به گزارش آتیه‌آنلاین، از کوچه پس‌کوچه‌های پشت تره‌بار به سمت مسجد جامع نطنز که برویم به درب کوچکی می‌رسیم با یک تابلوی سفید که رویش نوشته شده: کارگاه سفال و سرامیک عبادی.

کارگاه سفال عبادی از قدیمی‌ترین کارگاه‌های سفال و سرامیک‌سازی ایران و حتی جهان با قدمتی ۷۰۰ ساله است و پنج نسل از خانواده‌ی عبادی در روشن‌ماندن کوره‌های آن عمر خود را سپری کرده‌اند.

این کارگاه که عمر آن به اوایل دوره قاجار باز می‌گردد و حدود ۱۶ سال است که به ثبت میراث فرهنگی رسیده، این روزها اما با مشکلات زیادی مواجه شده است.

رضا عبادی که از کودکی این هنر را از نیاکان خود آموخته است در خصوص بزرگترین مشکل این روزهای کارگاه می‌گوید: شهرداری، میراث فرهنگی و راه و شهرسازی تصمیم گرفته‌اند که این کوچه را مسقف و آن را تبدیل به بازارچه سنتی کنند. این اقدام باعث شده ستون‌های سقف به روی پشت بام کارگاه ما بیاید.

او سپس با دلواپسی به سمت کارگاه داخلی می‌رود و ترک‌های بزرگی را روی دیوار کارگاه نشان می‌دهد و می‌گوید: این دیوارها همین الان هم مقاومت کافی ندارند و ممکن است هر لحظه فرو بریزند.

او که موهای خود را در این کارگاه سپید کرده، اضافه می‌کند: ما فقط از میراث فرهنگی درخواست داریم که پشت بام کارگاه ما را تعمیر کند تا سقف فرو نریزد. کارگاه ما قدمتی ۷۰۰ ساله دارد و چون به ثبت میراث فرهنگی رسیده، بودجه‌ی تعمیر و مرمت به آن تعلق می‌گیرد اما با این حال تا این لحظه هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.

استاد کارگاه کوزه‌گری در حالیکه لبخند تلخی به لب دارد، می‌گوید: این کارگاه یک بنای تاریخی است و نمودِ عینی هویت فرهنگی و هنری ایرانیان است و در صورت خراب‌شدن آن، هویت ملی ما آسیب خواهد دید.

 با احتیاط به سمت درب انتهایی کارگاه قدم برمی‌دارم و آجرهای تق و لق زیر پایم را احساس و با خودم فکر می‌کنم؛ این آجرهای سست حاصل کدام سیستم مدیریتی با این حجم از ظرفیت‌های هنری، فرهنگی و تاریخی است؟ اما نیک می‌دانم نتیجۀ از پیش مشخص شده ادامۀ این روند، تزلزل در خشت خشتِ خانۀ فرهنگ و هنر ایران‌زمین است.

گزارش از: سودابه زیارتی