به گزارش آتیه آنلاین با پیروزی بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، هر روز گمانه‌زنی‌هایی در رابطه با انتخابات ۱۴۰۰ در ایران منتشر می‌شود. یک روز لیست کاندیداهای بالقوه یک جریان بیرون می‌آید و یک روز دیگر صحبت از کاندیداتوری فردی خاص می‌شود. این میان سرعت تحولات در حال زیاد شدن و تنور انتخابات هم در حال داغ شدن است.
ظریف یا لاریجانی، مساله این است
هر چند که محمدجواد ظریف بارها گفته علاقمند به حضور در کسوت رئیس جمهور نیست و تخصصش وزارت خارجه است، اما با توجه به سابقه کاندیداهای ریاست جمهوری در ادوار گذشته، جامعه معمولا این حرف‌ها را خیلی جدی نمی‌گیرد. "غلامرضا ظریفیان" درباره رویکرد انتخاباتی اصلاح‌طلبان در انتخابات ۱۴۰۰ گفته: «اگر در عرصه سیاسی گشودگی ایجاد شود، طبیعتا اصلاح‌طلبان با نامزد خودشان به میدان می‌آیند. امیدواریم با توجه به مشکلاتی در کشور وجود دارد، نظام فرصت حضور همه سلایق در انتخابات را فراهم کند تا جامعه به سمت کسانی بروند که درک درستی از ارتباط با اقشار ملت و عرصه‌های بین‌المللی داشته باشند»
ظریفیان در پاسخ به این سوال که ظریف گزینه نهایی اصلاح‌طلبان است یا خیر هم گفته: «عالم سیاست، عالم ممکنات است و طبیعی است که اولویت اول اصلاح‌طلبان رفتن به سمت مصادیقی است که نه صرفا در عرصه سیاست خارجی بلکه در عرصه سیاست داخلی هم توانمند باشند. واقعیت این است که ما در بسیاری از حوزه‌های داخلی مشکلات زیادی داریم که اگر نتوانیم آنها را حل کنیم در عرصه خارجی هم به مشکل برمی‌خوریم. و چون ظریف صرفا در حوزه سیاست خارجی تخصص دارد، نمی‌تواند گزینه نهایی اصلاح‌طلبان باشد. من فکر می‌کنم بدنه اصلاح‌طلبی با توجه به تجربه‌ای از دولت آقای روحانی دارد، به سمت لاریجانی نخواهند رفت.»
البته ظریف کاندیدای نهایی و یگانه اصلاح‌طلبان نیست. محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران دیروز از لیستی رونمایی کرد که کاندیداهای بالقوه جریان اصلاح‌طلب را در خود جای داده بود. لیستی که از سید حسن خمینی تا معصومه ابتکار را در خود جای داده بود، تا نشان دهد اگر شرایط فراهم باشد، اصلاح‌طلبان آماده پذیرش رئیس جمهور زن هم خواهند بود.
این در حالی است که حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی در گفت‌وگو با روزنامه «شرق» گفته بود: «قطعا معرفی و حمایت از یک نامزد اصلاح‌طلب اولویت ماست اما اصلاح‌طلبی که بتواند کار کند، نه آنکه اگر به هر طریقی توانست تأیید شورای نگهبان را بگیرد، فارغ از توانایی‌اش مورد حمایت ما باشد». حتی مرعشی درباره شخص لاریجانی هم تصریح کرده بود: «حزب کارگزاران تاکنون هیچ دیداری با آقای لاریجانی نداشته است و اصلا معلوم نیست که خود او بخواهد به عرصه انتخابات وارد شود یا خیر... ضمن احترامی که برای آقای لاریجانی قائلیم اما در حزب کارگزاران کوچک‌ترین بحثی درباره حمایت از او در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نداشته‌ایم. حزب کارگزاران که بیشترین ظرفیت را برای معرفی نامزد دارد، حتما از یک نامزد غیرحزبی و حتی غیرجبهه‌ای حمایت نمی‌کند».
مهدی آیتی عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی هم دیروز در یک مصاحبه گفته این دهه، دهه اصلاح طلبان نیست و همان گونه که اصولگرایان مجلس یازدهم را با مشارکت بسیار پایین مردم یعنی حدود ۲۵ درصد برنده شدند، حتما انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و به موازات آن انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا که در سراسر کشور برگزار خواهد شد را پیروز خواهند شد. اما بسیاری از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب بر این باورند که در فضای فعلی و با توجه به تحولات بین‌الملل، می‌توان از محبوبیت ظریف بهره برد، اما برخی معتقدند که ظریف تمایلی به این کار ندارد و باید گزینه مناسب‌تری پیدا کرد. این گروه، علی لاریجانی را پیشنهاد کرده و تلاش می‌کنند که سایر طیف‌های اصلاح‌طلب را متقاعد کنند که برای ماندگاری در قدرت باید از خیر کاندیدای خالص گذشت.
