بحران خاموش در بیمارستانها؛ وقتی پرستاران یکییکی میروند
پرستاران ایرانی با کمبود نیرو، تأخیر در اجرای قانون تعرفهگذاری، فشار کاری و دستمزد پایین روبهرو هستند و بسیاری از آنان برای رهایی از این شرایط، به مهاجرت یا ترک شغل روی آوردهاند.
به گزارش آتیه آنلاین، در بیمارستانهای کشور، پرستارانی که باید نگهبان جان بیماران باشند، خودشان در نبردی طاقتفرسا برای بقا گرفتار شدهاند؛ کمبود نیرو، شیفتهای طولانی، حقوقی که با حجم کارشان همخوانی ندارد و قوانینی که سالهاست فقط روی کاغذ ماندهاند، چهره تلخی از پرستاری در ایران ساخته است. بسیاری از آنان دیگر امیدی به تغییر ندارند؛ بعضی چمدان مهاجرت بستهاند، برخی شغلشان را عوض کردهاند و عدهای هم در سکوت، خستگی را به جان خریدهاند.
محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستار در بخشی از صحبتهای خود به ایلنا گفت: شغل پرستاری یکی از سختترین و در عین حال حساسترین مشاغل در دنیا است. پرستاران علاوه بر تحمل سختیهای جسمی و روانی ناشی از تماس مداوم با بیماران، مسئولیت سنگینی در حفظ جان و سلامت مردم بر عهده دارند. کوچکترین خطا در این حرفه ممکن است منجر به خسارت جبرانناپذیر یا حتی مرگ بیمار شود. در ایران، پرستاران با مشکلات معیشتی جدی روبهرو هستند و متأسفانه جایگاه اقتصادی آنان با حساسیت و اهمیت شغلشان تناسب ندارد.
او بیان کرد: قانون تعرفهگذاری خدمات پرستاری از سال ۱۳۸۴ در زمان وزارت آقای پزشکیان مطرح و در سال ۱۳۸۶ تصویب شد. با گذشت ۱۸ سال از تصویب این قانون، هنوز بهطور کامل اجرا نشده است. اگر تعرفهگذاری بهدرستی انجام شود، هم شأن حرفه پرستاری حفظ میشود و هم انگیزه خدمت در میان پرستاران افزایش مییابد اما متأسفانه به دلیل مقاومتهای درونساختاری، اجرای کامل این قانون سالهاست به تعویق افتاده و آنچه اجرا شده، با نص قانون زمین تا آسمان متفاوت است.
وی در ادامه به کمبود نیروی پرستار اشاره کرد و گفت: در حالی که پرستاران باید محور ارائه خدمات باشند، کمبود نیرو موجب افت کیفیت مراقبت از بیماران شده است. این در حالی است که بیش از ۶۰ هزار پرستار در کشور بیکار هستند. در برخی بیمارستانهای بزرگ کشور شاهد هستیم که پرستاران طرحی بدون تجربه کافی مسئول مراقبت از بیماران هستند، در حالی که باید زیر نظر نیروهای باتجربه آموزش ببینند. این وضعیت نه تنها به ضرر پرستاران تازهکار است بلکه بیماران نیز از این نارساییها آسیب میبینند.
وی با بیان اینکه بسیاری از پرستاران ناچارند دو یا سه شیفت متوالی کار کنند، گفت: پرستاری که برای تأمین معاش خود چند شیفت پشت سر هم کار میکند، دچار خستگی مفرط میشود و نمیتواند خدمات ایمن ارائه دهد. نتیجه این وضعیت، آسیب دیدن بیماران و فرسودگی شدید نیروی انسانی در نظام سلامت است.
شریفی مقدم گفت: متأسفانه وزارت بهداشت با برگزاری مراسم نمادین و انتخاب پرستاران نمونه تلاش میکند فضا را مثبت نشان دهد، در حالی که بدنه پرستاری کشور هیچ علاقهای به این نمایشها ندارد. پرستاران بهدرستی احساس میکنند که این اقدامات نمایشی هیچ مشکلی از آنان حل نمیکند. در حال حاضر، دیوار بیاعتمادی بین پرستاران و مسئولان وزارت بهداشت بسیار بلند شده است. بسیاری از پرستاران به این نتیجه رسیدهاند که اعتراض و پیگیری هم فایدهای ندارد و صدای آنان شنیده نمیشود. به همین دلیل، بخش قابل توجهی از پرستاران راههای دیگری را انتخاب کردهاند؛ برخی مهاجرت میکنند، برخی تغییر شغل میدهند و عدهای نیز از کار کنارهگیری کرده و خانهنشین میشوند.
