ارتباطات سلامت یک فرآیند اجتماعی متمرکز در ارائه خدمات سلامت محسوب می‌شود و ارائه دهندگان خدمات سلامت از طریق برقراری ارتباطات، اطلاعات مربوط به حوزه درمان بیماران را جمع‌آوری می‌کنند. این اطلاعات به دست‌آمده، می‌تواند منجر به اقدامات مهمی می‌شود؛ از جمله اینکه امکان ارزیابی شرایط سلامت را فراهم کرده و در تصمیم‌گیری‌های درمانی موثر واقع شود و در نهایت، سلامت مطلوب را سبب شود.

ارتباطات سلامت، اطلاعات خود را از طریق گفت‌وگوهای بین بیمار و پزشک و نیز نتایج آزمایشگاهی و معاینات بالینی کسب کرده و برای تعیین بهترین استراتژی درمان به کار می‌برد. براین اساس، اثربخشی یک روش درمانی به ویژه در شرایط تصمیم‌های پیچیده مرتبط با سلامت، با تکیه بر اطلاعات مشخص می‌شود.

ارزیابی مسائل بیوزیستی، بیواخلاقی و بایوتیکال (زیستی) از اهداف دیگری است که اطلاعات سلامت می‌تواند منجر به آن شود و در نهایت اینکه به تشخیص مشکلات سلامت منتج شود.

وقتی از اطلاعات سلامت صحبت می‌کنیم که این اطلاعات از قالب و محتوای ارتباطات سلامت استخراج شده باشد؛ می‌توانیم بگوییم که در نظام سلامت الکترونیک، داده‌ها بسیار وسیع‌ است که می‌تواند اهداف بسیار متعددی را در حوزه سلامت دنبال کند و کارآمد باشد.

در مجموع می‌توان گفت، وقتی این اطلاعات از بستر ارتباطات با بیمار و نوع تعامل بین بیمار و پزشک شکل بگیرد، منتج به این می‌شود که بتوان پیام‌های سلامت اقناعی خوبی را توصیه کرد.