به گزارش آتیه آنلاین؛ در ماه رمضان عموم مردم بعد از افطار اوقات فراغت و استراحت خود را با تماشای آثار نمایشی سپری می‌کنند. به همین جهت در ماه رمضان تلویزیون مخاطبان بیشتری دارد و زمان بهتری برای جذب مخاطب است. اما چند سالی می شود که به خاطر تولیدات ضعیف در این ماه، دیگر سریال های ماه مبارک رمضان آن شوق و اشتیاق سابق مخاطب را که به اصطلاح خیابان ها را خلوت کند، ندارد.

تلویزیون که بعد از تمام شدن سریال‌های نوروزی، با مناسبت مهم دیگری به نام رمضان مواجه شده است ،چهار سریال در ژانرهای وحشت، ماوراء، ملودرام، علم و امنیت را به روی آنتن برده است. مهمترین نکته‌ای که در این میان می‌توان به آن اشاره کرد غیبت سریال طنز یا کمدی جدید در جدول پخش برنامه‌های امسال است که با توجه به استقبال همیشگی جامعه از فیلم و سریال‌های کمدی این رویکرد صدا و سیما حتی در تعارض با رویه سابق خودش است که همواره برای این ماه یک یا دو سریال طنز و مفرح تولید می‌کرد.

«احضار»

در رمضان ۱۳۸۴، افخمی با ساخت سریال «او یک فرشته بود»، گونه‌ای جدید با نام ماورایی را به تلویزیون آورد و پس از آن در همین ژانر «پنج کیلومتر تا بهشت» را ساخت. حالا  او برای رمضان  امسال هم  سوژه‌ای همچون گذشته را درنظر گرفته و «دعوت نحس» که بعدها به نام «احضار» تغییر نام داد عنوان این سریال است که از شبکه یک پخش می شود.

این سریال آنطور که از تیزر آن برمی‌آید به احضار روح می‌پردازد و آنچنان که عوامل گفته‌اند هدفش نقد و آگاهی بخشی درباره عرفان‌های کاذب است. با توجه به استقبال مخاطبان از کارهایی که پیش از این در این ژانر روانه آنتن شده‌بودند، امید به دیده شدن «احضار» وجود  داشت اما برخی منتقدان این سریال را فاقد استانداردهای لازم ژانر وحشت عنوان کرده‌اند و به نظر می رسد پخش سریال احضار بیشتر  تکرار آزمون و خطاهای دهه ۸۰ است.

«بچه مهندس»

شبکه دو نیز فصل چهارم «بچه مهندس» را برای پخش در ماه رمضان درنظر گرفته‌است. سریالی که فصل اولش در ۳۰ قسمت در ماه رمضان ۱۳۹۷ از شبکه دوم سیما پخش شد. فصل دوم آن سال ۹۷ روی آنتن رفت و فصل سومش در ماه رمضان ۱۳۹۹ پخش شد. حال نیز نوبت به پخش فصل چهارم آن رسیده‌است. اما فصل چهارم به دلیل سیر داستانی که برای آن در نظر گرفته شده است چندان به مذاق مخاطبان خوش نیامده و نتوانسته موفقیت گذشته را برای سازندگان به ارمغان آورد، در واقع تبدیل ناگهانی فضای اجتماعی مطلوب به یک فضای جاسوسی و امنیتی در این فصل اشتباه بوده است.

«یاور»

شبکه سه همان‌طور که عید امسال به جای مجموعه طنز آماده پخش «بوتیمار»، سریال سیاسی امنیتی «گاندو ۲» را روانه آنتن کند، برای ماه رمضان هم تصمیم گرفته سریالی غیر کمدی «یاور» را برای پخش روانه آنتن شبکه کند.

در این سریال، داریوش ارجمند دقیقا همان کاراکتر حشمت فردوس را بازی میکند که این بار «یاور» نام دارد و مانند فصل سوم ستایش، قصه سریال، پیرامون رابطه او با نوه اش میگذرد. همچنین «محمد حاتمی» نقش جمال پسر یاور و «ارسلان قاسمی» نقش محسن نوه او را بازی می کنند و تم اصلی سریال رفاقت و جوانمردی است. امید علیمردانی هم که او را بیشتر با کاراکتر رستم در سریال «ستایش» می شناختیم، در این سریال همچنان نقش رستم را بازی می‌کند. حالا این شباهت‌های انکارناپذیر در همین ابتدا نقدهایی را متوجه «یاور» کرده است و به نظر می‌رسد هنوز سلطانی در حال و هوای ستایش باقی مانده و از آن بیرون نیامده است.

«رعد و برق»

بهروز افخمی پس از هفت سال دوری از تلویزیون، سال گذشته مجموعه «رعد و برق» را در مناطق سیل‌زده جلوی دوربین برد  که به دلیل طولانی شدن روند ساخت دیرتر از سایر سریال‌ها آماده پخش شد و اولین قسمت از سریال «رعد و برق» با یک روز تأخیر از پنج‌شنبه ۲۶ فروردین ماه روی آنتن رفته است. این کارگردان که در ماه‌های گذشته با صحبت‌های جنجال‌برانگیزش درباره مسئله کرونا حواشی زیادی ایجاد کرده بود مراحل ساخت سریالش را با حواشی مختلفی همراه کرد که مهم‌ترینش پخش شدن تصاویری از رعایت نکردن شیوه‌نامه‌های بهداشتی و نزدن ماسک در پشت صحنه این مجموعه بود.

«متهم گریخت» و «ترش و شیرین»

اگرچه در دهه  های گذشته  سریال‌سازی با امکانات کمتری صورت می‌گرفت، اما آثار فاخر زیادی از آن دهه در خاطرات و قلب مردم باقی مانده است. در همین راستا  شبکه‌های «تماشا» و «آی فیلم»، پخش مجموعه‌های پرطرفدار «متهم گریخت» و «ترش و شیرین» را شروع کرده‌اند و باید منتظر بود تا آمار بیننده‌های سریال‌های «متهم گریخت» و «ترش و شیرین» در روزهای آینده منتشر شود تا میزان علاقه بینندگان تلویزیون به تماشای مجموعه‌های طنز در ماه رمضان مشخص شود. اگرچه بازپخش سریال‌های قدیمی برای یک رسانه امری خوشایند نیست، اما این امر همیشه مورد توجه مخاطبان تلویزیون بوده و حالا طرفداران سریال‌های قدیمی بیشتر از سریال‌های جدید است چراکه مخاطب تلویزیون از دیدن سریال‌های ضعیف خسته شده و  ترجیح می‌دهد که پای سریال‌های تکراری بنشیند که حداقل محتوا و کیفیت بهتری دارند.