در همین رابطه محمدصادق کوشکی هم گفته جریان اصلاحات یک تجربه سیاسی دارد که بر مبنای آن خیلی احساسی و جوزده عمل نکند و نگاه واقع‌بینانه به قدرت داشته باشد. برای این جریان ماندن در قدرت بسیار مهم است و به هیچ وجه حاضر به ترک آن نیستند. پس دنبال گزینه‌ای هستند که بتواند واقعا روی او مانور دهند.»
کوشکی گفته ظریف یک تاکتیک تبلیغاتی است اما گزینه اصلاح‌طلبان محسوب نمی‌شود. چرا که رابطه خوبی با اصلاح‌طلبان ندارد و اصلاح‌طلبان قطعا سراغ یک گزینه پراگماتیست مثل آقای علی لاریجانی خواهند رفت.
گزینه نظامی روی میز
در این میان عده‌ای هم به سراغ گزینه رئیس جمهور نظامی رفته‌اند. از جمله اسماعیل کوثری جانشین سابق فرمانده سپاه ثارالله و نماینده اسبق تهران که گفته: «نمی‌دانم چرا بعضی می‌خواهند جنگ روانی راه اندازند و بگویند نظامی! منظور آنها بچه‌های سپاه هستند. بچه های سپاه قبل از اینکه به سپاه بیایند، سیاسی بودند و مبارزه می کردند.» البته این اولین بار نیست که صحبت از رئیس جمهور نظامی به میان می‌آید؛ دو سال پیش محمدعلی پور مختار که خود از بازنشستگان سپاه و البته نماینده مجلس بود، گفت: «من اعتقاد دارم که اگر یک نظامی رئیس جمهور شود حتما می‌تواند کشور را از مشکلات نجات بدهد.» از سوی دیگر حسین الله کرم هم معتقد است فرد نظامی استراتژیک برای ریاست جمهوری شایسته‌تر است. نگاه غالب در بین طرفداران گزینه نظامی «سردار سعید محمد» رئیس قرارگاه خاتم‌الانبیا است. ناظران معتقدند بسیاری او به عنوان یک نیروی جوان، وابسته به نظام، با تجربیات اجرایی می‌تواند گزینه مناسبی برای ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باشد. در بین سایر کاندیداهای نظامی، سردار حسین دهقان که عهده‌دار منصب وزارت دفاع در دولت اول حسن روحانی را هم عهده‌دار بود، تنها کاندیدای جدی ریاست جمهوری است که تا این لحظه کاندیداتوری خود را اعلام کرده است.
اما علی مطهری نماینده سابق مجلس و فعال سیاسی مستقل گفته: «اینکه ما رئیس‌جمهور نظامی داشته باشیم صورت خوشی برای کشور ندارد. حکومت‌های گذشته ترکیه و پاکستان را تداعی می‌کند که آنها با زحمت زیاد توانستند از سلطه نظامی‌ها خارج شوند. با توجه به این مطلب باید گفت حضور نظامیان در عرصه سیاست خصوصاً در منصب ریاست جمهوری به صلاح کشور نیست. مخالفت‌ها ایجاد یک جنگ روانی نیست بلکه مخالفان رئیس جمهور شدن نظامیان مصلحت کشور را در نظر می‌گیرند»
مطهری می‌گوید: «اینکه ما یک رئیس جمهور نظامی داشته باشیم به معنی قحط الرجال است و اینکه ما نیروی غیرنظامی در حد ریاست جمهوری نداریم و مجبور شده‌ایم از میان نظامی‌ها رئیس جمهور انتخاب کنیم.»
همچون هر انتخاباتی، برای اولین انتخابات قرن جدید هم تا پیش از رفتن مردم پای صندوق‌های رای، گمانه‌زنی ها ادامه خواهد داشت و فقط اعلان وزیر کشور است که می‌تواند پایان دهنده همه نظرات کارشناسی یا غیرکارشناسی باشد. رئیس جمهور آینده، هر کس از هر طیف و جناح و با هر لباسی که باشد، وارث مشکلات بسیار زیاد سده چهاردهم هجری شمسی خواهد بود. بنابراین به نظر می‌رسد هر دو جناح به سمت نخبه‌ترین کاندیداهای خود بروند و تلاش برای کسب پیروزی در اولین انتخابات در حداکثر خود خواهد بود.
نظر شما