فاطمه علمدار، در گفت‌وگو با آتیه‌آنلاین به مناسبت روز مادر گفت: طبیعتاً زنان در یکصد سال اخیر تغییرات بسیاری در زمینه سوادآموزی، کسب تحصیلات عالیه، اشتغال و کسب درآمد داشته‌اند و به نسبت تغییرات ایجاد شده شیوه تربیت فرزندان نیز تغییر کرده است اما حقوق آنها در خانواده نسبت به فرزندشان تغییر خاصی نکرده است.

این جامعه‌شناس تأکید کرد: طبق قانون هنوز ولایت فرزندان و ریاست خانواده با مرد است. مادر نهایت می‌تواند تا ۷ سالگی از فرزند پسر و تا ۹ سالگی از فرزند دختر نگهداری کند و پس از آن پدر می‌تواند اجازه دهد که حق نگهداری و حضانت با مادر باقی بماند و یا نماند.

علمدار با بیان اینکه در دنیای جدید تصمیم‌گیری برای فرزند همان اندازه که در دست پدر هست باید در دست مادر نیز باید باشد، افزود: تغییر قوانین در حمایت از مادران نه تنها حائز اهمیت، بلکه بسیار ضروری است. پدر و مادر باید وضعیت برابری نسبت به فرزند خود داشته باشند که بتوانند در تصمیم‌گیری‌های زندگی او تأثیر برابری داشته باشند.

او ادامه داد: در زمانه‌ای که زنان تحصیل کرده هستند و شاهد نرخ افزایش تحصیلات دانشگاهی و اشتغال زنان هستیم -حتی اگر هنوز درآمد آنها پایین‌تر از مردان است و بی‌عدالتی‌های بسیاری در این زمینه وجود دارد- اما باید بسترهای اجتماعی برای مادری‌کردن در کنار حضور اجتماعی زنان در کشور فراهم شود.

این جامعه‌شناس یادآور شد: زمانی که ناگهان ساعت ۷ شب اعلام می‌شود که فردا مدارس تعطیل است هیچ فکری به حال مادران شاغلی که ناگزیر می‌شوند فرزندان خود را تنها در خانه بگذارند یا با خودشان به محل کار ببرند نمی‌شود، انگار هنوز تصور مسئولان بعد از ۱۰۰ سال ورود زنان به عرصه اشتغال این است که فرزندان در کنار مادران هستند، گویا باور به این باور نرسیده‌اند که زنان می‌توانند منزل نباشند و برنامه‌های مستقلی از فرزندان خود داشته باشند، لازمه فهم واقعیت کنونی، وجود برنامه‌ریزی جدی در این حوزه است.

علمدار عدم لحاظ حق اولاد در فیش حقوق زنان شاغل را یکی از اشکال بی‌عدالتی غم انگیز دانست و گفت: اگر مردان در شرایط مساوی در اغلب مواقع در ادارت حقوقی بیشتر از زنان دریافت می کنند در درون خانواده نیز بیشترین حقوق قانونی نسبت به فرزندان خود دارند و کمترین انتظار اجتماعی برای انجام و به عهده گرفتن مسئولیت‌ها و نگهداری از فرزند دارند. در حالی که وضعیت مادران نسبت به فرزندان در قیاس با پدران معکوس است؛ مادران کمترین حقوق و بیشترین مسئولیت را در مقابل فرزندان خود دارند. بنابراین باید وضعیت بی‌تعادلی‌کنونی از بین برود.

وی تأکید کرد: لازمه برقراری توازن نه تنها اصلاح قوانین موجود و وضع قانون جدید، بلکه فعالیت فرهنگی و رسانه‌ای در این حوزه بسیار احساس می‌شود که نه تنها حمایت‌های قانونی از زنان افزایش یابد بلکه پدران نیز بیش از پیش متوجه مسئولیت‌های خود در قبال فرزندان خود شوند.