به گزارش آتیه آنلاین،  داستان رسیدن «کیانوش رستمی» و «سهراب مرادی» به المپیک توکیو مصداق همان ضرب‌المثلی است که در آن آمده «گره‌هی که با دست باز میشه نباید با دندان باز کرد». گره کور دسته ۹۶ کیلوگرم وزنه‌برداری ایران در راه رسیدن به توکیو در چند ماه گذشته به بحث و تحلیل کارشناسان وزنه‌برداری تبدیل شده و بسیاری به دنیال راه‌حلی برای دور زدن آن می‌گردند؛ راه‌حلی که بتواند یکی از قهرمانان ملی ایران را راهی سرزمین آفتاب کند. اما این کلاف سردرگم به گره کور تبدیل شده و بحث توانایی یا سختی رقابت باحریفان این ۲ وزنه‌بردار نامدار نیست.

رستمی و مرادی نه در روی تخته بلکه در ذهن خود حریفانی داشتند که به مراتب بزرگتر از قهرمانان جهان و المپیک بودند حریفی که شاید آن را خودسری نام نهاد و برخی دیگر از عدم مشورت به عنوان یک حریف یاد می کنند. اینکه چرا آنان برای خود این حریف ناشناخته درست کردند مساله‌ای است که شاید ریشه در بازیکن‌سالاری ورزش ایران داشته باشد، معضلی که در وزنه‌برداری با تصمیمات «کیانوش رستمی» شروع و با وزنه‌زدن «سهراب مرادی» بدون اجازه مربی تکمیل شد.

رستمی که پیش از المپیک ۲۰۱۶ ریو توانسته بود با تمرینات انفرادی مدال طلا را کسب کند بعد از آن بازی‌ها نه تنها رویه خود را تغییر نداد بلکه با آمدن به دسته ۹۶ کیلوگرم به نحوی خود را در باتلاقی گرفتار کرد که ثمره آن اوت کردن متوالی در مسابقات جهانی، بازی‌های آسیایی و جام بین‌المللی فجر بود.  

هر چند که فاصله مکانی تمرین سهراب و کیانوش به مسافت تهران تا کرمانشاه بود اما شیوه برخورد دارنده مدال طلای المپیک ۲۰۱۶ ریو، به مانند رستمی  بود. در این شیوه مرادی هر چند که ساز مخالفت و خودمختاری در تمرینات را کوک نکرد اما با یک حرکت خودسر مسیر ورزشی خود را از سالن تمرینات به سمت مطب پزشکان تغییر داد، اقدامی که موجب شد تا کتف این قهرمان ملی به پاشنه آشیل وی برای مسابقات مهم تبدیل شود. او با این آسیب‌دیدگی حدود ۲ سال از تخته مسابقات وزنه‌برداری دور و امتیازات طلایی گزینشی‌های المپیک را به راحتی از دست داد و و اکنون او برای کسب عنوان برترین ورزشکار قاره با ورزشکاران نه چندان مطرح مبارزه کند.  

البته این سناریو تنها برای «سهراب مرادی» نیست، بلکه «کیانوش رستمی» که از وی به عنوان نابغه وزنه‌برداری یاد می‌شود شرایطی بهتری از مرادی ندارد. رستمی که رویای بهترین ورزشکار المپیکی تاریخ ایران را در سر دارد اکنون باید در چند جبهه مبارزه کند تا شاید بتواند بالاتر از حریفات عنوان برترین وزنه‌بردار قاره را کسب کند. او افزون بر آنکه رقیبی به نام مرادی دارد باید امتیازات از دست رفته خود را جبران تا شاید در جمع برترین‌های قاره کهن قرار گیرد.  

یکی از مهمترین تورنمنت‌های سرنوشت‌ساز این ۲ قهرمان ملی مسابقات گزینشی المپیک در کشور کلمبیا بود که آنان می توانستند با مهار وزنه‌های لازم خود را به ایستگاه توکیو برسانند اما در روزهای منتهی به این مسابقات تصمیم فدراسیون بین‌اللمللی تمام معادلات را به هم ریخت و آنان اکنون باید با سه رقیب داخلی و چندین وزنه‌بردار بزرگ خارجی برای رسیدن به توکیو مبارزه کنند.   در جبهه داخلی تغییر امتیازات موجب شد تا علی میری، ایوب موسوی و رضا بیرالوند در جدول دسته ۹۶ بالاتر از مرادی و رستمی قرار گیرند و در جبهه خارجی وزنه‌بردار ژاپنی و قرقیزستانی امتیازی به مراتب بالاتر از ۲ مدال‌آور ریو دارند.

