به گزارش آتیه آنلاین، اسفند ۹۸ که به دلیل بحران جهانی کرونا، کلیه فعالیت‌های فرهنگی و هنری به حالت تعلیق درآمد ،یک کارگروه مدیریت بحران کرونا نیز در خانه سینما تشکیل شد که تعطیلی و رعایت پروتکل‌ها را در پروژه‌ها پیگیری می‌کرد اما بعد از مدتی با بروز یک‌سری اختلاف‌ها دیگر از این کارگروه خبری نشد و پس از گذشت چندین ماه، ساخت برخی فیلم‌ها و سریال‌ها از سر گرفته شد.این روزها نیز با وجود اینکه موج پنجم کرونا از دفعات پیش سهمگین‌تر است، روند پرشتاب تولید، اجازه توقف فیلمبرداری‌ها را نمی‌دهد. این درحالی ست که شیوع ویروس کرونا و تعطیلی یک ساله سینماها تعداد بسیار زیادی فیلم را پشت در اکران نگه داشته و صف اکران، به چنان درازایی رسیده که تاریخ سینمای ایران هیچ‌گاه شاهدش نبوده است و کسانی که امسال فیلمی را جلوی دوربین برده‌اند در بهترین حالت تا یک‌سال‌ونیم آینده هیچ‌شانسی برای نمایش عمومی ندارد.
محمد اطبایی پخش کننده بین المللی سینمای ایران در این باره می گوید: «همیشه در طول سال‌های اخیر هیچ نسبت منطقی بین عرضه و تقاضا در سینما وجود نداشته است. یعنی بیشتر از ظرفیت‌های نمایشی چه در داخل چه در خارج، روی تولید متمرکز شدیم. انگار در تولید سودی وجود دارد که هیچ وقت متوقف نمی‌شود. وی درباره ارائه آمار تولیدات افزود: در سال ۲۰۱۹ حدود ۱۳۱ فیلم تولید شده که آن‌ها را ثبت کردم. حالا بخشی از این آثار اکران می‌شود؛ تعدادی به هنر و تجربه می‌رود و بخشی به جشنواره‌ها می‌روند. تعدادی از این فیلم‌ها پروانه ندارند و برای نمایش در ایران اقدامی نمی‌کنند. به این ترتیب ۱۳۱ فیلم داریم که از این تعداد ۶۹ فیلم اکران کردیم و ۶۲ فیلم رنگ پرده ندیدند. سال ۲۰۲۰ به واسطه شرایط همه گیری کرونا مانند بقیه کشورهای دنیا وضعیت خوبی نداشتیم. تا این لحظه ۸۹ فیلم تولید کردیم که فقط ۱۹ اثر اکران شدند و ۷۰ فیلم پشت در سینماها باقی ماندند. در سال ۲۰۲۱ تا این لحظه، ۲۰۴ فیلم در مراحل مختلف قرار دارند. با یک جمع ساده متوجه می‌شویم ۳۳۶ فیلم منتظر اکران هستند. پس تقریبا برای سه سال فیلم داریم با این حال همچنان تولید ادامه دارد و متوقف نمی‌شود.»
در این میان تعدادی از صاحب نظران معتقدند باید خوراک فرهنگی مردم تامین شود و خبر رسیده که تعدادی از گروه‌ها همچنان مشغول کار هستند و همین سبب اعتراض و انتقاد بعضی عوامل این گروه‌ها شده است. چراکه اگر کسی بخواهد برای حفظ سلامتی‌اش سر کار حاضر نشود، با پرداخت نکردن دستمزدش او را نقره داغ می کنند.با این وجود جای سوال است که چرا با وجود از دست دادن هنرمندانی همچون کریم اکبری مبارکه، اکبر عالمی، کامبوزیا پرتوی، پرویز پورحسینی، چنگیز جلیلوند و... که به سختی می‌توان جایگزینی برایشان یافت، هنوز هیچ نظارتی نه از سوی خانه سینما و نه از سوی دستگاه‌های متولی بالاتر وجود ندارد؟
حسن کیهانی‌کیا، دستیار فیلمبردار، در گفت‌وگو با مهر به موضوع جالبی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد وضعیت تولید در سینمای ایران چقدر بحرانی است و حتی به‌خطرافتادن سلامت عوامل پروژه هم نمی‌تواند باعث توقف این پروژه‌ها شود. او در این‌باره گفته است: «مدتی است که بندی به قراردادهای سینمایی عوامل پروژه‌ها اضافه شده ، که بر مبنای آن طرف اول قرارداد که تهیه‌کننده است، تأکید می‌کند درصورتی که فرد هنگام حضور در پروژه، به ویروس کرونا مبتلا شود، در طول دوره درمان هیچ دستمزدی برای وی در نظر گرفته نمی‌شود. همچنین تامین هزینه درمان برعهده گروه نیست. درواقع وجود چنین بندی در یک قرارداد اصلاً انسانی نیست چراکه فرد صحیح و سالم در یک پروژه حضور پیدا می‌کند و در همان پروژه مبتلا به کرونا می‌شود، آن وقت نه دستمزدی به فرد تعلق می‌گیرد و نه کمکی برای درمان فرد می‌شود.»
او تجربه خودش را از وضعیت پشت‌صحنه پروژه‌های سینمایی در روزهای کرونایی چنین شرح داده است: «اواخر سال گذشته برای حضور در پروژه «نگهبان شب» به کارگردانی رضا میرکریمی قرارداد بستم که این قرارداد نخستین برخورد من با این بند بود. هنگامی که ۲۰روز به پایان کار من در این پروژه باقی مانده بود، مبتلا به ویروس کرونا شدم، مدیرتولید این پروژه به من گفت که دیگر لازم نیست سرکار بیایید و حق و حقوق شما محفوظ می‌ماند. اما فیلم درنهایت به پایان رسید و دستمزد من برای این مدت پرداخت نشد. جالب این است که همان زمان خبری را منتشر کردند که پروژه به‌دلیل شیوع ویروس کرونا متوقف شده است اما فیلمبرداری همچنان ادامه داشت.»
نظر شما