به گزارش آتیه‌آنلاین، این فوتبالیست دوپا که از ذوب‌آهن اصفهان راهی ترکیه شد با تمریناتی که زیر نظر مربیان ایرانی خود انجام می‌دهد به روزهای خوب بسیار امیدوار است و آن‌طور که خودش گفته نیم‌نگاهی هم به تیم‌های برتر اروپایی دارد.

گفت‌وگوی آتیه‌آنلاین با نخستین لژیونر فوتبال زنان ایران را که معتقد است کرونا هم نمی‌تواند جلوی پیشرفت او را بگیرد و به نیمار معروف شده است از نظر می‌گذرانید:

با توجه به شرایط کنونی و تعطیلی تمرینات و مسابقات آیا واقعا می‌توان به حضور در لیگ اروپا فکر کرد؟

تا قبل از شیوع کرونا برنامه و اهدافی داشتم که متاسفانه دوران قرنطینه و بیماری ناشی از کرونا آن را به تعویق انداخت. در این میان بزرگترین هدف من بازی در تیم‌های برتر اروپایی است و با توجه به اینکه این روزها در اصفهان تمرینات خوبی را زیر نظر مربی‌ام انجام می‌دهم امیدوارم هرچه سریع‌تر به شرایط خوب جسمانی‌ام نزدیک شوم تا بتوانم نظر مربیان را به خودم جلب کنم.

مگر در زمان قرنطینه تمرین نداشتی؟

متاسفانه نه. من چهار ماه در ترکیه قرنطینه بودم؛ آن‌هم قرنطینه‌ای که به دلیل شرایط سنی‌ام که زیر 20 سال بود، حق بیرون رفتن از خانه را نداشتم و حدود چهار ماه کامل در خانه بودم. این در حالی بود که ساختمان و محل سکونت من هیچگونه امکانات و شرایطی برای انجام تمرین نداشت و همین مساله باعث شد روزهای بدی را پشت‌سر بگذرانم، اما الان چند روزی است که وارد کشور شدم و با برنامه تمرینی مربی خوبم «مهدی احمدی» توانستم خودم را به روزهای خوب گذشته نزدیک کنم.

مگر زمان قراردادت به پایان رسید؟

نه، قرارداد من دو ساله بود که الان یک سال دیگر از آن باقی مانده و در صورت پیشنهاد یک تیم خوب و گرفتن رضایتنامه از باشگاه فعلی‌ام، حتما تصمیم خواهم گرفت.

اما بسیاری از ورزشکاران در دوران قرنطینه تمرینات خوبی داشتند؟

بله، اما شرایط من کاملا متفاوت بود. دولت ترکیه در زمان قرنطینه محدودیت‌های زیادی گذاشته بود و این قضیه و نداشتن امکانات ورزشی در خانه، باعث شد زمان زیادی تمرین نداشته باشم اما به محض ورود به ایران یک دقیقه را هم از دست ندادم چون می‌دانستم کار سختی پیش رو دارم به طوری که حالا، روزی دو ساعت تمرین بدنسازی و هوازی دارم و روزانه چند ساعت هم تمرینات تکنیکی توپی و فوتبالی دارم که سعی می‌کنم با قدرت آن‌ها را انجام دهم.

پس به نظر می‌رسد فعلا در ایران خواهی ماند؟

نه. من چون با تیم کوناک اسپور ترکیه قرارداد دارم نمی‌توانم زمان زیادی اینجا بمانم. منتظرم مرزها باز شود تا سریع به ترکیه برگردم و قطعا آنجا هم تمرینات خوبی را دنبال خواهم کرد.

انگار این روزها از شرایط تمرینات راضی هستی، یعنی نمی‌شود با اجازه مسئولان باشگاه تمرینات‌ات را در اصفهان دنبال کنی؟

الان که تمرینات خوب و فشرده‌ای دارم اما شرایط کاملا نامشخص است. وضعیت مرزها و پروتکل‌های بهداشتی کار را چنان سخت کرده که نمی‌توان ریسک کرد بلکه قصد دارم با باز شدن مرزها سریع به تیم بپیوندم تا در ادامه مشکلی برایم به‌وجود نیاید. 

