به گزارش آتیه آنلاین به نقل از ایرنا، انتشار فایل صوتی تقطیع شده از گفت و گوی  «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه در تلویزیون معلوم الحال ایران اینترنشنال موج تازه ای از تخریب‌ها علیه وی و دولت به راه انداخته است. بخش‌های تقطیع شده سخنان ظریف شامگاه یکشنبه پنجم اردیبهشت منتشر شد و چون مائده ای آسمانی! از سوی منتقدان داخلی و خارجی رییس دستگاه دیپلماسی مورد توجه قرار گرفت. فایل منتشره به گونه‌ای تقطیع شده بود که نشان از یک درگیری و اختلاف نظر عمیق ظریف با سردار شهید «قاسم سلیمانی» داشت و همین کافی بود تا سیلی از هشتگ‌ها علیه ظریف در شبکه های اجتماعی از سوی مخالفانش به راه بیفتد.

ساعاتی بعد «سعید خطیب زاده» سخنگوی وزارت امورخارجه در واکنش به این اقدام گفت: «فایل صوتی منتشر شده از دکتر ظریف یک فایل تقطیع شده و گزینشی از یک گفت و گوی داخلی ۷ ساعته است. یک ذوق‌زدگی در برخی از رسانه‌ها برای تقطیع صحبت‌های ظریف دیده شد ولی این گفت و گو باید کلی دیده شود. اتفاقی که افتاد، اتفاقی غیرقانونی بود. مسئولان ایران در فضای  مباحث کارشناسی، صریح، پویا و شفاف هستند ولی تصمیمات عالی و اجماعی انجام می‌شود و هیچ کس هم از تحلیل مبرا نیست.» 

انتشار مصاحبه ای در قالب تاریخ شفاهی ایران که به دلیل محتوایش قرار نبود به این زودی منتشر شود، موجب شد افرادی نظیر «محمدعلی ابطحی» رییس دفتر رییس دولت اصلاحات انتشار فایل صحبت خصوصی ظریف را کاری مثل دزدیدن اسناد هسته‌ای توسط اسراییل توصیف کنند و «جلیل رحیم جهان آبادی» عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس، انتشار آن را با هدف ضربه زدن به مذاکرات وین و استیضاح رییس دستگاه دیپلماسی و تکمیل کننده تخریب‌های اخیر در نطنز و سایر آسیب‌ها به منافع ملی کشور دانسته و خواستار هوشیاری در این زمینه شوند.

آتشی که اینترنشنال در پی آن است

با فرونشست خشم اولیه منتقدان به دلیل تحلیل براساس فایل تقطیع شده باید این پرسش‌ها پاسخ داده شود که با این اقدام، شبکه تلویزیونی «ایران اینترنشنال» در مقطع کنونی که دو رویداد مهم مذاکرات هسته ای و انتخابات ریاست جمهوری در حال تلاقی هستند، به دنبال چیست؟ برای پاسخ به این پرسش باید به گردانندگان این رسانه پرداخت. تلویزیون ایران اینترنشنال در بخشی از وب سایت، خود را یک رسانه خصوصی و مستقل از لندن اعلام کرده است که بزرگترین اتاق خبر رسانه‌های فارسی‌زبان و با بیشترین تعداد خبرنگار در مهمترین نقاط دنیا را داراست؛ پرسش اما این است که از کجا و با چه منبعی، یک رسانه مستقل و خصوصی هزینه تامین بزرگترین اتاق خبر رسانه‌های فارسی زبان و بیشترین خبرنگار را در شهر گرانی مانند لندن تامین می‌کند؟!

روزنامه گاردین در سال ۹۷ و همزمان با شروع به کار این رسانه به بررسی تامین کنندگان مالی آن پرداخته و یادآور شده است که کمپانی «Volant Media» که شبکه تلویزیونی «ایران اینترنشنال» جزئی از آن است، متعلق به فردی به نام «عادل عبدالکریم» تبعه عربستان بوده و این شخص با سلسله مراتب خاصی با «محمدبن سلمان» ولیعهد عربستان همکاری می‌کند. تعداد نام‌های عربی آمده در گزارش گاردین، این سلسله مراتب و نقش غیرقابل انکار مقامات سعودی را در ایجاد و حمایت از این رسانه ضد ایرانی نشان می‌دهد و منابع خبری از هزینه ۲۵۰ میلیون دلاری عربستان برای کمک به ایجاد شبکه تلویزیونی «ایران اینترنشنال» که هیچ آگهی تبلیغاتی هم ندارد، خبر می دهند؛ هزینه ای که با احتساب اجاره بهای پرداختی این شبکه و همچنین حقوق پرداختی به کارکنان، سالانه به دهها و شاید صدها میلیون دلار هم می‌رسد و با توجه به تقابل دیرینه عربستان سعودی با ایران ادعای مستقل بودن این شبکه در خبررسانی را زیر سوال می‌برد.

