به گزارش آتیه آنلاین، روز گذشته اخبار فوتبال ایران حول محور برکناری محمود فکری از هدایت تیم استقلال تهران می‌گذشت. مربی جوانی که به زعم برخی کارشناسان و اهالی فوتبال فرصت کافی برای نشان دادن توانمندی خود داشت و از پس آن بر نیامد و به زعم برخی دیگر از فرصت کافی برای اینکه بتواند در استقلال به یک ثبات برسد و با توجه به مهره هایی که در اختیار دارد استقلال را به یک تیم هجومی و در حد و اندازه قهرمانی تبدیل کند، بهره مند بود و از این فرصت استفاده لازم را نکرد. اما به راستی چه چیزی استقلالِ  محمود فکری را به جایی رساند که مدیران این تیم را وادار به کنار گذاشتن سرمربی  انداخت؟

نگاهی به وضعیت چند سال اخیر تیم استقلال نشان از این دارد که مدیران این باشگاه هرگز در مدت اخیر نتوانسته اند استقلال را در یک وضعیت ثابت لااقل از نظر کادر فنی، نگاه دارند. بعد از آنکه شفر سرمربی آلمانی تیم استقلال به طور عجیب و ناگهانی از نیمکت این تیم کنار گذاشته شد، استقلال هرگز به آرامش و ثبات در کادر فنی نرسید. هدایت این تیم مدتی به فرهاد مجیدی سپرده شد و سپس استراماچونی از راه رسید و پس از پایان همکاری با این مربی ایتالیایی با آن دلایل غیرفوتبالی و غیر فنی، بار دیگر سکان هدایت استقلال به فرهاد مجیدی سپرده شد. مدیران استقلال پس از چند ناکامی بار دیگر فرهاد مجیدی را کنار گذاشتند و جایش را به نامجو مطلق دادند و پس از آن هم در شرایطی که دست استقلالی ها هم از جام هم از درخشش در آسیا کوتاه ماند، مدیران استقلال این بار به سراغ یک مربی کم تجربه دیگر به نام محمود فکری رفتند که عاقبت این مربی هم بعد از چند ماه شد آن چه شد!

اینکه استقلالی‌ها در ناکامی های چند سال اخیر خود می توانند به دلایل فنی، نداشتن مهره کافی، مشکلات مالی، مصدومیت بازیکنان، رفت و آمدهای مدیریتی و ... اشاره کنند اما در این بین عدم ثبات کادر فنی شاید پررنگ‌ترین دلیل ممکن باشد. محمود فکری اما شاید بزرگترین ضربه را از ناکامی های اخیر استقلال به خود وارد کرد. شاید بهتر بود که فکری همان ابتدا پیشنهاد استقلال را برای نشستن روی نیمکت سرمربیگری این تیم نمی پذیرفت اما قطعا وسوسه انگیز بودن ِ نشستن روی نیمکت یکی از دو تیم بزرگ ایران مانع این شد که فکری کمی برای قبول این پیشنهاد درایت به خرج دهد. با تمام این تفاسیر فکری این پیشنهاد را پذیرفت و در کنار دستیاران جوان خود البته به جز صمد مرفاوی، کارش را در استقلال آغاز کرد. استقلال در ابتدا نتایج نسبتا خوبی گرفت اما هرگز نتوانست تیم خوبی باشد و فوتبال را خوب بازی کند برای همین حتی آن هفته هایی که در صدر جدول بود هوادران از تیمشان رضایت نداشتند و خواهان این بودند که بازی بهتر و فنی‌تری از آبی پوشان پایتخت شاهد باشند.

استقلال فکری  رفته رفته نشان داد که تیم خوبی نیست و برای کسب عنوان قهرمانی هنوز نمی تواند با رقبایش به ویژه پرسپولیس رقابت تنگاتنگی داشته باشد. در نهایت روز گذشته بالاخره مدیران استقلال که پیش از این مدعی شده بودند از فکری حمایت خواهند کرد، رای به برکناری این مربی دادند تا به فکر تغییرات اساسی در کادر فنی تیمشان باشند. نگاهی به عملکرد فکری نشان از این دارد که او نتوانست مربی قدرتمندی باشد و عوامل مختلفی او را به حاشیه برد و در نهایت موجب شد خیلی زود پرونده اش توسط مدیران استقلال بسته شود. 

محمود فکری استقلال را صدرنشین کرد اما هرگز نتوانست به سیستم ثابتی در ترکیب تیمش برسد. بدون شک تغییر مداوم سیستم و ترکیب، به استقلال ضربه زد و از قهرمانی دورش کرد. مدیریت ضعیف او در اداره‌کردن بازیکنان سرشناس باشگاه هم موضوع دیگری بود که هم تمرکز را از خودش گرفت هم موجب ضعیف شدن تیمش شد. خبرهای مبنی بر اختلافات فکری با شیخ دیاباته، رشید مظاهری، مسعود ریگی، وریا غفوری و فرشید باقری و ... مدام در رسانه ها منتشر می‌شد. این مربی جوان برخلاف اینکه مدعی بود با بازیکن سالاری مقابله خواهد کرد، هرگز موفق به مدیریت این امر در تیمش نشد. نیمکت شلوغ استقلال دیگر موضوعی بود که مدام به آن انتقاد می شد اما فکری اهمیتی نمیداد به روند خود ادامه داد.  

برای همین است که با وجود اینکه هنوز خیلی از طرفداران محمود فکری معتقدند کنار گذاشتن این مربی منصفانه نبود، نمی توان از این موضوع چشم پوشی کرد که با وجود تمام مشکلات و حواشی، ایراد اصلی استقلال در لیگ بیستم نحوه کار محمود فکری در حوزه‌های فنی بوده و اگر استقلال نتوانست در حد و اندازه پتانسیل‌ش باشد، بی برو برگرد محصول عملکرد فکری در حیطه‌های فنی بود. هرچند نمی‌توان از نقش مدیران هم چشم پوشید و به آن‌ها برای انتخاب فکری انتقاد کرد اما در نهایت تقصیرها به گردن خود فکری است. از همان ابتدا که این پیشنهاد را پذیرفت تا همین پایان که همچنان بر استفاده از روند خود اصرار ورزید. محمود فکری چوب کم تجربگی اش را خورد اما بی کفایتی و البته بدشانسی‌های مداوم هم در مغلوب شدن او و تحویل دادن نیمکت مربیگری استقلال بی تاثیر نبود.