با توجه به تعطیلی لیگ، شرایط تیم چطور است؟ 

شش هفته به پایان رقابت‌ها مانده بود که با شیوع ویروس کرونا، فدراسیون فوتبال ترکیه تصمیم گرفت لیگ را تعطیل کند و تیم‌های اول تا سوم را طبق همان جدول اعلام کرد. ما هم در حالی که شانس بالایی برای کسب رده‌های بالاتر داشتیم به عنوان تیم سوم مسابقات معرفی شدیم.

با توجه به شروع لیگ مردان آیا این امکان هست که مسابقات زنان هم برگزار شود؟

با تصمیم فدراسیون فوتبال ترکیه امکان برگزاری ادامه رقابت‌ها نیست و با شرایط کنونی و اوج دوباره ویروس کرونا، فعلا مسابقات لیگ اروپا وضعیت نامعلومی دارد و فقط باید منتظر ماند تا شرایط بهبود پیدا کند.

شرایط مالی قرادادت در مقایسه با لیگ ایران راضی‌کننده است؟ 

متاسفانه اصلا نمی‌توان لیگ ایران و لیگ ترکیه را با هم مقایسه کرد. در ایران تنها تیم بم است که به نسبت سایر تیم‌ها دستمزد خوبی می‌دهد. بقیه تیم‌ها نهایت سقف قراردادهای‌شان ۸۰ میلیون برای یک فصل است که آن هم برای تعداد محدودی از بازیکنان در نظر گرفته می‌شود. از آن مهمتر این که متاسفانه در بخش زنان باشگاه‌ها بسیار بدقول هستند و هیچ تضمینی وجود ندارد که تمام مبلغ قرارداد را پرداخت کنند اما در لیگ ترکیه هم دستمزدها بسیار بالاتر است، هم این مشکلاتی که در کشور ما وجود دارد آنجا اصلا وجود ندارد و راحت‌تر می‌شود پیشرفت کرد.

دوری از خانواده سخت نیست؟

دوره قبل که تجربه اولم از دوری خانواده بود، بسیار سخت گذشت اما حالا من وارد دوره جدیدی از زندگی‌ام شدم و قطعا اهدافی دارم که رسیدن به آن بسیار سخت است و وقتی فکر می‌کنم من یک ورزشکار حرفه‌ای هستم با دوری خانواده و دلتنگی‌ها راحت‌تر کنار می‌آیم و جای ناراحتی نیست. خانواده‌ام هم با این مساله کنار آمدند و دیگر جای هیچگونه نگرانی نیست.

در این روزهای سخت کرونایی، باشگاه هم اقداماتی برای مبارزه با این ویروس داشت؟

باشگاه ما زیر نظر شهرداری ازمیر است و با شیوع این ویروس متاسفانه طبق دستور فیفا مثل تمام لیگ‌های اروپایی بخشی از قرارداد مالی‌مان کم شد و به سازمان‌هایی که در حال مبارزه به بیماری کرونا بودند داده شد. 

طبیعی است مسائل مالی برای بازیکنان حرفه‌ای اهمیت دارد. مسائل ناشی از کاهش مبلغ قرارداد در روحیه‌ات تاثیر نگذاشت؟

با ورود ویروس کرونا به ترکیه و به پایان رساندن مسابقات به مدت چهار ماه هیچگونه دریافتی نداشتیم اما باز هم شرایط راضی‌کننده بود و چون هدف من راهیابی به لیگ‌های برتر اروپایی است مشکلات را به جان می‌خرم تا به آنچه که مدنظرم است، دست پیدا کنم.

