به گزارش آتیه آنلاین، این روزها سینماهای قدیمی یکی پس از دیگری به دلایل مختلف تعطیل می‌شوند و  یا فاصله‌ای با تعطیلی ندارند و هر روز خبر از گوشه ای از شهر به گوش می رسد که سینمایی دیگر به خاطر بی پولی تعطیل شد.

حالا در هر چهار گوشه‌ی شهر ساختمان متروکه و مخروبه‌ای هست که یک تابلوی چوبی مستطیلی، «سینما» بودن آن را یادآوری می‌کند؛ سینماهایی که زمانی سرشار از خاطره بودند و اما حالا فقط و فقط متروکه شده‌اند و وقتی نگاه‌شان می‌کنی جز خاطره و نوستالژی چیز دیگری نیست.

زمانی در لاله‌زار ۱۵ سینما و چندین تئاتر و تماشاخانه فعالیت داشتند ولی امروزه تنها چند سینما آن هم با وضعیت نامطلوب در آن باز هستند. سینماهایی که روزگاری محلی برای گذراندن بهترین لحظه‌ها بودند حال امروز مخروبه‌ای شده‌اند، حالا یا با آتش یا با بازسازی نشدن. اما همه ماجرا به لاله‌زار ختم نشده است. سینماهای زیادی در سطح شهر تهران و حتی شهرستان‌ها وجود دارند که یا تعطیل شده‌اند یا تخریب شده‫اند.

سینماهای رادیوسیتی (نرسیده به میدان ولیعصر و نبش خیابان گیلان)، کریستال (تقاطع لاله زار و جمهوری)، آسیا (تقاطع ولیعصر و جمهوری)، ری (امیریه نبش قزوین)، شهرقشنگ (خیابان ولیعصر نرسیده به سه راه جمهوری)، فلور (امیریه)، ادئون (خیابان سعدی نرسیده به چهارراه مخبرالدوله)، سینما همای (خیابان فردوسی نرسیده به چهار راه استانبول)، سینما لاله (رکس) (لاله زار)، سحر (لاله زار)، تاج (اول خیابان لاله زارنو) و اورانوس (خیابان وحدت اسلامی) از جمله سینماهایی هستند که طی سال های اخیر در تهران تعطیل و متروکه شدند و لرزه بر اندام خاطرات انداختند.

 حالا هم سینما «گلریز» یکی از قدیمی‌ترین سینماهای پایتخت واقع در محله یوسف‌آباد تهران که سال ۱۳۸۳ در یک مزایده به قیمت حدود ۱۸۰ میلیون تومان به مالک جدید و فعلی‌اش فروخته شده، دچار مشکلاتی بین مالک و مستاجر است که گویا با ورود شهرداری منجر به پلمب هم شده است.

شهردار منطقه ۶ تهران می گوید: «به دلیل دعوای حقوقی مالک و سرقفلی دار سینما گلریز در محله یوسف آباد، استفاده از این سینما نیز با چالش مواجه شده و به تازگی معاون دادستان حکم قطعی تعطیلی این سینما را صادر کرده است.»

تعطیلی این سینما که زمانی سینما گلدیس خوانده می‌شد و محل اکران فیلم‌های روز سینمای جهان بود و  پس از انقلاب هم صحنهٔ اجرای تئاترهایی با مضامین طنز بوده در روزهای اخیر واکنش هایی را در فضای مجازی و رسانه ای به دنبال داشته است.

 این سینماها که یادگارهای نخستین سال‌های ورود سینما به ایران هستند، می‌توانستند به یکی از مهمترین قطب‌های فرهنگی بدل شوند اما متاسفانه بدون هیچ دغدغه‌ای این بناها به حال خود رها شده و به دنبال آنکه هیچ انگیزه ای برای بازسازی آن ها وجود ندارد، معلوم نیست سرنوشت کدام یکی‌شان سوختن یا تبدیل شدن به انبار باشد.

جایی که برخی دست به ساخت پردیس‌ های پرزرق و برق می‌زنند، گویا دیگر شرط حیات سالن‌های سینمایی این است که بخشی از یک پردیس مدرن باشند تا دیده شوند وگرنه چراغ هایشان یکی پس از دیگری خاموش می شود.