با چنین توصیفاتی، مشخص می شود که چرا اینترنشنال با چنین شتابی در پی سوژه هایی جنجالی و اختلاف برانگیز است. سناریو ساده است: ایران در حال احیای برجام است، برجام ایران را قدرتمندتر و باثبات‌تر می‌کند، رفع تحریم‌ها آرامش معیشتی را به مردم بازمی‌گرداند و امیدها به جمهوری اسلامی افزایش می‌یابد، و نقشه محمدبن سلمان برای کشاندن جنگ و نزاع به داخل ایران نقش برآب می‌شود. سعودی‌ها با مثله کردن «جمال خاشقچی» روزنامه نگار عربستانی نشان دادند که برای شکست‌هایی بسیار کوچکتر از برجام هم انتقام‌های سهمگین می‌گیرند. بنابراین، تقلاها برای سوژه سازی از  هرگونه اختلاف برای تحقق برجام شکنی چه در عرصه داخلی ایران و چه در صحنه بین‌المللی در راستای همان انتقام سهمگین است و این آتش افروزی‌ها به ویژه با نزدیک شدن به ایام انتخابات ایران چندان دور از پیش بینی‌ها نبود تا این آتش، دامان هر آنکس را بگیرد که می‌تواند امیدها را تقویت کرده و زمینه‌ساز حضور گسترده مردم پای صندوق های رای شود.

اختلاف نظر مسئولان، عادی‌ترین رویداد اداره کشور

موضوع بدیهی اما مهم دیگری که در تحلیل‌ها و تعابیر عجیب از سخنان ظریف نادیده گرفته می شود این است که وجود اختلاف نظر در سطوح مختلف مدیریتی حتی در امور کلان و بزرگ، امری غیرمعمول و فراقانونی در ایران و جهان نیست. کافی است با تامل به رخدادهای سیاسی در همه کشورها بنگریم. همواره در شیوه اجرای سیاستها و راهبردهای کشورها ممکن است میان مردان دیپلماسی و نظامی اختلاف نظر پیش بیاید. این موضوع، اصلا عجیب و غیرمنتظره نیست بلکه مهم این است آنها با وجود اختلاف نظر، سیاستهای راهبردی کشورها را دنبال کنند. از این منظر، اختلاف نظر ظریف با سردار شهید سلیمانی در برخی موضوعات سیاست خارجی و روابط بین الملل نه تنها نمی تواند نشان از دشمنی! این دو باهم داشته باشد، بلکه اتفاقا نشان از قدرت بالای تعامل و همکاری آنها دارد؛ کما اینکه اگر منتقدان پس از فرونشستن آتش غیظ و خشم همیشگی خود نسبت به ظریف، فایل اصلی و سه ساعته سخنانش را گوش کنند؛ خواهند شنید که درباره سردار شهید سلیمانی چه تعبیراتی از سوی وزیر امورخارجه به کار گرفته شده است. ظریف در این مصاحبه تاکید می‌کند: «درباره منطقه باید انصاف را رعایت کنیم. در مذاکرات افغانستان در سال ۲۰۰۱ با آمریکا، اگر سردار سلیمانی نبود من دستاوردی نداشتم. در سال ۲۰۰۳ درباره عراق نیز اگر اطلاعات سردار سلیمانی نبود من هیچ دستاوردی نداشتم و رهبر انقلاب دست من و سردار سلیمانی را برای هماهنگی در دست هم گذاشت.»

اگر منتقدان ظریف هم اندکی از انصاف او را داشتند در فایل صوتی می‌شنیدند که ظریف ضمن اینکه به اختلاف دیدگاه خود با سردار سلیمانی اشاره می‌کند موکدا از تلاش برای همکاری با وی سخن می‌گوید و تصریح می کند: «من و سردار سلیمانی الزاما هم نظر نبودیم اما احساس می‌کردیم باید هماهنگ باشیم و این کار را می‌کردیم و به جرات می‌گویم من دیپلماسی را بیشتر برای میدان هزینه کردم تا میدان برای دیپلماسی هزینه شده باشد.»

بر اساس آنچه در فایل صوتی منتشر شده همکاری ظریف و سردار سلیمانی دستکم تاریخچه ای ۲۰ ساله دارد؛ پرسش این است اگر دشمنی مکشوف شده کنونی! از سوی برخی مخالفان ظریف دیرینه بوده آیا سردار شهید با توجه به اعتبار و جایگاه خویش، قدرت علنی سازی آن را نداشته یا اگر چنین موضوعی حتی در ظن و گمان هم موجود بوده، چرا رهبر معظم انقلاب همواره از ظریف حمایت کرده و وی را امین خود خواندند. ظریف در همین مصاحبه هم بار دیگر به حمایت رهبری از خود و تیم هسته ای اشاره می‌کند و می‌گوید: «رهبر انقلاب همیشه به من لطف و محبت داشتند و ایشان یکی از قوی‌ترین دیپلمات‌های کشور هستند و بسیار مودب و دقیق و محکم صحبت می‌کنند و ما از ایشان رعایت پروتکل را می‌آموزیم.» به نظر می‌رسد هم رهبر معظم انقلاب، هم سردار شهید سلیمانی و هم ظریف بهتر بر الزامات اداره کشور واقف هستند، وقوفی که مخالفان چندان به آن اعتقادی ندارند.

