به گزارش آتیه آنلاین، موسیقی نواحی یا همان موسیقی اصیل ایران از دیرباز مورد توجه بوده و هست و در واقع ریشه در تاریخ موسیقی کشورمان دارد و آنچه امروز شنیده و اجرا می‌شود، همان میراث ماندگاری است که سینه به سینه به نسل جوان منتقل شده؛ اما متاسفانه موسیقی اصیل ایرانی در سال‌های گذشته با بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی‌های فراوانی روبه‌رو بوده است. با هجوم قطعات موسیقی شبه پاپ که رنگ و بویی از علم موسیقی نبرده‌اند کم کم جایگاه موسیقی اصیل ایرانی از بین رفت و زنگ خطر فراموشی خیلی وقت است که به صدا درآمده است.

در واقع موسیقی نواحی ما به دلیل فقدان پژوهش و نبود بودجه کافی برای حمایت از استادان این حوزه به منظور پخش و تکثیر این نوع موسیقی در حال فراموشی است. یکی دیگر از مشکلات موسیقی نواحی، ورود موسیقی بی‌هویتی است که سلیقه مخاطب را به سمت و سویی می‌کشاند که نمی‌تواند اثر خوب را گوش کند و با آن ارتباط برقرار کند.

از سویی دیگر آشنایی دیگران با موسیقی نواحی وقتی به نتیجه می رسد که رسانه های رسمی کشور به این کار اعتقاد داشته باشند که متاسفانه این امر جدی گرفته نمی شود و حمایت از موسیقی های دم دستی از موسیقی مادری ایران زمین در الویت قرار دارد. ورود سازهایی مثل کیبورد هم با جذابیت های مصنوعی خود به موسیقی نواحی ما ضربه زده است و متاسفانه برای خیلی از ما مرغ همسایه غاز است و توجه ای به داشته های گهربار خود نداریم و به اشتباه مجذوب زرق و برق های دیگران شده ایم.

از طرفی به دلیل بالا بودن سن اکثر هنرمندان پیشکسوت موسیقی اقوام که به بالای ۷۰ سال می‌رسد، گاهی می‌شنویم که از بین ما رفته‌اند؛ در حالی که تا زمانی که در قید حیات بودند توجهی به آنها نشد و ناشناخته باقی ماندند، نسل جدید کمتر از آنها آموزش دیده‌اند و در نهایت گنجینه‌های بزرگی را با خود به زیر خاک می‌برند. ممکن است با طی شدن همین روند، در آینده تنها سایه‌ای از موسیقی اقوام و نواحی باقی بماند و آسیب‌هایی جدی به فرهنگ و موسیقی کشور وارد شود.

تنها نسل جوان می توانند موسیقی اقوام را از خطر فراموشی و نابودی نجات بدهد چرا که بسیاری از پیشکسوتان این حوزه فوت کرده اند یا در روزگار کهنسالی هستند بزرگانی که طلایه دار موسیقی اقوام بوده و هستند. اما برای ادامه این مسیر و حفظ این میراث بزرگ تنها راه آن حمایت دولت از این موسیقی است.

به جان موسیقی نواحی افتاده‌اند!

در همین راستا یکی از هنرمندان موسیقی نواحی می‌گوید: امروزه شرایطی به وجود آمده است که افرادی با لودر در حال تخریب موسیقی نواحی هستند. ولی باید جلوی از بین رفتن موسیقی نواحی را گرفت و از پیشکسوتان حمایت کرد.

حسین علی‌حسینی ـ نوازنده چگور و خواننده موسیقی نواحی ـ درباره فعالیت هنری خود توضیح می‌دهد: کارم موسیقی نواحی است ولی بیشتر روی موسیقی ایلم تمرکز می‌کنم و با آن زنده هستم. موسیقی ایلم حرفی برای گفتن دارد و از نواها و موسیقی پر است. سعی می‌کنم موسیقی ایلم و گنجینه‌های آن را که در حال از بین رفتن است را به مردم معرفی کنم.

او ادامه می دهد: امروزه شرایطی به وجود آمده است که افرادی با لودر در حال تخریب موسیقی نواحی هستند ولی باید جلوی از بین رفتن موسیقی نواحی را بگیریم و دست پیشکسوتان موسیقی نواحی را ببوسیم. اگر امروز موسیقی نواحی داریم، باید بدانیم پشت هر کدام از آنها حماسه و داستانی است.

علی‌حسینی اضافه می‌کند: از کودکی با موسیقی بزرگ شدم. نوازنده‌ای به نام اکبر شجاع بود که سرنا می‌نواخت. همیشه از سرنای او یک نی آویزان بود. آن نی ذخیره بود که اگر قبلی شکست آن را جایگزین کند. چون بچه بودم فکر می‌کردم فراموش کرده که نی را بردارد و همیشه نگاه می‌کردم که بیفتد تا بروم آن را بردارم. زمانی که بزرگ شدم سعی کردم موسیقی ام بدون هدف نباشد. موسیقیِ چوپان‌ها و مادرانه داستان و فلسفه دارند. بیشتر موسیقی ما، موسیقی مادرانه است. ما موسیقی را از مادران به ارث برده‌ایم. بیشتر آهنگ‌های ما حزن دارند حتی اگر ریتم شادی داشته باشند.

او همچنین بیان کرد: اگر صندوق حمایت از هنرمندان داریم واقعا باید حمایت صورت بگیرد؛ در غیر این صورت بهتر است که اسم آن را صندوق حمایت از هنرمندان نگذارند. اگر برای حمایت از هنرمندان است باید به ما توضیح بدهند که چه حمایتی صورت می‌گیرد؟ ماهیانه ۴۴۰ هزار تومان بابت بیمه پرداخت می‌کنم. اگر سالانه آن را جمع می‌کردم می‌توانستم سالی پنج میلیون داشته باشم ولی در سال در این حد هزینه‌های پزشکی ندارم. خیلی از مسئولان تنها به ظاهر از هنرمندان حمایت می‌کنند و به دنبال این هستند که با ثبت تصویری به همراه هنرمندان، از حمایتشان از این قشر بگویند. سال گذشته در جلسه‌ای یکی از این مسئولان به یکی از پیشکسوتان موسیقی گفته بود که چرا ناراحت است؟ او نیز پاسخ داده بود که مشکل مالی دارد. فرد مسئول نیز گفته بود که می‌گویم ماهیانه به تو مستمری بدهند ولی آن هنرمند فوت کرد و مستمری هم دریافت نکرد.

علی‌حسینی درباره جشنواره موسیقی نواحی می‌گوید: جشنواره به خوبی برگزار شد، با وجود اینکه بدون حضور تماشاچیان بود. یکی از خصوصیات مهم برگزاری جشنواره این بود که پروتکل‌های بهداشتی را به خوبی رعایت کرده بودند.