به گزارش آتیه آنلاین از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، با اعلام اسامی راه‌یافتگان به مرحله نهایی قصه‌های ۹۰ ثانیه‌ای بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری، داوران این مرحله معرفی شدند.

از مجموع ۴۴۵۵ اثر رسیده به دبیرخانه، ۱۳۲۱ قصه ۹۰ ثانیه‌ای انتخاب شد که از این تعداد ۷۴ اثر به مرحله پایانی راه یافتند.

داوری مرحله پایانی بخش ۹۰ ثانیه‌ای را وحید نیکخواه آزاد کارگردان و تهیه‌کننده سینما،  مهدی آرایی مدرس قصه‌گویی و داور چند دوره جشنواره‌های قصه‌گویی و شرمین نادری، نویسنده بر عهده دارند.

داوران مرحله پایانی بخش ۹۰ ثانیه‌ای، روزهای ۲۶ و ۲۷ آبان ۱۴۰۰، این آثار را داوری و برگزیدگان آن همزمان با آیین پایانی جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون در شب یلدا معرفی خواهند شد.

شرکت‌کنندگان بخش قصه‌های ۹۰ ثانیه‌ای با موضوع قصه‌ زندگی من، من و کرونا، شهدای هسته‌ای، مدافع حرم و رشادت و ایثارگری رزمندگان هشت سال دفاع مقدس و آزاد، قصه گفتند.

مرحله پایانی بیست‌وسومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون پرورش فکری به دبیری محمد گودرزی‌ دهریزی همزمان با شب یلدا ۱۴۰۰ برگزار می‌شود.

نقد رمان لبخندی برای سوفیا در نشست با نوجوانان

جلسه نقد رمان لبخندی برای سوفیا با حضور محمدرضا مزروقی نویسنده کتاب و سولماز خواجه‌وند به‌عنوان منتقد برگزار شد.

این برنامه از سلسله نشست‌های «دو پنجره» که به مناسبت بیست‌ونهمین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران برگزار شد، به بررسی کتاب لبخندی برای سوفیا پرداخت.

در این نشست سولماز خواجه‌وند منتقد و نویسنده،  افسون امینی مدیرکل آفرینش‌های فرهنگی،  انسیه موسویان مدیرکل آفرینش‌های ادبی و هنری و جمعی از مسوولان و کارشناسان کانون حضور داشتند.

مرزوقی در این نشست در رابطه با ایده داستان و اینکه چگونه به این سوژه رسیده، گفت: من معتقدم سوژه‌ها همیشه وجود دارند و این ما هستیم که باید از آنها به درستی استفاده کنیم. جرقه ابتدایی این داستان هم بانویی لهستانی به نام آنا افخمی است که ۲۰ سال پیش که تازه به تهران آمده بودم این شانس را داشتم با او که در کودکی از لهستان به ایران مهاجرت کرده و همه اعضای خانواده‌اش را از دست داده بود، آشنا شوم و خاطراتش را از زمان گذشته و درباره مهاجرتش بشنوم، این یکی از پایه‌های داستان من بود. البته فیلم‌هایی از مهاجرت لهستانی‌ها به ایران و عکس‌هایی از آن دوران نیز کمک فراوانی به روند نوشتن داستان کرد.

نویسنده رمان شاهدخت بلخ، در رابطه با دلیل پرداخت به چنین موضوعی تاکید کرد: این رمان، بخشی از تاریخ جنگ جهانی دوم در ایران و تهران است که از نگاه‌ها دور مانده و باید به آن پرداخته شود و در یادها بماند. ما زمانی پذیرای لهستانی‌ها بودیم و از آن‌ها حمایت کردیم در حالیکه بسیاری از افراد از آن‌ها دوری می‌کردند و در تاریخ به خوبی به این موضوع پرداخته نشده است.

در قسمتی از این نشست مرزوقی در مورد اینکه توصیف شخصیت‌ها و محیط در نوشته کمرنگ بوده، گفت: من تعمدا خیلی شخصیت‌ها را توصیف نمی‌کنم تا چند تصویر متفاوت از قهرمان‌های داستان در ذهن خواننده شکل بگیرد. ما در نوشتن مانند نگاه سینمایی که یک شخصیت ارائه می‌دهد عمل نکرده و تصویری ثابت در ذهن مخاطب ایجاد نمی‌کنیم.

این نویسنده در رابطه با چالش‌هایی که برای نوشتن این کتاب داشته، توضیح داد: یکی از مهم‌ترین مشکلات در دست نبودن لهستانی‌هایی بود که به ایران مهاجرت کرده بودند و من به جز آنا نتوانستم با فرد دیگری صحبت کنم و چالش دیگری که در این مسیر با آن مواجه بودم دغدغه‌های یک دختر ۲۰ ساله لهستانی بود که به قلم آوردن آن با توجه به نداشتن شناخت کافی بسیار سخت بود.

نویسنده رمان بچه‌های کشتی رافائل، گفت: با توجه به اینکه این کتاب برای مخاطب نوجوان نوشته شده با محافظه کاری بیشتری پیش رفتم و از پرداختن به صحنه‌های درگیری خودداری کردم.

در ادامه این نشست سولماز خواجه‌وند به عنوان منتقد در این جلسه گفت: وقتی رمان را خواندم، بر این نکته صحه گذاشتم که نویسنده چه‌قدر از جای خوبی شروع کرده، زمانی صفحه اول کتاب را می‌خوانیم همه چیز را در مورد پیشینه قهرمان داستان متوجه خواهیم شد و یک چکیده به ما می‌دهد شاید از گذشته دور نباشد اما شروع خوبی داشته است.

خواجه‌وند معتقد است در بعضی از قسمت‌های داستان با توجه به اینکه نویسنده قدم به قدم پیش می‌رود در مخاطب این انتظار را ایجاد می‌کند که توضیح بیشتری بخواند و جزیی‌تر به بعضی از سوژه‌ها پرداخته شود.

در این نشست کودکان و نوجوانان عضو مراکز فرهنگی‌هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به صورت مجازی حضور داشتند و سوال‌ها و نقدهای خود را در مورد رمان «لبخندی برای سوفیا» به‌صورت مستقیم با نویسنده کتاب مطرح کردند.