عامل خیانت مشخص خواهد شد

موضوع مهم دیگر درباره فایل صوتی منتشر شده، انجام یک اقدام اساسی و اصولی برای کشف و شناسایی عامل یا عاملان ارسال آن به شبکه‌های معاند است. از توهماتی که پس از انتشار فایل صوتی در زمینه شناسایی منتشرکنندگان آن منتشر شد؛ این بود که عامل انتشار شخصی در دولت یا حتی خود ظریف است؛ تحلیل این توهم هرچند عقلایی نیست اما باید از چنین متوهمانی پرسید که در شرایط کنونی بیشترین ضربه را از انتشار این فایل صوتی محرمانه چه کسی یا گروهی متحمل می شود؟! آیا جز این است که ظریف طی دو شب گذشته با بدترین هجمه‌ها و سخیف‌ترین ادبیات مورد هجمه قرار گرفته است؟!، آیا جز این است که به سبب موضوعات مطرح شده در آن، گروهی بهانه تازه‌ای برای حمله به مذاکرات وین و مذاکره کنندگان آن یافته و ظریف را از خطوط قرمز مورد ادعای خود می‌ترسانند؟! دولت از این اقدام غیرقانونی و غیراخلاقی چه سودی خواهد برد؟!. اینها از جمله پرسش هایی است که از سوی این طیف از تحلیلگران بی‌پاسخ می‌ماند. اما فارغ از این تحلیل‌ها باید مشخص شود که چه شخص یا گروهی فایل صوتی محرمانه ای را که بر عدم انتشار آن تاکید شده بود، به رسانه بد سابقه و معاندی چون تلویزیون ایران اینترنشنال ارسال کردند.

رفع تحریم‌ها قربانی تقطیع فایل های صوتی نشود

برجام؛ سندی که گروهی در داخل دستاوردهای آن را هیچ می دانستند و خود آن را خسارت محض، از سوی «دونالد ترامپ» رییس جمهوری پیشین کاخ سفید و به سبب زیاده خواهی‌ها به کُما فرستاده شد. اکنون با افزایش احتمال احیای این سند بسیاری از دشمنان و مخالفان آن بار دیگر نگران شده و از هر ابزاری برای آن کمای دوباره آن استفاده می کنند. گاهی علیه آن سریال و مستند می سازند و گاهی با سخنان تقطیع شده، مذاکره کنندگان را مورد هجمه قرار می دهند.

فایل صوتی ظریف با استناد به شواهد این روزها بستر تازه ای برای دمیدن بر تنور اختلافات و مانع تراشی در راه احیای برجام است و در چنین شرایطی، مهم ترین کار، عبور هر چه سریعتر از دوگانه سازی هایی چون دیپلماسی و میدان است چراکه هر دو برای اداره کشور ضروری هستند و باید در جای خود، به تکمیل یکدیگر در راستای تحقق اهداف و سیاستهای نظام کمک کنند. ظریف اگر در پی دامن زدن به این دوگانه ها بود، گلایه های خود را همان دوران مذاکره و دولت نخست اعلام می کرد و انتشار می داد نه اکنون که ماههای پایان مسوولیت است و او قسم می‌خورد در انتخابات نامزد نخواهد شد.

دمیدن بر موضوع اختلاف نظر میان مسئولان به بهانه مباحث مطروحه در مصاحبه تقطیع شده وزیر امورخارجه - که قرار نبود منتشر شود- آنهم در شرایطی که تحریم ها حتی مسیر رسیدن واکسن کرونا را به مردم ایران مسدود کرده، به منزله آتش کشیدن قیصریه بخاطر یک دستمال است. رفع تحریم ها همچنان که رهبر معظم انقلاب بارها بر آن تاکید کرده اند، یک مطالبه ملی و فوری است. آیا ارزش آن را دارد که بخاطر چند رای بیشتر، مذاکره کنندگان ایرانی را تضعیف و پشت آنها را خالی کنیم؟!. این روزها مذاکرات مهمی در وین بر سر احیای برجام وجود دارد و نباید انتشار یک فایل صوتی بهانه ای برای ایجاد اختلاف و به شکست کشاندن مذاکرات از سوی دلسوزان نظام و کشور و منافع ملی باشد. حرکت در این مسیر همان چیزی است که رژیم صهیونیستی، حاکمان سعودی و معاندان و بدخواهان ایران دنبال می کنند.  مراقب باشیم در دام آنها نیفتیم.