به گزارش آتیه‌آنلاین، امسال تلویزیون بعد از تمام شدن سریال‌های نوروزی با مناسبت مهم دیگری به نام رمضان مواجه شد و چهار سریال در ژانرهای وحشت، ماوراء، ملودرام، علم و امنیت را به روی آنتن برد. مهمترین نکته‌ای که در این میان می‌توان به آن اشاره کرد غیبت سریال طنز یا کمدی جدید در جدول پخش برنامه‌های امسال بود که با توجه به استقبال همیشگی جامعه از فیلم و سریال‌های کمدی این رویکرد صدا و سیما حتی در تعارض با رویه سابق خودش بود که همواره برای این ماه یک یا دو سریال طنز و مفرح تولید می‌کرد. با این حال امسال  تشخیص داد که برای ماه رمضان ۱۴۰۰، سه سریال «احضار»، «بچه مهندس ۴» و «یاور» را به ترتیب از شبکه‌های یک تا سه سیما پخش کند که بیشتر حکم پرکردن کنداکتور را داشتند و  هیچ کدام از این سریال‌ها با استقبال چندانی روبه‌رو نشدند. . چراکه ابتدا یک مجموعه ساخته می‌شود و بعد زمان پخشش را تعیین می‌کنند، درحالی‌که همه می‌دانیم برای ماه رمضان باید از ابتدا فکر مناسبی پشت ساخت سریال باشد تا هم  به دل مخاطب بنشیند و هم و درکنارش رنگ‌وبویی هم از ماه رمضان در فیلم وجود داشته باشد.

با این حال اما  اما تلویزیون همچنان اصرار بر پرمخاطبی خود دارد. در چند روز گذشته نظرسنجی مرکز تحقیقات رسانه ملی در خصوص برنامه‌های رمضانی صداوسیما منتشر شد که بر اساس آن در میان مجموعه‌های تلویزیونی مجموعه «احضار» با ۴۳.۱ درصد مخاطب و رضایت حدود ۷۴ درصد "در حد زیاد" در صدر مجموعه‌های رمضانی تلویزیون قرار گرفت. مجموعه تلویزیونی «یاور» شبکه سه سیما با حدود ۴۱ درصد مخاطب و رضایت بیش از ۸۱ درصد "در حد زیاد" دومین مجموعه تلویزیونی موردپسند مردم شده است. فصل چهارم «بچه مهندس» از شبکه دو سیما نیز با ۳۷.۳ درصد مخاطب و رضایت بیش از ۷۲ درصد "در حد زیاد" در جایگاه سوم سریال‌های رمضانی سیما در سال ۱۴۰۰ قرار گرفته است. چندی پیش نیز رییس مرکز تحقیقات صداوسیما اعلام کرد که  حدود ۸۰ درصد مردم در ایام نوروز، مخاطب برنامه‌های این رسانه بوده‌اند.

این آمارها در حالی منتشر می شود  که در طی سال‌های اخیر شاهد سیر نزولی کیفیت سریال‌سازی در تلویزیون هستیم. اگرچه در دهه ۶۰ سریال‌سازی با امکانات کمتری صورت می‌گرفت، اما آثار فاخر زیادی از آن دهه در خاطرات و قلب مردم باقی مانده است. تلویزیون در گذشته در ساخت سریال‌ها به قدری قوی بود، که بیننده برای دیدن قسمت بعدی سریال لحظه‌شماری می کرد اما حالا چند سالی می شود که تلویزیون با ریزش مخاطب زیادی مواجه است و دست کم طی چند سال اخیر، سطرهای فراوان از کم کاری، نازل بودن محتوا، ناشی‌گری و فقدان خلاقیت را پیش چشم مان زنده می کند.

تلویزیون به طور حتم تماشاگران خود را هم به‌صورت ثابت و هم مقطعی به‌خصوص در شهرها و روستاها تلویزیون داشته و دارد و البته این رسانه همواره توانسته در اعیاد و تعطیلات تعداد بیننده حداقلی را برای سریال و فیلم‌هایش جلب کند اما اینکه قواعد این نظرسنجی‌ها به چه صورت است و مبنای آن چیست را هیچ‌کس نمی‌داند. شاید یکی از دلایلی که این آمارها را دور از واقعیت جلوه می دهد، عدم انتشار مستندات و جزئیات روش جمع‌آوری و تنظیم آمارهای مرکز افکارسنجی برای افکارعمومی است.