به گزارش آتیه آنلاین، گروه سینمایی هنر و تجربه مدت هاست که جایش را میان مخاطبان جدی سینمای ایران باز کرده است و بسیاری مشتاق اکران های جدید آن هستند. فیلم هایی که مخاطب می تواند در مدت زمان بیشتری در سینما به دیدنشان بنشیند و تجربیات جدید سینمای ایران را رصد کند.

در همین راستا وزارت ارشاد از ابتدا هزینه‌های نمایش فیلم‌های گروه هنر و تجربه در سینما را به روش سوبسید تقبل کرده چون از ابتدا خودشان می‌دانستند که این نوع فیلم‌ها فروش قابل‌اعتنایی ندارند؛ حتی وزارت ارشاد سهم صاحبان سینما را هم قبول کرده که بپردازد برای اینکه لزوم چنین گروه سینمایی در سینما کاملا حس می‌شد اما رفته‌رفته ظرفیت اندک و تعداد محدود سالن‌هایی که به این گروه اختصاص داده می‌شد ونبود تبلیغات باعث عدم موفقیت در جذب مخاطب شد و کار به‌جایی رسید که شاهد گلایه‌هایی از اهالی سینما نسبت به عملکرد این گروه سینمایی هستیم.

مسعود حاتمی کارگردان فیلم سینمایی «موریانه» با بیان اینکه مهمترین دلیلی که باعث شدتمایلی به اکران فیلمش در این گروه نداشته باشد، اکران‌های پراکنده گروه سینمایی «هنر و تجربه» است، توضیح داده است: «سیستم نمایش‌ها، سالن‌های محدود و پراکنده «هنر و تجربه» به گونه‌ای است که با تمام تلاش‌هایی که بچه‌های «هنر و تجربه» می‌کنند خروجی به درد بخوری برای فیلمساز و فیلم نداشته باشد از همین رو در این وضعیت ترجیح دادک فیلمم اکران نشود.»سالن‌هایی که برای نمایش فیلم‌های هنر و تجربه به طور اختصاصی قرار داده شده‌اند نسبت به فیلم‌های متقاضی برای اکران بسیار محدود هستند که موجب اکران فیلم‌ها در ساعت‌های پراکنده و در شهرهای پراکنده شده است و همچنین تبلیغات مختصر این فیلم‌ها نسبت به فیلم‌های تجاری و عدم شناخت مخاطبان از این فیلم‌ها بر فروش فیلم‌های اکران شده در گروه هنر و تجربه تاثیر منفی گذاشته است.

فیلم‌های «هنروتجربه» بودجه تبلیغ ندارند

همچنین علیرضا معتمدی کارگردان فیلم سینمایی «رضا» ضمن طرح برخی انتقادات نسبت به ساز و کار اکران فیلم‌ها در گروه «هنر و تجربه» از حسین انتظامی خواست شعارهایش در زمینه حمایت از این گروه را عملی کند.

علیرضا معتمدی کارگردان فیلم سینمایی «رضا» درباره شرایط اکران این اثر گفت: من در مجموع از اکران «رضا» در «هنر و تجربه» راضی هستم. البته این به معنای این نیست که «هنر و تجربه» در شرایط ایده آلی قرار دارد اما نکته مهم این است که این گروه سینمایی مخاطبان خود را دارد. معتمدی ادامه داد: حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی در کنفرانس مطبوعاتی خود هم وعده داد که از این گروه سینمایی و آثارش حمایت بیشتری شود و این جای خوشحالی دارد و امیدواریم این شعارها عملی شود؛ اگر به فیلم‌هایی که پتانسیل بیشتری دارند، سالن‌های بیشتری داده شود هم به رونق سینما و هم به دیده شدن سینمای «هنر و تجربه» کمک بیشتری می‌شود.

بودجه‌ای برای تبلیغ نداریم

معتمدی با اشاره به ضعف تبلیغات فیلم‌های «هنر و تجربه» عنوان کرد: ما بودجه‌ای برای تبلیغ نداریم و نمی‌توانیم بیلبورد بگیریم و یا در فضای مجازی قوی ظاهر شویم اما شنیده‌ام که تلویزیون تعدادی تیزر رایگان در اختیار آثار قرار می‌دهد که البته «رضا» همان‌ها را هم نداشت. فیلم‌های «هنر و تجربه» فیلم‌هایی نیستند که بودجه‌ای برای تبلیغاتشان وجود داشته باشد به همین خاطر است که دست به عصا حرکت می‌کنیم اما واقعیت این است که من فکر نمی‌کنم پخش تیزر در فروش آثار ما چندان مؤثر باشد چون مردم این روزها خیلی تلویزیون نگاه نمی‌کنند. نه تنها پخش‌کننده‌ها همکاری نمی‌کنند که سازمان سینمایی هم اجازه این کار را نمی‌دهد! برای مثال پیش از عید ما با ۲ سینمای خارج از سینماهای «هنر و تجربه» قرارداد بسته بودیم برای اکران اما سازمان سینمایی به ما اجازه اکران نداد و به جای فیلم ما، فیلم‌های کمدی اکران شد. وی با بیان اینکه فیلم‌های «هنر و تجربه» در چند استان پخش نمی‌شود، اظهار کرد: اگر ما سیستم پخش درستی داشتیم و فیلم در همه جا حداقل می‌توانست هفته‌ای یک بار اکران شود، آن وقت تبلیغات تلویزیونی می‌توانست مؤثر باشد اما حالا جمعیتی که فیلم‌های «هنر و تجربه» را دنبال می‌کنند در چند شهر بزرگ متمرکز شده‌اند که فکر نمی‌کنم اصلاً خیلی مخاطب تلویزیون باشند.

