بیش از ۳۰۰ لابیگر بزرگ کشاورزی در کنفرانس تغییر اقلیم شرکت کردند
صنایعی که مسئول یک چهارم تا یک سوم انتشار گازهای گلخانهای جهان هستند، مذاکرهکنندگان خود را برای شرکت در اجلاس اقلیمی سازمان ملل به برزیل گسیل کردند.
تحقیقات جدید نشان داده است که بیش از ۳۰۰ لابیگر کشاورزی صنعتی در مذاکرات اقلیمی امسال در برزیل شرکت کردهاند، درست در جایی که این صنعت عامل اصلی جنگلزدایی است.
تعداد لابیگرانی که منافع دامداری صنعتی، غلات و آفتکشها را نمایندگی میکنند، نسبت به اجلاس سال گذشته در باکو ۱۴ درصد افزایش یافته است. تعداد آنها حتی از گروه شرکتکنندگان کانادا، دهمین اقتصاد بزرگ جهان هم بیشتر است.
مطابق یافتههای گاردین، از هر چهار لابیگر بزرگ کشاورزی، یک نفر به عنوان بخشی از یک هیئت رسمی کشوری در اجلاس کاپ ۳۰ (Cop30) شرکت میکند و زیرمجموعه کوچکی متشکل از شش نفر از لابیگران، دسترسی ویژهای به مذاکراتی دارند که در آن کشورها سیاستهای بلندپروازانهای را برای مهار فاجعه جهانی آب و هوا تدوین میکنند.
کشاورزی مسئول یک چهارم تا یک سوم انتشار گازهای گلخانهای جهان است و دانشمندان میگویند بدون تغییرات اساسی در نحوه تولید و مصرف مواد غذایی، دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس ۲۰۱۵ غیرممکن خواهد بود. دامداری بزرگترین عامل جنگلزدایی در آمازون است و پس از آن تولید صنعتی سویا قرار دارد که بیشتر برای خوراک دام استفاده میشود. دانشمندان هشدار دادهاند که ممکن است تا سال ۲۰۵۰، نیمی از جنگلهای بارانی آمازون به دلیل کمبود آب، پاکسازی زمین و اختلال در آب و هوا، به نقطه بحرانی برسند.
شرکتها به جای مردم بومی
«واندریا بوراری» از انجمن بومیان منطقه آلتر دو چائو میگوید: «بیش از ۳۰۰ لابیگر کشاورزی، فضایی را در کنفرانس کاپ ۳۰ اشغال کردهاند که باید متعلق به مردم جنگل باشد. در حالیکه آنها در مورد گذار انرژی صحبت میکنند، نفت را در منطقه آمازون رها و رودخانهها را برای کشت سویا خصوصی میکنند. برای ما، این توسعه نیست، خشونت است.»
این افشاگریها در بحبوحه ناامیدی فزاینده از دسترسی نامحدود شرکتها صورت میگیرد. شرکتهایی که از حفظ وابستگی جهانی به سوختهای فسیلی یا تخریب جنگلها و سایر اکوسیستمهای حیاتی سود میبرند.
بخش صنعتی مواد غذایی از بیاقدامی اخیر اجلاس آب و هوایی خشنود است، در این اجلاس اهداف الزامآوری برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای، استفاده از سوختهای فسیلی یا مصرف گوشت توصیه نشد. یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ نشان داد که حتی اگر سوختهای فسیلی بلافاصله حذف شوند، روند معمول تولید مواد غذایی هدف کنترل گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از سطوح پیش از صنعتی شدن و حتی هدف ۲ درجه سانتیگراد را دور از دسترس قرار میدهد.
بیشترین لابیگران
صنایع گوشت و لبنیات بیشترین لابیگران را دارند که ۷۲ نفر از کل ۳۰۲ نماینده را تشکیل میدهند. این تقریبا دو برابر تعداد مذاکرهکنندگان از طرف جامائیکا، کشوری جزیرهای در حوزه کارائیب است که ماه گذشته طوفان ملیسا آن را ویران کرد. این همان ابرطوفانی است که دانشمندان میگویند با گرمایش جهانی ناشی از فعالیتهای انسان تشدید شده است. همچنین هند، کشوری با ۱.۴۵ میلیارد نفر جمعیت که با چالشهای عمده اقلیمی روبرو است، فقط ۸۷ مذاکرهکننده اعزام کرد.
