به گزارش آتیه آنلاین، بیشتر شدن میزان مبتلایان به بیماری کرونا و تأکید بر ماندن در خانه برای جلوگیری از شیوع بیشتر این بیماری باعث شده مردم وقت زیادی از روز خود را در خانه‌ بگذرانند و این وضعیت می‌تواند وظیفه سرگرمی‌سازی بیشتری را در این دوران متوجه تلویز یون و رسانه ملی کند. با این حال تلویزیون منتقدان بسیاری دارد که معتقدند این رسانه می‌توانست در دوران شیوع کرونا از هر لحاظ  بهتر عمل کند.

اما طبق نتایج نظرسنجی «اوقات فراغت در دوران کرونا» که به همت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام شده  و روز گذشته منتشر شد، در حال حاضر، حدود ۷۳ درصد مردم، بیننده تلویزیون داخلی هستند و تنها ۲۹ درصد از جمعیت کشور ماهواره تماشا می‌کنند. جامعه آماری این نظرسنجی را شهروندان ۱۸ سال و بالاتر ساکن در شهر و روستاهای کشور تشکیل داده و تعداد نمونه آن، ۲۱۰۳ نفر بوده است که به صورت تصادفی انتخاب شده‌ اند. در این نظرسنجی، فعالیت‌هایی نظیر فیلم‌دیدن، مطالعه کتاب، استفاده از ماهواره، مهمانی رفتن، فعالیت در شبکه‌های اجتماعی، سفر رفتن، تماشای تلویزیون، خریدن روزنامه یا مجله، گوش دادن به موسیقی و ورزش‌کردن مورد پرسش قرار گرفته است. به استناد این  نظرسنجی ۳۷.۹ درصد افراد پاسخ‌گو گفته‌ اند در قیاس با دوران پیش از کرونا، بیشتر برنامه‌های تلویزیونی داخلی را مشاهده می‌کنند و  در حال حاضر، حدود ۷۳ درصد مردم، بیننده تلویزیون داخلی هستند. ۲.۱ درصد افراد نیز اعلام کرده‌اند نسبت به قبل از شیوع کرونا، کم‌تر برنامه‌های ماهواره‌ای را می‌بینند. همچنین ۷۱.۹ درصد پاسخگویان این نظرسنجی بیان کرده‌اند از ماهواره استفاده نمی کنند.

چندی پیش نیز رییس مرکز تحقیقات صداوسیما اعلام کرد که  حدود ۸۰ درصد مردم در ایام نوروز، مخاطب برنامه‌های این رسانه بوده‌اند. سال گذشته نیز رسانه ملی و واحد افکارسنجی و روابط عمومی سازمان صداوسیما در جدیدترین آمار رسمی، میزان مخاطب‌شان را حدود ۸۲درصد اعلام کرده‌اند و اعتقاد دارند از جمعیت حدود ۸۵میلیون نفری ایران چیزی حدود ۶۵میلیون نفر بیننده تلویزیون هستند و بیش از ۵۰ میلیون نفر یکی از برنامه‌های رسانه ملی را به طور مداوم پیگیری می‌کنند.

تلویزیون به طور حتم تماشاگران خود را هم به‌صورت ثابت و هم مقطعی به‌خصوص در شهرها و روستاها تلویزیون داشته و دارد و البته این رسانه همواره توانسته در اعیاد و تعطیلات تعداد بیننده حداقلی را برای سریال و فیلم‌هایش جلب کند اما اینکه قواعد این نظرسنجی‌ها به چه صورت است و مبنای آن چیست را هیچ‌کس نمی‌داند. شاید یکی از دلایلی که این آمارها را دور از واقعیت جلوه می دهد، عدم انتشار مستندات و جزئیات روش جمع‌آوری و تنظیم آمارهای مرکز افکارسنجی برای افکارعمومی است.

تلویزیون باید به پر کردن اوقات فراغت مردم در روزهای شیوع کرونا توجه داشته باشد

در این خصوص امان‌الله قرایی‌مقدم جامعه‌شناس اظهار داشت: متأسفانه نه تنها در دوران شیوع ویروس کرونا که به طور کل تلویزیون هیچ زمانی رویکرد مناسبی نداشته و حتی با وجود اینکه بضاعت سرگرمی‌سازی را دارد امروز به دلیل سیاست‌زدگی و ایدئولوژی‌زدگی نمی‌تواند آنطور که باید جامعه را با خود همراه کرده و اقشار مختلف را پای برنامه‌های خود بنشاند.

قرایی‌مقدم خاطرنشان کرد: پس از انقلاب صنعتی اصولاً بحث مهمی در جامعه‌شناسی مطرح شد که مربوط به گذران اوقات فراغت بود. مسئله پر کردن اوقات فراغت امروز به خصوص در شرایط شیوع کرونا یک مسئله مهم برای جامعه است که تنها پر کردن آن نباید دغدغه باشد و باید این اوقات به شکلی پر شود که غنی باشد.

او به برنا گفته است: از زمانی که ماشین و تکنولوژی به کمک انسان آمد و ساعات کار هفتگی انسان کاهش پیدا کرد جامعه‌شناسان در کنار مسئله پر کردن اوقات فراغت توسط رسانه‌هایی مثل تلویزیون مسئله ارائه دلچسب پیام مطرح شد و بر همین اساس برنامه‌سازها سعی کردند در تولید آثارشان به دلچسب بودن ارائه پیام توجه داشته باشند.   متأسفانه تلویزیون ما در این ۴۰ سال نه تنها نتوانسته قدم درستی در راستای جذب مخاطب بردارد بلکه بیش از هر چیز به دفع مخاطب مشغول بوده است. متأسفانه تلویزیون ما بیش از همگرایی یک رسانه واگرا بوده و در نتیجه حدود ۷۰ درصد خانواده‌ها از ماهواره استفاده می‌کنند و در طول روز انواع پیام‌ها، دلزدگی‌ها و... را به صورت مستقیم و غیرمستقیم از شبکه‌های ماهواره‌ای دریافت می‌کنند و شرایط به شکلی است که سیاست مغزشویی مردم ما از سوی رسانه‌های خارجی به راحتی با کم‌کاری تلویزیون خودمان انجام می‌شود.

او افزود: تا زمانی که تلویزیون ما یک رسانه دولتی باشد، دغدغه جذب مخاطب ندارد و مردم برای سرگرم کردن خود در اوقات فراغت راه‌های دیگری پیدا می‌کنند. اگر مردم در روزگار کرونا در خانه‌هایشان مانده‌اند نباید این تصور به وجود آید که تلویزیون می‌بینند، رسانه‌های بسیاری در دسترس است که فکر می‌کنم اکثریت از آن‌ها استفاده کرده و پای برنامه‌های این رسانه‌ها می‌نشینند. در این شرایط وقتی مردم مخاطب برنامه‌های خارجی هستند نباید انتظار داشته باشیم که فرهنگ ایرانی در جامعه حاکم باشد.