این کارگردان ضمن بیان این مطلب که سازمان سینمایی تعدادی سینما را اجاره کرده و در اختیار «هنر و تجربه» قرار داده است، گفت: ما اگر بخواهیم آثارمان را در سینماهایی خارج از گروه «هنر و تجربه» به نمایش بگذاریم باید اجاره آن را خودمان بپردازیم اما پخش‌کنندگان سینمای بدنه اجازه نمی‌دهند فیلم‌های ما نفس بکشند. یعنی اگر پخش‌کننده‌های فیلم‌های تجاری راضی شوند حتی یک سانس فیلم خودشان را در شهرستان‌ها در اختیار ما قرار دهند، مشکل ما حل می‌شود.

ایده خوبی که اجرا نشد

علیرضا رییسیان، کارگردان سینما نیز در این خصوص معتقد است: «به نظر من فیلم‌هایی که با مفاهیم هنر و تجربه ساخته می‌شود از یک نوع آگاهی سرچشمه می‌گیرد که اگر این آگاهی به تجربه تبدیل شود هنر واقعی متجلی می‌شود. اینکه یکسری کارگردانان فیلم اولی؛ اولین تولیدات خود را با پروانه ساخت ویدئویی که هیچ تجربه‌ای در آن وجود ندارد و فاقد ساختار مناسب و تعاریف تجربی است در گروه هنر و تجربه به نمایش درمی‌آورند این کاملا غیرحرفه‌ای و از عدم آگاهی به ساختار سینمایی ناشی می‌شود. هر فیلمی که قابلیت نمایش در گروه هنر و تجربه را ندارد.»

هم‌زمان با گروه سینمایی هنر و تجربه؛ «مدرسه ملی سینمای ایران» باهدف آموزش و پژوهش در این حوزه شکل گرفت؛ رییسیان گروه هنر و تجربه را همچون مدرسه ملی سینما می‌داند که از ایده خوبی بهره می‌برد اما بد اجرا می‌شود: «همه اهدافی که برای شکل‌گیری این گروه سینمایی در کشورهای دیگر اجرا می‌شود در کشورمان معکوس است؛ نتیجه اینکه به‌مرور شاهد هستیم این گروه از اهداف خود فاصله بگیرد و بودونبود آن برای اهالی سینما جدی نباشد.»

این کارگردان می‌گوید: «باعث تاسف است مکانیزم‌هایی این‌چنینی، با ایده‌های خوب در شکل‌گیری توسط یک سری افراد به‌صورت کارمندی که آن‌هم مقطعی دورهم می‌نشینند و برای این گروه تصمیم می‌گیرند. جریانی که علاقه‌مند به این سیستم است خود را درگیر چنین موضوعاتی می‌کند و امکاناتش را برای اطلاع‌رسانی هر چه بیشتر به‌روزرسانی می‌کند.»

رییسیان می گوید: عملکرد گروه سینمایی هنر و تجربه تا آنجا دچار ابهام است که خود کارگردانانی که فیلم‌شان در این گروه نمایش داده می‌شود نسبت به عملکرد این گروه انتقاد دارند.

از طرف دیگر تعداد فیلم‌های زیادی هم که در این گروه نمایش داده می‌شود محل انتقاد بسیاری از کارشناسان بوده، به‌زعم آنها خیلی از فیلم‌ها قابلیت نمایش گروه هنر و تجربه را ندارد اما در این سیستم پخش قرار می‌گیرد. ازنظر رییسیان فلسفه وجودی گروه هنر و تجربه از اصل و اساس این است که برای فیلم‌های تجربی و هنری وضعیت ویژه نمایش به وجود آورند: «یا فیلم‌ها در این گروه نمایشی قابلیت نمایش دارند یا ندارند. اگر فیلم‌ها در این گروه اکران قرار نمی‌گیرند پس چرا برای تشکیل این گروه هزینه شده و اگر ارزش نمایش در این گروه رادارند پس چرا برای اطلاع‌رسانی آنها تلاشی نمی‌شود. فیلم‌هایی که برای نمایش در این گروه انتخاب می‌شود به‌صورت تک‌سانس آن‌هم گردشی نمایش داده می‌شود. دوستداران این نوع فیلم‌ها نمی‌دانند در کدام سالن باید فیلم‌های‌شان را تماشا کنند. این فیلم‌ها از کمبود وحشتناک تماشاگر رنج می‌برند.»اما این کارگردان برای موفقیت و ادامه مسیر این گروه سینمایی راهکار ارایه می‌دهد: «به نظر من بهتر است پایگاه‌هایی برای نمایش این فیلم‌ها ایجاد کرد دو یا سه سالن را همچون سینما تک‌ها؛ آن‌هم خارج از جریان چرخه عمومی به این فیلم‌ها اختصاص داد.»