در باتا، شهر بندری در گینه استوایی، باران می‌بارد. باران شدید با برخورد به سقف حلبی مدرسه لافه صدای رعد و برقی ایجاد می‌کند. با این حال، در داخل کلاس هیچ‌کس متوجه نشده یا اهمیتی نمی‌دهد. معلم به توضیح معادلات ادامه می‌دهد در حالی که دانش‌آموزان نگاه خود را به حرکت دستان او و اشکالی که توسط انگشتان او تشکیل می‌شود خیره می‌کنند. تنها زمانی که آب شروع به نفوذ به کلاس می‌کند و اولین قطرات روی دفترهای ریاضی دانش‌آموزان می‌ریزد، متوجه سیل می‌شوند. پیلار بیلوگو، مدیر این مدرسه ناشنوایان، تلفن را برمی‌دارد و با جایی تماس می‌گیرد. این یکی دیگر از چالش‌های پیش‌روی این مدرسه ناشنوایان است.
