طب سنتی باید به منزله شاخه‌ای از علم پزشکی شناخته شود؛ زیرا دستاوردهای این طب متکی بر علم بوده و داروهای آن با پشت‌سر گذاشتن مراحل آزمایش، اثربخشی‌شان در درمان بیماری‌ها مشخص شده است. از این‌رو باید سازوکاری ایجاد شود تا پزشکان همان‌طور که بیماران را برای درمان‌های تخصصی به متخصص ارجاع می‌دهند، با آگاهی از توانمندی‌های طب سنتی در صورت لزوم، بیماران را به متخصص طب سنتی ارجاع دهند. با توجه به اینکه طب سنتی در سه حوزه پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری‌های روانی و جسمی قابل استفاده است، ضرورت دارد ساماندهی مناسبی شود و پیشنهاد این است وزارت بهداشت، عطاری‌ها را شناسایی و دوره‌های آموزشی اجباری برای فعالان این عرصه برگزار کند و کارشناس و تکنسین این رشته را آموزش دهد و به افرادی مجوز فعالیت دهد که این دوره‌ها را سپری کرده باشند.

از این‌رو ضروری است دولت بر ساخت و تهیه گیاهان دارویی نظارت بیشتری داشته باشد و هر چقدر متخصصان این طب بیشتر شود و عطاری‌ها نیز دوره‌های این طب را سپری کنند، مردم نزد سایر افراد سودجو نمی‌روند و این حرفه ساماندهی و استانداردسازی می‌شود.

متاسفانه عدم ساماندهی طب سنتی باعث شده است، افراد فاقد صلاحیت از آن سوء استفاده کنند و به سلامت مردم و جامعه آسیب بزنند. بعضا مشاهده می‌شود، افرادی در این وادی قدم می‌گذارند متاسفانه فاقد اطلاعات اولیه و مقدماتی‌ در زمینه طب سنتی هستند؛ اما به دلیل اینکه گرایش به طب سنتی و گیاهان دارویی زیاد شده، فعالان این عرصه نیز رو به افزایش است.

همچنین لازم است درباره بسیاری از داروهای گیاهی که تجویز می‌شود مطالعه دقیقی انجام شود و میزان اثربخشی و حتی دُز مصرفی آن‌ها تعیین شود. برای همین، ساماندهی و هرس شاخ‌وبرگ درخت تنومند طب سنتی، نه تنها می‌تواند در نجات آن موثر باشد، بلکه کمک بزرگی به مردم برای بهره‌مندی مناسب از دستاوردهای این طب خواهد بود.