از دهه ۱۹۷۰ که به دلایل جمعیتی احتیاج به نیروی کار برای مراقبت خانگی در هنگ‌کنگ ضروری شد، مهاجرت‌ها به این مرکز اقتصادی در حال شکوفایی افزایش یافت. اما مهاجران سلامت شرایط متفاوتی داشتند؛ آن‌ها تحت قانون خاصی استخدام می‌شدند که زیربنای سیاست دیرینه دولت بود. بر این اساس اولویت در استخدام باید به نیروی کار محلی داده می‌شد و نیروی کار مهاجر وارد شده بود تا کمبود کارگران سلامت محلی را برطرف کند. به همین دلیل و در طول پنج دهه شرایط کاری کارگران سلامت مهاجر بدل به چیزی شبیه بردگی شده است. اکنون پس از سال‌ها استثمار و سوء‌استفاده، ۳۴۰ هزار کارگر خانگی مهاجر هنگ‌کنگ در دادگاه‌ها برای ایفای حقوق خود مبارزه می‌کنند.
مهمترین ویژگی‌های اقتصاد غیررسمی، ناامنی شغلی و خروج از شمول حقوقی مندرج در قانون کار است. پرداختن به بخش غیررسمی اقتصاد به معنای پرداختن به عواملی است که در حال وارد کردن فشار به گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه هستند؛ چون در حال حاضر بخش غیررسمی اقتصاد شامل زنان فقیر، کودکان، افراد ناتوان، گروه‌های قومی و نژادی یا گروه‌های مهاجر و مانند آن است. به‌ویژه آنکه دگرگونی در ساختار اقتصاد شهری سبب گستردگی بخش خدمات شده و این دگرگونی با به‌کارگیری بیشتر زنان در این بخش همراه بوده است؛ بخشی که سهم گستردهای از آن به بخش غیررسمی اقتصاد اختصاص دارد.