اگر فرض را بر این بگذاریم که فدراسیون مدعیان داخلی را کنار بگذارد تا رستم و سهراب وزنه‌برداری ایران راهی توکیو شوند آن زمان عرصه برای ورزشکار ژاپنی و قرقیز فراهم خواهد شد تا آنان به راحتی به توکیو چشم داشته باشند. در صورت حذف میری از جدول دسته ۹۶ توسط فدراسیون،  امکان حضور وزنه‌بردار ژاپنی در جمع هشت نفر برتر وجود دارد زیرا جدول دسته ۹۶ به گونه‌ای است که امکان رسیدن ورزشکار ژاپنی به جمع هشت نفر وجود دارد. در این جدول کشورهای کلمبیا، گرجستان و بلاروس هر کدام ۲ نماینده دارند و باید یکی را انتخاب کنند.   نماینده ارمنستان نیز به احتمال زیاد از این جدول حذف خواهد شد چون ارمنی‌ها امید به دسته ۱۰۹ کیلوگرم دارند و این کشور برای المپیک تنها یک سهمیه دارد.  

اگر تمام این احتمالات را بپذیریم تکلیف رستمی و مرادی را «تیان تائو» چینی مشخص خواهد کرد. اگر چینی‌ها از ورزشکار نامدار خود برای اعزام به المپیک چشم‌پوشی کنند آن زمان امید به مسابقات گزینشی‌کلمبیا بیشتر خواهد شد، اما اگر «تیان تائو» در جدول ماندگار شود و  ورزشکار ژاپنی  نتواند در جمع هشت نفر برتر باشد کار برای مرادی و رستمی تقریبا تمام شده است، زیرا وزنه‌بردار ژاپن ۳۵۰۲ امتیاز دارد که رسیدن به این امتیاز برای مرادی  و رستمی غیر ممکن به نظر می‌رسد.

اگر در معادله جدولی دسته ۹۶ چینی‌ها، «تیان تائو»  را کنار بگذارند چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ آیا راه توکیو برای مرادی و رستمی هموار می‌شود؟ پاسخ به این پرسش خیر است. زیرا حذف حدود ۷ وزنه‌بردار داخلی و خارجی نمی‌تواند راه «سهراب مرادی» و «کیانوش رستمی» را برای توکیو هموار کند چون در این دسته «رسول بیک‌اف» قرقیز همچنان برترین وزنه‌بردار قاره کهن از لحاظ امتیازات کسب شده است و باید مرادی و رستمی بتوانند در توکیو از او عبور کنند تا آن گزینشی جایگزین مسابقات قهرمانی آسیا شود.  

چشم امید وزنه‌برداری ایران در حالی باید به کلمبیا دوخته شود که در مسابقات گزینشی المپیک کلمبیا رستمی باید ۴۰۱ کیلوگرم و مرادی ۳۸۷ کیلوگرم را در مجموع مهار کنند.   در صورت موفقیت این ۲ وزنه‌بردار آنان بالاتر از «رسول بیک‌اف» قرار خواهند گرفت. آن زمان داستان به رویه دیگر نوشته می‌شود و نبرد این ۲ ورزشکار از تهران تا توکیو ادامه خواهد داشت و بحث بر سر اعزام یکی از این ۲ به یک مساله داخلی تبدیل می‌شود که شاید مسابقه انتخابی گره‌گشای آن باشد.  

مسیر ناهموار سفر کیانوش و سهراب به توکیو در حالی از یک آزاده راه به جاده سنگلاخی تبدیل شده که این ۲ وزنه‌بردار امید نخست کسب مدال در توکیو به شمار می‌رفتند و شاید با یک تدبیر ویژه از سوی آنان می‌شد که مدال‌های طلای دسته ۸۱ کیلوگرم به نام کیانوش و ۹۶ کیلوگرم را به نام سهراب مرادی ضرب کرد مدالی که در آستانه از دست رفتن است. خودسری ۲ قهرمان نامدار ایران برای از دست دادن مدال در حالی است که کشوری مانند قطر برای رسیدن به سکوی المپیک میلیون‌ها دلار هزینه می‌کند تا با ورزشکاران بلغاری یا مصری بتواند نامی در وزنه‌برداری جهان را برای خود دست و پا کند.  

«سهراب مرادی» که احتمال حضور وی در توکیو به روزهای آخر کشیده شد یکی از برترین وزنه‌بردارهای چند دهه اخیر ایران و جهان به شمار می‌رود. وزنه‌برداری که نامش با رکوردشکنی همراه شده و یک مدال طلا المپیک و چند مدال جهانی را در کارنامه دارد. رکورد شخصی مرادی ۱۸۶ کیلوگرم در یک‌ضرب، ‌ ۲۳۰ کیلوگرم در دوضرب و ۴۱۶ کیلوگرم در مجموع است. رکوردی که در صورت تکرار می توانست برای ایران نوید بخش مدال طلای بازی‌های المپیک توکیو باشد.  

در سوی دیگر «کیانوش رستمی» که توانسته مدال طلای المپیک ریو و نقره المپیک لندن را از آن خود کند ورزشکاری توانمند است که با مدیریت صحیح می‌توانست در توکیو تاریخ‌سازی کند و با کسب مدال طلا بالاتر از «هادی ساعی» پرافتخارترین ورزشکار المپیکی ایران باشد. ساعی ۲ مدال طلا و یک برنز المپیک را در کارنامه دارد.