به گزارش آتیه‌آنلاین، در این بین هر ذهن عافیت‌طلبی در چنین شرایطی کناره‌گیری را به صلاح دیده و تنها با اظهار امیدواری، طرحی را برای آیندگان پی می‌ریزد؛ اما حاصل زدن به دل دریای مخاطرات، آسایش میلیون‌ها بیمه‌شده و بازنشسته‌ای بود که چشم انتظار بهینه‌سازی شرایط بودند.
طرح ۳۰۷۰ می‌خواست در گام نخست با غیرحضوری‌سازی ۳۰ خدمت، بار حضور فیزیکی میلیون‌ها مراجعه حضوری را از دوش شعب و کارگزاری‌های تأمین‌اجتماعی بردارد. در واقع این طرح نه‌تنها به سود مخاطبان سازمان که مفید برای بدنه تأمین‌اجتماعی نیز بود. میلیون‌ها مراجعه حضوری با سوالات گوناگون در طول سال، سبب کاهش بازدهی عملکرد هزاران همکار بیمه‌ای سازمان تأمین‌اجتماعی می‌شد؛ سوالاتی که در صورت عدم پاسخگویی صحیح، هم به اعتماد عمومی‌ شرکای اجتماعی ضرر وارد می‌کرد و هم سبب‌ساز ایجاد بار روانی منفی برای ادامه مسیر خدمت‌رسانی خود و همکاران‌شان می‌شد.
همچنین طرح ۳۰۷۰ در اوج بحران همه‌گیری و ضرورت ماندن در خانه و کاهش حضور در اجتماعی، سبب شد تا با افزایش اعتماد عمومی ‌به تأمین‌اجتماعی، مخاطبان بتوانند با بهره‌گیری از ظرفیت‌های الکترونیک، در کمترین زمان و به بهترین وجه به خواسته‌های خود برسند. این رویه باعث افزایش سرمایه اجتماعی در سازمان نیز بود.
اگر بخواهیم از روی انصاف به این موضوع بنگریم، هیچکدام از زیرمجموعه‌های دولت دوازدهم در دو سال گذشته نتوانسته‌اند به میزان سازمان تأمین‌اجتماعی به افزایش سرمایه اجتماعی ملی کمک کنند. در واقع این سازمان با بهره‌گیری از ظرفیت‌های داخلی و تنها با «نهراسیدن از نوآوری» با کمترین بار مالی، به بیشترین بازدهی رسیده است.
حال در این میان، مصطفی سالاری از افزایش ضریب پوشش این طرح بزرگ ملی به ۴۰ خدمت برای کاهش ۸۰ درصدی مراجعات در سال خبر می‌دهد. در واقع باید به مدیرعامل تأمین‌اجتماعی و تیم مدیرانش تبریک گفت. آنها در حالی که می‌توانستند در سرخوشی توفیقات ۳۰۷۰ بمانند، باز آستین همت بالا زده و می‌خواهند طرح قبلی را نیز گسترش دهند. طرفه آنکه بی‌همتان، هنوز هم از این کار بزرگ نگذشته و سعی در بزرگنمایی ایرادات و کوچک نشان دادن خدمات سترگ آن دارند. اکنون مدیریت در چنین شرایطی، به جای بهره بردن از ظرفیت‌های فرهنگی سازمان، در جهت پاسخگویی به این افراد، می‌خواهد با گامی عملی و در قالب طرح جدید ۴۰۸۰، برتری عملی خود و تیم‌اش را به رخ بکشد؛ طرحی که در صورت موفقیت، می‌تواند تعمیم‌دهنده شجاعتی عظیم برای تمامی مدیران ارشد کشور باشد تا بدون هراس از طعنه‌های «اهل سکون»، با فراغ بال به ارائه طرح‌های شجاعانه و ملی بپردازند.