موج استفاده از کودکان در شبکه‌های اجتماعی با هدف جذب مخاطب و به عنوان مدل های تبلیغاتی چند سالی است که فراگیر شده؛ غافل از آنکه والدین این کودکان به آثار سوء روانی و اجتماعیِ در معرض عموم قرار دادن زندگی کودکان خود بیندیشند. در این میان طرح این پرسش که «نقش نهادهای آموزشی برای آگاهی دهی به والدین و مخاطبان این روایت های دیجیتالی کجاست؟» ضروری به نظر می‌رسد.
