خیریه کاریتاس امبروسیانا که بیش از پنج میلیون نفر را در شهر مرفه میلان و پایتخت اقتصادی ایتالیا زیر پوشش دارد، اعلام کرده که این همه گیری برای نخستین بار عمق ناامنی اقتصادی در منطقه لومباردی در شمال این کشور را نشان داده است که ۲۰ درصد تولید ناخالص داخلی این کشور عضو اتحادیه اروپا را تولید می کند.

فقر در هیچ جای ایتالیا آشکارتر و سخت تر از لومباردی نیست که در هر ۲ موج همه گیری، مرکز اصلی انتشار بیماری در این کشور و حتی سراسر قاره اروپا بوده است. ارزیابی کولدیرتی نهاد مشورتی کشاورزی بر اساس بررسی ها از ده ها سازمان و انجمن خیریه فعال در این منطقه، نشان می دهد که همه گیری کرونا حدود ۳۰۰ هزار به اصطلاح فقیر تازه به وجود آورده است.

طبقه نوفقیران ایتالیا افرادی هستند که پس از بحران مالی ۲۰۰۸میلادی، با کمک گرفتن از مشاغل غیررسمی در بازار خاکستری و دریافت کمک از دوستان و بستگانشان، زیر پوشش نهادها، سازمان ها و نظام رفاهی این کشور قرار نگرفته اند. اما در میان قرنطینه نسبتا کامل بهاری، قرنطینه بخشی در پی اوج گیری دوباره همه گیری در پائیز و تداوم تاثیر منفی آن بر اقتصاد ایتالیا، رشته های باریکی که به مردم امکان می داد اشتغال داشته باشند را از هم گسست.

این وضع در هیچ جای ایتالیا آشکارتر از لومباردی نیست که انفجار کووید -۱۹ از آنجا در اروپا رخ داد. انجمن خیریه کاریتاس امبروسیانا در دوره قرنطینه بهاری به ۹ هزار نفر کمک می کرد که ۲۰ درصد آنها گفته بودند وضع مالی آنها در تعطیلات ۱۰ هفته ای به شدت خراب شده و نزدیک به ۷۰۰ خانواده در ماه اکتبر(مهر) برای نخستین بار درخواست کمک غذایی داده بودند.

یک سوم همه متقاضیان دریافت کمک از کاریتاس در سراسر ایتالیا، برای نخستین بار درخواست کمک کرده اند و برعکس روال همیشگی، بیشتر آنان شهروند ایتالیا هستند نه مهاجران ساکن این کشور. بیش از ۴۰ سازمان خیریه به صورت روزانه در میلان مواد غذایی توزیع می کنند که مرکز مالی ایتالیا به شمار می رود. یکی از بزرگ ترین آنها به نام پین کوتیدالیانو روزانه ۳۵۰۰ وعده غذا توزیع می کند. بسیاری از نیازمندان و متقاضیان دریافت کمک، پیش از این همه گیری در رستوران ها و هتل ها شاغل بوده اند یا به عنوان کمک محلی کار می کرده اند که به ویژه در پی محدودیت های ویروس کرونا فلج شده اند.

به گفته فرانچسکو چیاوارینی سخنگوی خیریه کاریتاس آمبروسیانا؛ فقر به ویژه در شهر ثروتمندی مانند میلان حتی از این هم گسترده تر شده است. کارها از بین رفته اند و مشخص نیست اصلا و در چه زمانی بازخواهند گشت.

پژوهشگران دانشگاه بوکونی میلان در گزارشکاری به سازمان همکاری اقتصادی و توسعه اعلام کرده اند که کارگران ساده و بدون تحصیلات عالی که بسیاری توانایی دورکاری ندارند، بالاترین بها را برای محدودیت های همه گیری پرداخت کرده اند و نیمی از آنها از کاهش شدید دستمزدهایشان خبر داده اند، در حالی که تنها ۲۰ درصد افراد دریافت کننده بالاترین، دچار این وضع شده اند.

به گفته وینچنز گالاسو پژوهشگر دانشگاه بوکونی، ما شاهد افزایش قابل ملاحظه نابرابری هستیم.

کارگران بدون قراردادهای محکم اشتغال، بیشتر از دیگران از همه گیری آسیب دیده اند که بر اساس آمار رسمی تاکنون در این کشور بیش از ۶۸ هزار قربانی گرفته است که بالاترین شمار تلفات در قاره اروپا به شمار می رود.

با اینکه بر اساس قوانین و مقررات کاری ایتالیا، کارگران نیمه یا پاره وقت از حقوق بیکاری یا جایگزین درآمد از بین رفته، برخوردار نمی شوند، اما حتی کارگران مشمول قانون دریافت مقرری جبران زیان بیکاری کوتاه مدت کارکنان بخش دولتی و خصوصی، این مبلغ بسیار دیر پرداخت شده و به طور کلی برای پوشش دادن هزینه های اساسی خانواده ها کافی نیست.

با ورود به فصل زمستان، ناامنی غذایی به عنوان مشکل اصلی خودنمایی می کند. خیریه پروگتون آرکا که پناهگاه و دیگر خدمات اجتماعی در میلان ارایه می دهد، ماه گذشته (نوامبر) پس از مشاهده گرسنگی بی خانمان هایی که خود را با ته مانده و پسمانده مواد غذایی رستوران ها سیر می کردند، به علت بسته شدن بخشی از این مکان ها در فصل پائیز، توزیع مواد غذایی را با یک خودرو راه اندازی کرد.

اما نکته جالب اینجاست که تنها بی خانمان ها به این مرکز سیار توزیع مواد غذایی مراجعه نمی کنند و اخیرا یک مرد خوش پوش پس از پایان صف توزیع مواد غذایی، با معرفی خود به عنوان وکیل، ۲ وعده خوراک گرم و ۲ بسته مواد غذایی برای روز بعد خود و هم خانه اش دریافت کرد.

البته تاکنون مهلت های دولت برای تعویق بیرون رانده شدن مستاجران و جلوگیری از اخراج کارگران دارای قرارداد، به محدود کردن بحران در حال پدید فقر و بیچارگی کمک کرده است. اما به گفته چیاوارینی، پس از پایان یافتن کمک های خیریه ها و دولت، چهره واقعی و بهای این همه گیری پدیدار خواهد شد،  ما به میلان به عنوان پایتخت نوآوری افتخار می کنیم، اما پشت این آسمانخراش هایی، جهان ناپیدایی وجود دارد که مردمانش در شرایط ناگوار و وخیم واقعی زندگی می کنند.

ایتالیا با ۱ میلیون و ۹۳۸ هزار مورد ابتلا با ۶۸ هزار و ۴۴۷ فوتی ناشی از ابتلا به کووید ۱۹ رده چهارم کشورهای اروپایی‌ از این حیث را به خود اختصاص می‌دهد.