به گزارش آتیه آنلاین، در سال های اخیر جدا از کتاب‌هایی، چون دا و دختر شینا و دیگر کتاب‌های ارگان‌های دولتی و نیمه‌دولتی که فروش‌هایی با آمار بالا به دست آوردند، شاهد استقبال کمی از رمان‌های ایرانی هستیم. البته در شرایطی که چاپ کتاب با تیراژهای پانصد یا هفتصد نسخه اتفاقی عادی در صنعت نشر ایران است و بهترین و پرفروش‌ترین کتاب‌های منتشرشده در بازار کتاب به زحمت می‌توانند در مجموع چاپ‌هایشان تیراژی بالاتر از ده، پانزده یا بیست‌هزار نسخه داشته باشند، بازار کتاب مرده و بی رونق اتفاق غیر عادی ای نخواهد بود.

در گذشته ای نه چندان دور که نویسنده ایرانی هم ارج و قربی داشت، کتاب ثقیلی، چون کلیدر را دوستداران محمود دولت‌آبادی پرفروش می‌کردند و کارهای جدید جلال آل‌احمد، رضا براهنی، سیمین دانشور، علی‌اشرف درویشیان و ... دوستداران کتاب را  به کتابفروشی‌ها می کشاند. اما این روزها با نگاهی به فهرست پرفروش‌هایی که ناشران، کتابفروشان و موسسات پخش کتاب ارائه می‌دهند، به‌ویژه در حوزه ادبیات داستانی، می‌توان به راحتی متوجه شد که عمده استقبال مخاطبان از آثار نویسندگان خارجی است و این هشداری ست که می‌تواند به انقراض ادبیات داستانی جدی این مرز و بوم بینجامد.

اگرچه در این سال‌ها رمان‌نویسان ایرانی تلاش کرده‌اند که راهی برای افزایش کیفیت آثارشان بیابند ولی با این وجود همچنان استقبال از رمان‌های خارجی بیش از رمان‌های ایرانی است و این یعنی که خواننده ایرانی از نویسنده ایرانی قهر است و این موضوعی بسیار ناراحت کننده است.

احمد آرام نویسنده و پژوهشگر ادبی در گفتگو با آتیه آنلاین در این‌باره گفت: بعضی از نویسندگان با تجربه، کتاب هایی با کیفیت و قابل قبولی ارائه می دهند و به قصد خدمت به ادبیات تلاش میکنند تا ادبیات را پاس بدارند اما متاسفانه کسانی هم هستند که می خواهند با چاپ کتاب دیده بشوند و با کمال تاسف این جریان در جوانان به وفور دیده می شود.

وی افزود: وقتی کتاب ها را میخوانیم هیچ کیفیت و جذابیتی  در آنها  وجود ندارد چراکه  این کتاب ها و داستان ها را از سریال ها یا کتاب های خارجی کپی می گیرند و مافیاهم از آنها حمایت می کند. به همین خاطر است  که در جامعه شاهد آن هستیم که هر روز داستان ایرانی کمرنگ تر می شود و ترجمه نمود پیدا میکند اما باز جای خوشحالی است که ما در عصر حاضر در  حوزه ترجمه چندین مترجم با ارزش و با دانش داریم که اثار خوب را ترجمه میکنند و همین هم ادای دینی هست به ادبیات معاصر ما.

نویسنده کتاب «همین حالا داشتم چیزی می گفتم» در ادامه عنوان کرد: این روزها در حوزه ادبیات عامه پسند کتاب های قطوری انتشار یافته اند که این کتاب ها حداقل صد تومان ارزشگذاری شده اند و مردم ساده اندیش هم آنها را تهیه می‌کنند و ناشران هم برای نگه داشتن سرمایه و کار خود مجبور هستند به انتشار آنها تن بدهند؛ اما اینها در درازمدت ادبیات معاصر ما را با خطر مواجهه خواهد کرد به گونه ای که برای نسل بعد نتوانیم مفهومی از کتاب مفید و ارزشمند ارئه دهیم. وقتی مردم با خرید این کتاب ها می بینند کلاه برسرشان رفته دیگر ارزشی برای کتاب قائل نخواهند شد و تصور میکنند همه کتاب های داخلی شبیه هم هستند  و برای مطالعه رمان های خارجی را انتخاب می کنند و اینگونه لطمه های جبران ناپذیر به ادبیات ما زده می شود.