به گزارش آتیه آنلاین، طبق گزارشی که در تاریخ ۱۱ دسامبر، کمتر از یک هفته قبل، در مجله بین‌المللی سنجش نوآوری، یکپارچه‌سازی و آموزش (INTERNATIONAL JOURNAL OF DISCOURSE ON INNOVATION, INTEGRATION AND EDUCATION) منتشرشده، میزان و سرعت یادگیری کودکان در آمریکا کاهش داشته است. طبق این گزارش، برآورد کرده‌اند که مهارت خواندن در کودکان مهدکودک در ایالات‌متحده، در زمان تعطیلی مدارس، نسبت به گذشته، حدود ۶۶ درصد کاهش پیدا می‌کند.

نویسنده این گزارش، saidova zulfizar، مدرس دپارتمان زبان‌شناسی دانشگاه بخارا، به این مورد نیز اشاره کرده است که ممکن است بسیاری از کودکان محروم، کودکان کار و فرزندان خانواده‌هایی که دچار محرومیت از منابع اقتصادی هستند، بعد از بازگشایی مدارس، هرگز به تحصیل بازنگردند و در نتیجه فرصت‌های ازدست‌رفته، اثری مادام‌العمر بر زندگی آن‌ها می‌گذارد.

با توجه به این گزارش، می‌توان و باید نگران وضع آموزش مجازی در ایران شد. روش‌های یادگیری مجبور به بازنگری و ارزیابی‌های سریع هستند. در حقیقت این ضرورت ارزیابی از مدل آموزش و طرز همکاری خانواده و کودک است که به عنوان یک عامل مستقل مهم، همواره نیازمند آمار و اطلاعات به‌روز است. محرومیت و کم‌توانی اقتصادی خانواده‌ها عموماً در اخبار به شکلی بازنمایی می‌شود که نهایتاً فقر اقتصادی و یا کمبود زیرساخت‌ها را هشدار بدهد. ادبیات اخبار و هشدارها به شکلی است که متوجهی دسترسی پایین به اینترنت در روستاها می‌شویم و کودکانی را می‌بینیم که تا جاده‌ی اصلی آمده‌اند و درس می‌خوانند؛ اما روی دیگر قضیه، یعنی کیفیت و بازخورد آموزش آن کودکان، اگرچه دلیل اصلی شکل‌گیری اخبار است اما در کانون دغدغه‌ها نیست.

در ادامه خبرهای بسیار کمی در مورد شیوه‌ی آموزش آموزگاران در این دوره‌دیده می‌شود. تنها در حاشیه و به زبان طنز، می‌توان صداهای ضبط‌شده‌ای را شنید که شکایت خودمانی و همچنین خشونت معلم‌ها و والدین را دستمایه‌ی طنزی تلخ کرده است.

دلیل غیبت و کمیابی خبر در مورد روش‌های آموزشی معلم‌ها، نه به علت روتین بودن امر آموزش بلکه بیشتر می‌تواند به‌این‌علت باشد که اصلاً به عنوان یک فاکتور مهم در نظر گرفته نشده و در سیاست‌گذاری‌ها، بدیهی و همیشگی به‌حساب آمده است. گذشته از این‌ها، یادگیری آنلاین، موضوعی است که با مفاهیم اجتماعی-تکنولوژیکی مثل استراتژی دیجیتال، تعامل اجتماعی، امنیت سایبری، حریم خصوصی و... درهم‌آمیخته تا ملغمه‌ای از مسائل چندبعدی و پیچیده را جلوروی معلم و دانش‌آموز و خانواده بگذارد.

تعامل اجتماعی برای کل جامعه مختل شده اما باید در نظر داشته باشیم که کودکان در سن جامعه‌پذیری و آموزش روحیه همکاری و دیگر رفتارهای به هنجار و فرهنگی هستند که در آینده، به عنوان مهارت ارتباطی زندگی، برای آن‌ها ضروری خواهد بود. ارتباط و میان کنش با معلم، همکلاسی و دیگرکسانی که در مسیر آمدورفت مدرسه، موضوع کنش دانش‌آموز بوده‌اند، همگی حذف‌شده و جایگزینی پیدا نکرده‌اند. باید توجه داشته باشیم که آموزش توسط معلم در مدرسه، فقط انتقال مطالب درسی نبوده و شامل مهارت‌های ارتباطی زیادی می‌شده که در شکل‌گیری خصلت او نقش داشته است.

با دیدن گزارش‌های بین‌المللی، پرسش نگران‌کننده اینجاست که اگر توان ارزیابی وجود داشته باشد، یادگیری در دانش‌آموزان ایران تا چه مقدار کاهش پیداکرده و کسانی که ترک تحصیل می‌کنند، چه مقادیری از جمعیت دانش‌آموزان را شامل می‌شوند؟

محسن پناهی