گسترش موج کرونا و افزایش شمار مبتلایان و قربانیان باعث شد که دولت ها برای جلوگیری از تجمعات انسانی سخت گیری بیشتری  نشان دهند و در اولین گام ها سینماها، تئاترها و سالن های کنسرت تعطیل شدند. تعطیلی ای که گمان میرفت کوتاه مدت خواهد بود اما موج گسترش کرونا ادامه یافت و سالن های سینما و تئاتر بسته باقی ماندند  و این اتفاق موجی از نگرانی هنرمندان رشته های مختلف را در برگرفت، بخصوص هنرهایی که دوام و بقای آنها نیازمند حضور تماشگر بود. در این مدت تعدادی از فیلم های سینمایی با استفاده از تکنولوژی و شبکه های اینترنتی اکران آنلاین شدند، کنسرت ها هم به همین گونه، اما تئاتر نه! چراکه ادامه حیات آن جز با اجرای زنده آثار نمایشی بر روی صحنه و در حضور تماشگران امکان پذیر نبود.

در این میان چگونگی امرار معاش هنرمندان تئاتر به ویژه آن دسته از هنرمندان جوان که هزینه های زندگیشان از کار در  تئاتر تامین  می شد مسئله نگران کننده دیگری بود اما از آنجا که هنر در شرایط دشوار امکان پیشرفت بیشتری پیدا می کند؛ موجی از تلاش های سازنده تئاتری نه در روی صحنه که در پشت صحنه و اداره تئاتر شکل گرفت. به گفته یکی از مسئولان اداره تئاتر این روزها تلاش هایی برای بیمه کردن  آن  دسته از هنرمندان تئاتر که بیمه نیستند و همچنین مقرر کردن مستمری برای کمک به هزینه زندگی این هنرمندان در حال انجام است. در این میان اما بازهم بیشترین تلاش برای زنده ماندن تئاتر از طرف خود هنرمندان تئاتر در حال انجام است.

به گفته شهرام گیل آبادی نویسنده و کارگردان تئاتر که در خانه تئاتر عامل خدمات بیشتری برای هنرمندان شده، این روزها هنرمندان تئاتر بجای تمرین نمایشنامه یا اجرای روی صحنه مشغول نوشتن نمایشنامه و در عین حال مطالعه برای تجربه های تازه تئاتری و آزمودن شیوه هایی که بتواند فردای تئاتر ایران را پربارتر کند هستند. در واقع تعطیلی سالن های نمایش این فرصت را ایجاد کرده است که هنرمندان تئاتر به ایجاد زیر ساخت های مناسب تر برای فردا تئاتر مشغول باشند و آثاری خلق کنند که با از بین رفتن کرونا تئاتر ایران با توانایی بیشتری به راه خود ادامه دهد. به این ترتیب به نطر می رسد با تلاش هایی که در حال انجام است فردای تئاتر ایران پربار تر و درخشان تر از گذشته باشد.