به گزارش آتیه آنلاین به نقل از فارس، سینما جایی است که مردم حدود ۲ ساعت در آن حضور می‌یابند و سرگرم می‌شوند؛ می‌خندند؛ می‌گریند و احتمالاً چیزی یاد می‌گیرند. سینما از جمله تفریحات ارزان و فراگیر در سراسر دنیاست.

در کشورمان و در حال حاضر، سینما هم جزء ارزان‌ترین تفریحات محسوب می‌شود اما با نزدیک شدن به سال جدید، زمزمه گران‌شدن این سرگرمی به گوش می‌رسد؛ آن هم بیشتر از ۵۰ درصد! برخی هم می‌گویند نهایت سقف بلیت ۴۰ هزار تومان تعیین خواهد شد که به فرض صحت، باز هم مبلغ بالایی به نظر می‌رسد. البته در این میان مبالغه‌هایی انجام می‌گیرد مبنی بر اینکه قیمت سینما معادل یک بسته چیپس و پفک است، و به این نکته توجه نمی‌کنند که خانواده‌ها در شرایط بغرنج معیشتی، تنقلاتی همچون چیپس و پفک را از سبد غذایی خود حذف می‌کنند.

* محرومیت از توسعه کمی و کیفی سینما، عامل خسارت

مبالغه دیگری که صورت می‌گیرد این است که نرخ فعلی بلیت سینما در ایران را (معادل حدوداً یک یورو) با دیگر کشورهای جهان مقایسه می‌کنند. این در حالی است که فرانسه با داشتن بیشترین تعداد سالن در اروپا (نزدیک به ۶ هزار سالن)، نرخ بلیتش به طور متوسط ۷ یورو است. فراموش نکنیم کمترین درآمد ماهانه در فرانسه به‌طور متوسط حدود ۳۵۰۰ یورو است، بنابراین سینما یکی از تفریحات ارزان برای مردم فرانسه محسوب می‌شود.

از سوی دیگر بلیت ۳۰ هزار تومانی فعلی حدود یک‌صدم حداقل حقوق در ایران محسوب می‌شود، بنابراین تفریح ارزانی نیست. آن کارگر اگر دارای یک خانواده ۳ نفره باشد، باید فقط ۱۲۰ هزار تومان برای تماشای یک فیلم هزینه کند. هزینه رفت و آمد و تنقلات هم به این عدد اضافه می‌شود. بنابراین با افزایش قیمت بلیت سینما، امکان تماشای فیلم در سالن سینما را از بسیاری خانواده‌ها گرفته می‌شود.

این در حالی است که رهبر انقلاب هنر سینما را بلاشک یک هنر برتر می‌دانند و درباره آن گفته‌اند: احساس می‌کنم که خسارت عظمایی از قِبَل محرومیت از توسعه کمّی و کیفی در این رشته مهم هنری بر جامعه ما وارد می‌شود.

* هجرت علاقه‌مندان سینما به شبکه نمایش خانگی؟

از سوی دیگر، با گسترش اینترنت و رونق VOD ها و سامانه‌های آنلاین، تمایل خانواده‌ها به تماشای آثار شبکه نمایش خانگی بیشتر شده است. چون با خرید اشتراک یک ماهه یا بیشتر، به صدها فیلم و سریال دسترسی خواهند داشت و بسیار ارزان‌تر از تماشای فیلم در سالن سینما تمام می‌شود.

البته که هیچ نوعی از تماشای فیلم، جایگزین حضور در سالن سینما نمی‌شود و حس تماشای دسته‌جمعی فیلم در سالن تاریک سینما با تماشای فیلم در منزل و روی صفحه نمایشگر قابل مقایسه نیست، اما تجربه نشان داده که با رشد قیمت‌ها و کوچک‌ شدن سفره مردم، اولین کالاهایی که از سبد خانواده حذف می‌شوند، کالاهای فرهنگی و هنری هستند.

* یارانه سینمایی، آری یا خیر؟

به نظر می‌رسد سیاست اعمال یارانه هم درست نباشد، چرا که تجربه نشان داده است که رانت‌های اینچنینی، به درستی توزیع نشده و به انحراف کشیده می‌شود. اما راه حل چیست؟ پاسخ به این پرسش ساده نیست، چرا که هم باید رضایت سالن‌داران را جلب کرد، هم به نحوی عمل کرد که سینما از سبد فرهنگی خانواده‌ها حرف نشود. شاید بد نباشد تجربه کشورهایی همچون فرانسه را در این مورد رصد کرد؛ و دید در ایام شیوع کرونا چه راهکاری را برای سرپا نگه داشتن سینما به کار بسته‌اند؟

شاید بد نباشد بدانیم در سال ۱۳۹۸ هر یک یورو کمک و یارانه‌ای که دولت فرانسه به بخش سینمایی کرده، منجر به ۲۲ یورو تولید اقتصادی و بازگشت آن شده است. بنابراین اگر قرار است یارانه‌ای هم از سوی سازمان سینمایی به صنعت سینما تزریق شود، باید به بازگشت آن هم فکر کند.