طبق تحلیل اخیر سازمان «دوستان زمین»، میزان انتشار گازهای گلخانهای ۴۵ شرکت بزرگ گوشت و لبنیات معادل میزان انتشار گازهای گلخانهای عربستان سعودی، بزرگترین تولیدکننده نفت جهان است. شرکت JBS، بزرگترین شرکت گوشت جهان که به تنهایی یک چهارم (۲۴ درصد) از انتشار گازهای گلخانهای را به خود اختصاص میدهد، هشت لابیگر در کنفرانس کاپ ۳۰ دارد، از جمله مدیرعامل آن، «گیلبرتو تومازونی». همچنین مواد شیمیایی کشاورزی ۶۰ نماینده و سوختهای زیستی ۳۸ نماینده دارند که ۱۳۸ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته است. شرکت «بایر» (Bayer) غول آفتکشها هم ۱۹ لابیگر اعزام کرده است و نستله ۹ نماینده دارد.
«لیدی ناکپیل» از «جنبش مردمی آسیا برای بدهی و توسعه» گفت: «این یافتهها ثابت میکند که به کشاورزی صنعتی اجازه داده شده است تا کنوانسیون اقلیمی را به خود ملحق کند. تا زمانی که لابیگران صنعتی اجازه داشته باشند بر دولتها و مذاکرهکنندگان تاثیر بگذارند، کاپ هرگز اقدام واقعی درباره اقلیم انجام نخواهد داد.»
غذا محور مذاکرات امسال نیست، اما این بخش از چندین موضوع کلیدی روی میز، از جمله تصمیمات مربوط به سوختهای زیستی سود خواهد برد.
برزیل در تلاش است تا استفاده از سوختهای زیستی را که اغلب به عنوان انرژی سبز به بازار عرضه میشود، چهار برابر کند، اما یک مطالعه اخیر نشان داده است که آنها میتوانند به دلیل تاثیرات استفاده از زمین در کشت تک محصولی، ۱۶ درصد بیشتر از سوختهای فسیلی گازهای گلخانهای تولید کنند.
دریافتکنندگان اصلی یارانههای اقلیمی
همچنین موضوع کلیدی، تامین مالی برنامههای اقلیمی است. بزرگترین آلایندههای کشاورزی جهان، در حال حاضر دریافتکنندگان اصلی یارانههای عمومی هستند و خود را در موقعیتی قرار میدهند که سهم زیادی از بودجه برنامههای اقلیمی را دریافت کنند.
«راج پاتل» نویسنده کتاب «سیر و گرسنه: نبرد پنهان برای سیستم غذایی جهان» در اینباره میگوید: «آنچه در شهر بِلم اتفاق میافتد، یک کنفرانس اقلیمی نیست، بلکه یک مذاکره گروگانگیری بر سر آینده سیاره است. گروگانگیرها، همان سلاطین سویا، کارتلهای گوشت گاو و فروشندگان سموم دفع آفات، به عنوان دلالان صادق پشت میز نشستهاند.»
«پاتل»، استاد پژوهش در دانشکده امور عمومی لیندون بی جانسون در دانشگاه تگزاس، ادامه میدهد: «این لابیگران مواد غذایی، از طریق سیاستمداران دسترسی و مشروعیت میخرند. در حالیکه سیاره نابود میشود، این سیاستمداران چکهای لابیگران را میپذیرند.»
این تحلیل بر اساس فهرست موقت۵۶ هزار نماینده کنفرانس تغییر اقلیم سازمان ملل متحد (UNFCCC) در کاپ۳۰ است و شامل نمایندگانی از بزرگترین شرکتهای گوشت و لبنیات، سموم دفع آفات و کود، فرآوریکنندگان مواد غذایی، بازرگانان کالا و بذر، خردهفروشی مواد غذایی و سوختهای زیستی میشود. این اعداد همچنین شامل گروههای تجاری جهانی و منطقهای و اتحادیهها و موسسات کشاورزی ملی با وابستگیهای شرکتی یا سابقه لابیگری همسو با خواستههای صنعت است.
