یک منبع نزدیک به قذافی ها اینکه عایشه نویسنده این نامه باشد را تکذیب کرده است.
وقایع نامه به بهار سال ۲۰۱۱ و  جریان حملات هوایی توسط برخی از کشورهای ناتو علیه مواضع نیروهایی که به معمر قذافی وفادار مانده بودند، به ویژه مقرهای باب العزیزیه، یکی از اقامتگاه های اصلی خانواده رهبر سابق لیبی برمی گردد.
در این نامه نوشته شده است : زمانی که ناتو کشور من را بمباران و باب العزیزیه را تخریب کرد، ما به سرت گریختیم چون این شهر محل تولد پدر من است، اما خائنان ما را تا آنجا دنبال کردند. ما به بنی ولید فرار کردیم که مقاومت زیادی کرد و شیوخ قبایل به ما قول دادند که برای ما خواهند مرد. ما به پدرم گفتیم که او است که تصمیم می گیرد کجا باید برویم و بدون تردید قبول خواهیم کرد. پدرم چندباری آه کشید و گفت : "بروید به الجزایر، بروید به الجزایر، من در ۵۰ سال گذشته هیچ بدی از آنها ندیدم ! شما در الجزایر آزاد زندگی خواهید کرد".
در ادامه این نامه آمده است: پدرم گفت: الجزایر شما را به ناتو تحویل نمی دهد و ناتو جرات ورود به الجزایر را ندارد، من مطمئن هستم! الجزایر از سال ۱۹۷۳ سلاح بازدارندگی جمعی دارد و آن را در طول جنگ اکتبر علیه اسرائیل در دسترس کشورهای عربی قرار داده است. اما خائنان عرب در این باره به آمریکا و اسرائیل اطلاع دادند که همین امر باعث شد الجزایر آن را انکار کند! الجزایر شما را به دادگاه بین المللی کیفری یا هیچ کشور یا سازمانی که درخواست کرده باشد تحویل نمی دهد !
دسترسی ارتش الجزایر به بمب اتمی، کمی شبیه به داستان است و از سندیت این نامه می کاهد ولی این موضوع در الجزایر در شبکه های اجتماعی بسیار دست به دست شد.
منبعی نزدیک به خانواده قذافی اعلام کرد که این نامه جعلی بوده و عایشه آن را ننوشته است. وی می گوید : این متن پر از تناقض است، هر کسی که جریانات سال ۲۰۱۱ به خاطر دارد، میداند که این نامه جعلی است.
در واقع خمیس قذافی، پسر کوچک معمر قذافی، برخلاف آنچه در این نامه گفته شده، هرگز نتوانست در مورد نقشه فرار با پدرش صحبت کند چون در طی اولین حملات هوایی ائتلاف بین المللی کشته شد.
در آن زمان مسئولین الجزایری اعلام کردند که به دلیل صرفا انسانی خانواده قذافی را پذیرفتند و آن را به دبیرکل سازمان ملل و رئیس شورای امنیت اطلاع دادند.