را به هر نحوی که شده به دست بیاورد.

البته این نکته را نیز نباید فراموش کنیم که برگزاری بازی تدارکاتی ناخواسته تأثیر منفی روی عملکرد تیم می‌گذارد. روش درست این است که تیم ملی برای ورود به دیدارهای رسمی مهم بازی تدارکاتی با کیفیتی را برگزار کند و با عملکردی سنجیده‌تر برای تصاحب سهمیه جام جهانی بجنگند و  در شرایط بهتری به مصاف حریفان برود. انجام چنین مسابقه‌ای به تیم کمک می‌کند تا فاکتورهای مثبت خود را افزایش دهد. در این بین هرچقدر بتوانیم بازی دوستانه انجام داده و شرایط آماده‌سازی بهتری داشته باشیم و تمرینات مداومی برای تیم ملی درنظر گرفته شود، فکر می‌کنم نتایج بهتری هم به‌دست بیاید،

موضوع دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد و از میزان تاثیرگذاری‌اش در عملکرد تیم ملی صحبت کرد، نبودن سردار آزمون در این دیدار  بود. غیبتی که بیشتر از هر زمان دیگری به‌چشم آمد. اگر آزمون در این دیدار بازی می‌کرد مطمئنا در خط حمله زوج او و مهدی طارمی می‌توانستند خطرات بیشتری را ایجاد کنند؛ چراکه در این دیدار طارمی تنها بود و به آن صورت نتوانست کاری انجام دهد. این در حالی است که در بحث تعویض نیز می‌شد تعویض‌های بهتر و مناسب‌تری انجام داده، به‌طور مثال اگر مهدی قایدی در این دیدار به میدان می‌آمد یا بازیکنی مثل مهدی ترابی زودتر به بازی گرفته می‌شد، این اتفاقات می‌توانست کیفیت بازی تیم ملی را ارتقا دهد و می‌توانستیم نتیجه بهتری بگیریم.

برخی بازیکنان به‌خاطر ناهماهنگی و همچنین خستگی به‌جامانده از دیدارهای فصل گذشته نتوانستند کارآیی لازم را داشته باشند و نمی‌شد فشار بیشتری را هم آورد اما با تغییرات زودتر می‌توانستیم عملکرد بهتری داشته باشیم. البته این پیروزی نکات مثبتی نیز داشت که نباید از آن‌ها غافل شد. برای مثال تاریخ حضور ایران در مسابقات مقدماتی جام جهانی نشان می‌دهد که در انتخابی جام جهانی، تیم ملی هربار بازی نخست را برده بالاخره طعم حضور در جام جهانی را چشیده است. از این گذشته، اهمیت این سه امتیاز زمانی مشخص می‌شود که بدانیم دیگر دیدارهای گروه اول که ایران هم در آن حضور دارد، همگی مساوی به پایان رسیده‌اند! این بدان معنی است که تیم ملی حتی با وجود نمایشی ضعیف فعلا صدرنشین گروه است و تنها تیمی است که گام اول را با برتری برداشته است.