به گزارش آتیهآنلاین، تاریخچه خدمات اجتماعی و رفاهی در کلمبیا به دهه ۱۹۳۰ بازمیگردد. این برنامهها شامل مزایای سلامتی و زایمان، غرامت کارگران و کمکهزینه به افرادی است که قادر به کار در جامعه نیستند. همانند اکثر کشورهای آمریکای لاتین، کلمبیا نیز با مشکل مسکن دستوپنجه نرم میکند. این مشکل به طور ویژه در شهرهای بزرگ این کشور بسیار جدی محسوب میشود که طبقه بزرگی از مهاجران را از محلههای فقیرنشین به خود جلب میکند. مؤسسه مسکن کلمبیا تلاش میکند در چارچوب خدمات اجتماعی مشکل مسکن را در شهرها و روستاهای این کشور حلوفصل کند.
وزارت سلامت عمومی کلمبیا میکوشد تا از طریق تلاشهای مستقل، علاقه جوامع فردی را برای یافتن راهحلی برای مشکلات سلامتی برانگیزاند. این پروژهها شامل ساخت سیستمهایی برای تأمین آب آشامیدنی، آموزش در زمینه بهداشت عمومی، امور خانه و خانواده و رژیم سلامتی و نظافت شخصی میشود. کنترل صنایع و سازمانهایی که عملیاتشان ممکن است برای سلامتی توده مردم مضر باشد از دیگر خدماتی است که این سازوکار در کلمبیا ارائه میکند.
سطوح پوشش همگانی
محیط مرطوب در بخشی از روستاهای کلمبیا میتواند بستری باشد برای رشدونمو بیماریهای قارچی که رسیدگی به این مسأله و همچنین اطلاعرسانی و ریشهکنی آن از دیگر مسائلی است که در دستور کار خدمات اجتماعی کلمبیا قرار دارد. همچنین مالاریا و اسهال خونی از جمله مشکلات عمده در روستاهای کلمبیا بوده و با توجه به زهکشی ضعیف در مناطف کمارتفاع هرازگاهی ما شاهد وقوع اپیدمیهای مالاریا در این مناطق هستیم.
یکی از نقاط قوتبخش خدمات اجتماعی در کلمبیا، اطلاعرسانی و تلاش برای پیشگیری از وقوع بیماریها در مناطق کمدرآمد است. برای مثال میتوان به ریشهکن شدن تقریبی تب زرد در شهرهای بندری این کشور اشاره کرد که این مهم با بهرهگیری از امکانات خدمات اجتماعی در این کشور آمریکای لاتین ممکن شد. سازوکار برنامه رفاهی مستمریبگیران در کلمبیا مسئول رسیدگی به بیش از یک میلیون و ۴۰۰ هزار تن است. از سال ۲۰۱۷، تأمیناجتماعی این کشور برنامه آموزش و بهبود رفاه مستمریبگیران را نیز به کار خود اضافه کرده است. این برنامه سبب میشود کسانی که زیر چتر این برنامه قرار دارند بتوانند در جهت بهبود شرایط خود تلاش کرده و هدفی را برای ادامه زندگی تعیین کنند که این امر نه صرفاً مستمریبگیران تحت پوشش این برنامه، بلکه بخش اعظم جمعیت میانسال این کشور را نیز شامل میشود.
این برنامه در میانه پاندمیکرونا نشان داد که چه قابلیتها و امکاناتی در چنته دارد و میتواند در موارد اینچنینی چه خدماتی ارائه دهد. بنا به گزارش خبرگزاری رویترز، مقامات کلمبیا اعلام کردند که فقیرترین ساکنان این کشور، از فروشندگان خیابانی گرفته تا قربانیان جنگ در زمان قرنطینه کرونایی از طرف خدمات اجتماعی این کشور پول و غذا دریافت میکنند. این در حالی است که در کلمبیا تقریباً نیمی از جمعیت حقوقبگیر این کشور بدون پسانداز کار میکنند. دولت کلمبیا اعلام کرده که ۱۲۰ میلیون دلار برای کمک به ۳ میلیون کارگر غیررسمی مانند نظافتچیها، کارگران بخش خدماتی، فروشندگان خیابانی و کارگران ساختمانی اختصاص داده و هزینه خواهد کرد. این کشور آمریکای جنوبی ۵۰ میلیون نفر جمعیت داشته و طی دو سال اخیر بارها قرطینههای متعددی را در پی وضعیت سلامت فعلی تجربه کرده است.
این در حالی است که «ایوان دوکه»، رئیسجمهوری کلمبیا اخیراً اعلام کرده که ۳ میلیون شهروند این کشور که تحت شمول برنامههای رفاهی دولت قرار ندارند، ۴۰ دلار وجه نقد به عنوان کمکهزینه زندگی دریافت میکنند. این رقم، معادل حدود ۱۲ درصد حداقل دستمزد در این کشور است. رئیسجمهوری کلمبیا طی نطقی عنوان کرد این اقدامات با این هدف انجام میشود که بدون بحران انسانی، وضعیت همهگیری پشت سر گذاشته شود.
برنامه دولت برای کلمبیاییها
بنا به آمار مرکز خدمات اجتماعی کلمبیا، حدود ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار خانواده کلمبیایی که ماهانه از برنامه دولت به نام «خانواده در عمل» کمکهزینه میگیرند، مبلغی حدود ۸۰ دلار پول دریافت میکنند. این برنامه از این جهت قابلتوجه بوده که مادران سرپرست بیکار و خانوادههای فقیر روستایی را نیز تحت شمول خود قرار میدهد.
علاوه بر این، ۲۰۶ هزار جوان شرکتکننده در برنامه رفاهی دولت موسوم به «جوانان در عمل» شرکت کرده و تحت این برنامه مبلغی حدود ۵۰ دلار دریافت میکنند. اهمیت این برنامه زمانی خود را نشان میدهد که به این نکته توجه شده که قرنطینهها و توقف گردشگری و فعالیتهای مالی، عملاً اقتصاد غیررسمی این کشور را فلج کرده است و خیابانهای بوگوتا - پایتخت - خالی از فعالیت بوده و در این میان فروشندگان خیابانی بیشترین آسیب را میبینند؛ چراکه برای درآمد و خرید غذا و تأمین اجاره خانه به درآمد روزانه خود متکی هستند. طی یک سال گذشته، مقامات در برنامه رفاهی تأمیناجتماعی کلمبیا به ۵۳هزار فروشنده خیابانی کمکهای رفاهی مستمر ارائه کردند.
این در حالی است که ارائه کمک به شماری از این افراد دشوار تلقی میشود؛ چراکه آدرس شماری از این فروشندگان و همچنین دیگر بخشهای تحت پوشش خدمات اجتماعی و همچنین مستمریبگیران تغییر کرده است. دلیل این مسأله نیز وخامت شرایط اقتصادی بوده که موجب شده آنها از خانههای خود به زاغهها نقل مکان کنند. از سال ۲۰۱۱، قربانیان جنگ در کلمبیا نیز تحت شمول خدمات مستمریبگیری قرار گرفته و حق دریافت ۲ هزار دلار از دولت را دارند.
نظر شما