نئولیبرالیسم
-
پیامدهای اقتصادی- اجتماعی نئولیبرالیسم در هند
شاید خیلی از ما اینطور فکر می کنیم که به طور کلی، نابرابری امری طبیعی است. انسان ها از نظر ظرفیت فکری، قوای جسمانی، ویژگی های روانی، قابلیت های هنری، استعدادها، مهارت های اجتماعی و...متفاوت و نابرابر هستند.به همین دلیل نتیجه می گیریم که پس طبیعی است افراد سختکوش و کارآمد نسبت به دیگران ثروت بیشتری داشته باشند؟اما آیا مسئله به این سادگی است؟ آیا نابرابری اقتصادی که در جهان وجود دارد تا این حد طبیعی است و از این رو می توان آن را آن گونه که هست پذیرفت؟ یا حداقل گاهی اوقات، باید معتقد باشیم که نابرابری اقتصادی ساخته دست بشر است، و از این رو میتوان و باید آن را به چالش کشید و تغییر داد.
-
صادرات نیروهای بخش بهداشت؛
بحران نیروی کار بهداشتی در سراسر اروپا
در سالهای اخیر، کشورهای اروپایی بهطور فزایندهای بر نیازهای آینده نیروی کار سلامت خود تمرکز کردهاند. علیرغم هشدارهای طولانی مدت فعالان حوزه سلامت و اتحادیههای کارگری مبنی بر اینکه اقدامات ریاضتی بهطور اجتنابناپذیری دسترسی و کیفیت مراقبتهای بهداشتی را کاهش میدهد، اکثر دولتها راهحلهای سریع را انتخاب کردند. اما این راهحلهای سریع منجر به نابرابری پرداخت، واردات نیروی کار مراقبتی و بهداشتی از آسیبپذیرترین کشورها، فرسودگی شغلی و ترک شغل برخی از کارکنان باتجربه سیستمهای بهداشتی در سراسر اروپا شده است. مخالفان کمبود مشاغل کارآمد، قراردادهای پایدار، دستمزد خوب و شرایط کار سالم را مسئول این وضعیت میدانند.
-
نظریات توسعه، نظریات غارت
بازاندیشی در ایدهی «کشورهای در حال توسعه»
یادداشت حاضر به قلم بریدن شیهی (BRADEN SHEEHY) با تمثیلی از اریک زولا جامعهشناس آمریکایی پیشنهاد میکند تا ریشه مسائل کشورهای جنوب جهانی یا آنطور که در نظریه مدرنیزاسیون نامگذاری شده «در حال توسعه» را فراتر از نقش خود این کشورها و در غارت منابع آنها توسط کشورهای «توسعه یافته» ببینیم. از آنجا که کشورهای الگوی «بازار آزاد» تاریخی متفاوت از تاریخ جنوب جهانی دارند، استفاده از طرحی همسان برای شکوفایی اقتصادی این کشورها به قربانی شدن بهداشت و خدمات عمومی منجر میشود. نسخه اخیر «بازار آزاد» همچون نسخههای قبلی سرمایهداری در حال تبدیل بخشهای جدیدی از منافع عمومی و محیط زیست به کالا است. نتیجه این غارت و شکوفایی اقتصادی در کشورهای «توسعه یافته» بحرانهایی در سطح جهانی مانند بحران آب و هوایی است که غرامت آن را همه با هم میپردازیم.