حتی به قیمت تحمل این همه سختی؟

بله. من در ایران هم که بودم زحمات زیادی کشیدم. چهار سال در ذوب‌آهن بازی کردم و در این مدت تمام پیشرفت‌هایم و حضور در لیگ ترکیه را مدیون آقای آذری مدیرعامل سابق باشگاه ذوب‌آهن اصفهان هستم که پیگیری‌های زیادی انجام داد تا بتوانم به عنوان تنها لژیونر ایرانی در لیگ ترکیه بازی کنم.

الان پیشنهادی هم از تیم‌های اروپایی داری؟

بله، بالاخره پیشنهاداتی وجود دارد که با مشورتی که با آقای آذری داشتم تصمیم گرفتم فعلا در همین تیم ترکیه‌ای بازی کنم و منتظر پیشنهادات بهتر باشم.

بازی در لیگ‌های خارجی سخت نیست؟

خب قطعا سختی‌های خاص خودش را دارد. چون من بازیکن دو پا هستم برای حضور در لیگ‌های خارجی راحت‌تر پذیرفته می‌شوم اما من یک بازیکن سرعتی هستم و بازیکنان اروپایی استقامتی هستند. به همین دلیل سعی می‌کنم قدرت بدنی‌ام را بالا ببرم تا سطح بازی‌ام را به لیگ اروپا برسانم.

تا الان از مشورت مردان فوتبالیست هم در تصمیم‌گیری‌هایت استفاده کرده‌ای؟

متاسفانه آقایان فوتبالیست خودشان را در حد و اندازه مشورت دادن به زنان فوتبالیست نمی‌دانند و همین مساله باعث شده من هم پیگیر این قضیه نباشم. با ورود به لیگ ترکیه به دلیل نداشتن هیچگونه شناختی از مسابقات خارجی، سختی‌های زیادی را تجربه کردم که خوشبختانه با شکست مشکلات توانستم خیلی زود خودم را در ترکیب تیم جا دهم و رضایت مربیان را به دست بیاورم. این در شرایطی است که اگر من راهنمایی داشتم قطعا خیلی راحت‌تر می‌توانستم به نتیجه دلخواه خود دست پیدا کنم.

چه شد که لقب نیمار را گرفتی؟

در همان ابتدای شروع فوتبال و در سن 10 سالگی توانستم وارد تیم‌های ملی رده‌های مختلف سنی شوم و همان زمان به خاطر سبک بازی و شاید کمی شباهت ظاهری‌ام، لقب نیمار به من داده شد که با توجه به اینکه نیمار یکی از بزرگان فوتبال دنیا است از این بابت بسیار خوشحال هستم.

اگر خودت بخواهی یک لقب به خودت بدهی، آن لقب چیست؟

من بازیکنان زیادی را دوست دارم که از توانایی‌های بالایی برخوردار هستند؛ مثل رونالدو اما از همین لقب نیمار هم بسیار خوشحال هستم و از دوستانی که این لقب را به من دادند بسیار تشکر می‌کنم، چون دور از تصور من بود و لقب نیمار کار من را بسیار سخت‌تر کرد تا با جدیت بیشتری تمرینات‌ام را دنبال کنم تا به این لقب خودم را نزدیک‌تر کنم.

چرا فوتبال زنان پیشرفت زیادی نداشت، نه در برابر فوتبال مردان حتی مقابل فوتسال زنان هم حرفی برای گفتن ندارد. دلیل این همه ناکامی چیست؟

خب دلایل زیادی وجود دار؛ اگرچه من معتقدم فوتبال زنان خیلی هم ناکام نبوده است. مثلا هیچگاه اردوها به صورت جدی و منظم برگزار نشد اما هر ‌بار برای اعزام به مسابقه‌ای همه چیز جدی گرفته می‌شد، نتایج خوبی هم کسب می‌کردیم. متاسفانه می‌بینیم همیشه تمرکز بر روی فوتبال مردان بوده و این بی‌توجهی‌ها باعث شده زنان همیشه نادیده گرفته شوند و حتی پیروزی‌های آن‌ها نیز کمرنگ دیده می‌شود.