به گزارش آتیه‌آنلاین، بازارهای تره‌بار در چین بیش از اکثر مشاغل در همه‌گیری دچار آسیب شده‌اند. بعد از اینکه یکی از فروشندگان «ووهان» به عنوان منبع کرونا مقصر شناخته شد، مقامات دستور دادند تا سایر غرفه‌ها فروش تره‌بار و آبزیان را تعطیل کنند و حالا خریداران تمایلی به حضور در غرفه‌های شلوغ در فضای باز و فروش گوشت و سبزیجات تازه ندارند.

ممکن است بسیاری از این غرفه‌ها دیگر هرگز بازگشایی نشوند؛ چراکه مهمترین دلیل آن این است که فروش محصولات به سرعت توسط رقبای آنلاین انجام می‌شود. در این راستا بر اساس گزارش‌ها، ارزش فروش آنلاین محصولات تازه در چین ‌که در سال ۲۰۱۹‌، قبل از همه‌گیری به ۲۹۳ میلیارد یوان (۴۵ میلیارد دلار) رسیده بود و حالا ممکن است تا پایان سال ۲۰۲۱ به ۵۷۰میلیارد یوان نیز برسد. این امر باعث می‌شود سهم فروشندگان مجازی مواد غذایی از غذای تازه ۱۱ درصد باشد؛ یعنی دوبرابر قبل از همه‌گیری کرونا.

فروشگاه‌های زنجیره‌ای 

تا همین اواخر فروش مجازی مواد غذایی به جای یک تجارت بزرگ در نوع خود، به یک پیشنهاد کوچک در کنار سایر پیشنهادات تجارت الکترونیکی غول‌هایی مانند «علی‌بابا» یا «جی‌.دی.دات.کام» تبدیل شده بود؛ اما حالا دیگر این‌طور نیست. جی‌.دی.دات.کام در حال تطبیق پیشرفته‌ترین شبکه لجستیکی خود در چین‌، برای مدیریت محصولات تازه است. سال گذشته علی بابا ۳ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار برای فروشگاه‌های مواد غذایی زنجیره‌ای هزینه کرد و اکنون در حال ساخت شبکه‌ای از سوپرمارکت‌ها است که می‌تواند برای تهیه مواد غذایی به خریداران آنلاین مورد استفاده قرار گیرند.

«پین‌دودو»‌، یکی دیگر از بازرگانان بزرگ الکترونیکی‌ در سال ۲۰۲۰ مبلغ ۶ میلیارد دلار برای افزایش فعالیت‌های مواد غذایی خود جمع‌آوری کرد. «دیوید لیو»، معاون استراتژی این شرکت‌ می‌گوید: «این مدل، محصولات خود را به فروشگاه‌های محله‌ای ارسال می‌کند که در آن خریداران می‌توانند سفارشات خود را دریافت و از مشکل گران‌ترین مسافت گذشته عبور ‌کنند.» در همان زمان‌، «میس فِرِش» ادعا کرد که ۲۸ درصد از کالاهای تحویل مواد غذایی الکترونیکی چینی را در چنگ خود دارد که به انبارهای کوچک توزیع شده متکی هستند.

این همان مراکز ذخیره‌سازی محله‌های کوچک و یخچالی است‌ که شرکت به دلیل اختراع آن‌ها اعتبار پیدا کرده است. با نزدیک کردن محصولات به مشتریان، «میس فِرِش» می‌گوید در سه ماه اول سال به طور متوسط طی ۳۹ دقیقه در ۱۶ شهر قادر به انجام سفارشات بوده است. «دینگدونگ مایکا» که ۱۰ درصد از بازار داخلی را در اختیار دارد و عمده فروش مواد غذایی الکترونیکی در منطقه شانگهای بزرگ به حساب می‌آید، در این زمینه مجموعه واحدهای مشابهی را ساخته است. «دبلیو.ام.تک» هم با سهم بازار حدود ۱۷ درصد در شمال چین‌  در خرد خرده‌فروشی رئیس خود، یعنی «ژانگ ونژونگ» که «وومارت» را به عنوان پاسخ چین به «والمارت» آمریکایی در سال ۱۹۹۴ تأسیس کرد، یکی دیگر از این غول‌های مجازی به شمار می‌رود که همانند علی بابا ‌می‌تواند از صدها فروشگاه خرده‌فروشی خود استفاده کند.

زنجیره‌های انتقال 

بخش تقسیم شده کشاورزی چین‌، فقدان نسبی کشاورزی صنعتی‌، ارتباط ضعیف حمل‌ونقل به مناطق روستایی و زنجیره‌های انتقال سرد به خارج از شهرها، همه این موارد؛ هزینه‌های حاشیه‌ای را افزایش می‌دهند. «میس‌فرش»‌، «دینگ دانگ» و ده‌ها رقبای کوچکتر در حالی برای کسب سهم بازار تلاش می‌کنند که به امید افزودن میلیون‌ها مشتری جدید پول نقد می‌سوزانند. این دو کمپانی به تنهایی ۹ میلیارد و ۷۰۰ میلیون یوان خسارت خالص در طی سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ تجربه کرده‌اند، اما «دبلیو.ام.تک» سود زیادی کسب کرده‌، در حالی که بیشتر این به لطف عملکرد خرده‌فروشی معمولی آن است.

رشد دوچرخه‌های همگانی را نیز نباید نادیده گرفت. علاوه بر عدم اطمینان، مقامات چینی توجه بیشتری به شرکت‌های دارای فناوری در این زمینه و همچنین مشکلات رانندگان دارند.  با وجود تمامی این مصائب، زیرساخت‌های روستایی اکنون در حال بهبود است و دولت ممکن است‌ به‌رغم عملیات فشرده‌، میلیون‌ها راننده با مشاغل سخت را به میلیون‌ها بیکار بی‌قرار ترجیح دهد و این در حالی است که ‌فروشندگان الکترونیکی، مشتریانی متمول و مشتاق به مصرف دارند. «تن سنت»‌، با ارزش‌ترین شرکت اینترنتی چین‌، هم از «دبلیو.ام.تک» و هم از «میس فِرِش» پشتیبانی کرده است. دینگدونگ سرمایه‌گذاری خود را از «سافت بانک»، یک گروه فناوری ژاپنی با هزینه آزاد، تأمین کرده است.

«تایگر گلوبال»، یک صندوق ‌تهاجمی آمریکایی ‌که شرط‌بندی خود را در بازارهای امیدوارکننده به جای شرکت‌های تازه تأسیس می‌داند نیز شاهد روندی صعودی است. این شرکت ۱۲ درصد از سهام «میس فِرِش» و سهام کوچکتر «دینگ دانگ» را در اختیار خود دارد. این آمارها و ارقام به این معناست که ماهیت حمل‌ونقل در شرکت‌هایی که در میانه کرونا متضرر شده‌اند، اهمیت بسیاری دارد و می‌تواند در زمینه خرده‌فروشی و پیشرفت این بخش در اقتصاد نقشی مثبت و تعیین‌کننده ایفا کند. بدون تردید نقش فناوری نیز در این میان از اهمیت بسیاری برخوردار است و می‌تواند در صورت بهبود زنجیره‌های تولید و ارسال، سود سرشاری را عاید شرکت‌هایی کند که در این حوزه مشغول به کار هستند و چشم به پیشرفت‌های روزافزون دارند.

گزارش: فرشاد گلزاری