هر گاه از توران میرهادی کتابی منتشر می شد و کسی از او برای کتابش امضا می‌گرفت، در کنار امضا می‌نوشت: «دوستدار همه کودکان سرزمینم». مهر او به کودکان نه حرف بود و نه شعار. میرهادی کودکان را واقعا دوست داشت و کاری برای آنها کرد که همیشه باقی بماند. او کتاب را به آنان هدیه داد و آگاهی و خرد را برای نسل بعدی بر جای گذاشت زیرا زنی بود که دانستن را از هر چیزی مهمتر می‌دانست.
