به گزارش آتیه آنلاین، دردهای خبرنگاران قصه امروز و دیروز نیست بلکه سال‌ها است که در گوش مسئولان زمزمه می‌شود، اما تاکنون این حوزه هیچ درمانگری را به خود ندیده است. آنها همیشه گوش شنوای مسئولان و مردم هستند؛ اما نوبت به خودشان که می‌رسد ترجیح می‌دهند دیگر آنها را مطرح نکنند و سکوت کنند چون از گفتن آن تا بحال دردی از آنها دوا نشده است.

با پایان سال ۹۸ و از آغاز  ۹۹ تا به امروز ، با شیوع ویروس کرونا و افزایش  قیمت ارز و کالاهای دیگر سال بسیار سختی به خبرنگاران و روزنامه نگاران تا به اینجا گذشت؛ بسیاری از رسانه ها یخصوص نشریات مکتوب  برای ادامه فعالیت خود مجبور به کاهش نیرو و اخراج خبرنگارهایشان شدند؛ تعدادی هم با همان حقوق و مزایای چند سال پیش با اعضای هیات تحریریه خود قرارداد بستند.

این روزها بیشترین مشکلی که  اهالی قلم و رسانه  را می آزارد و  یک نوع آفت وآسیب برای جامعه مطبوعات بشمار میرود نداشن تمکن مالی و عدم استقلال مالی آنها است.نبود امنیت شغلی، در آمد پایین نسبت به سختی کار، نبود عدالت جنسیتی و نبود حمایتی از جانب قانون مطبوعات و غیره از جمله مهمترین دغدغه‌های خبرنگاران و صاحب قلم است.

در واقع ایجاد ناامیدی در مسیر رسیدن به اهداف سبب می‌شود تا اصحاب رسانه منش حقیقی خود را کنار گذاشته و در مسیری گام بگذارند که نتیجه فعالیت رسانه‌ای آنان دردی از جامعه دوا نمی‌کند و روزمرگی‌های گاهاً هزینه سازی نیز به همراه دارد.

از همه مهمتر این است که هیچکس متولی این قشر نیست و هیچ نهاد یا سازمانی برای مشکلات خبرنگاران و فعالان رسانه تلاش نمی کند تا کمی همه که شده از مشکلات ما کاسته شود. و این بی تدبیری و نبود فردی دلسوز و آگاه ادامه پیدا کرده است که در واقع بهبود این وضعیت در شرایطی نا امیدکننده ای  قرار گرفته و از همین رو گاه ممکن است خبرنگاران از این حرفه دست بکشند و عطای این شغل پرمخاطره را به لقایش ببخشند.

امید که مسئولان در روزهای کرونایی که آسیب آن را در تمام بخش‌های جامعه دیده‌ایم، نگاهی دوباره به رفع مشکلات ما خبرنگاران داشته باشند؛ زیرا مشکلات اساسی خبرنگاران با وعده‌های تکراری و تجلیل‌های ظاهری و بدون عمل حل نخواهد شد.