به گزارش آتیه‌آنلاین، وزارت امور خارجه آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد که این کشور آماده است که تحریم‌های کلیدی علیه جمهوری اسلامی را مرور و بازبینی کند. امروز قرار است ایران در گفت‌وگوی غیرمستقیم با آمریکا در چارچوب گفت‌وگو با گروه موسوم به ۱+۴ شرکت کند. وزارت امور خارجه آمریکا روز دوشنبه اعلام کرد که "رابرت مالی"، نماینده ویژه "جو بایدن" رئیس‌جمهوری آمریکا در امور ایران، به وین سفر می‌کند تا ریاست هیئت آمریکایی را برعهده گیرد.  این نشست تلاشی است برای احیای برجام که توسط ترامپ نادیده گرفته شد و عملا در سه سال گذشته اجرا نشده بود. "دونالد ترامپ" رئیس جمهور سابق آمریکا در مبارزات انتخاباتی برای انتخابات سال ۲۰۱۶، بارها و بارها برنامه جامع اقدام مشترک را «افتضاح» خواند و گفت: "رئیس‌جمهور اوباما، این توافق را از سر بیچارگی امضا کرده‌ است."

خروج از برجام و کمپین فشار حداکثری

طرح خروج از برجام در شهریور ۱۳۹۶ قوت گرفت و چون پایبندی ایران به مفاد برجام از طرف کارشناسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مورد تایید قرار می‌گرفت، تلاش کرد با بزرگ جلوه دادن برنامه موشکی، ایران را ناقض روح برجام نشان دهد. در اوایل سال ۹۷ رکس تیلرسون (وزیر خارجه آمریکا) و هربرت مک‌مستر (مشاور امنیت ملی آمریکا)، که جزو موافقان ادامه توافق هسته‌ای بودند، به ترتیب با مایک پمپئو و جان بولتن جایگزین شدند و نهایتا ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۹۷، ترامپ رسما خروج آمریکا از برجام را اعلام کرد و به تمامی شرکت‌ها و تجار فرصت داد ظرف مدت ۱۸۰ روز از فعالیت از ایران خارج شوند.
با دستور ترامپ تمامی تحریم‌های آمریکا علیه ایران بازگشت. عربستان سعودی و بحرین و اسرائیل از اولین کشورهایی بودند که از این تصمیم ترامپ حمایت کردند. تاریخ نشان داد، متحدین ترامپ تا آخرین روز هم از این تعداد بیشتر نشدند و او نتوانست به عنوان رئیس جمهور آمریکا، اقداماتی اجماع ساز را در سطح جهان انجام دهد.
خروج ترامپ از برجام آغاز ماراتنی بود که فشار "حداکثری" نام گرفت. کمپینی که قرار بود ایران را ظرف ۹۰ تا ۱۸۰ روز تسلیم کند. برای همین ۱۰ روز بعد از خروج از برجام، مایک پمپئو، ۱۲ شرط را برای رسیدن به توافق عنوان کرد که ایران "باید" آن‌ها را انجام دهد! از جمله شروط وزیرخارجه جدید ایالات متحده افشای کلیه ابعاد برنامه هسته‌ای، توقف غنی‌سازی، بازرسی بدون محدودیت، توقف برنامه موشکی و عدم حمایت از گروه‌های حامی ایران در منطقه بود. البته این شروط یک "قید" هم داشت که در در صورت تخطی از آن ایران باید "شدیدترین تحریم‌های تاریخ" را متحمل می‌شد.

تیم سیاست خارجی دولت آمریکا شک نداشت که ایران تسلیم خواهد شد. پیش از این در تیرماه ۹۶ جان بولتون که هنوز سمت رسمی در دولت ایالات متحده نداشت، با حضور در همایش گروه تروریستی منافقین، با گفتن اینکه‌: «می‌توانم بگویم که ما اکنون رئیس‌جمهوری در ایالات متحده داریم که کاملا با نظام حاکم در تهران مخالف است.» قول داده بود ایرانی‌ها نمی توانند جشن چهل سالگی انقلاب خود را بگیرند! سخنانی که به وسیله بازوهای رسانه‌ای فارسی‌زبان در خارج از ایران مورد توجه قرار گرفت و مدت زیادی نقل محافل خبری فارسی‌زبانان خارج از ایران بود.

بازگشت به برجام و لغو محدودیت‌های هسته‌ای یا همه تحریم‌ها؟

آمریکا اصرار می‌کند که ایران باید ابتدا تعهدات هسته‌ای خود در چارچوب برجام را از سربگیرد تا پس از آن، تحریم‌های وضع شده در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ برداشته شود. ایران در مقابل می‌گوید که ابتدا باید تمام تحریم‌های وضع شده لغو شود و عمل به تعهدات برجامی پس از لغو تحریم ها شروع خواهد شد. ند پرایس، سخنگوی وزارت امور خارجه روز دوشنبه به خبرنگاران گفت: «تردیدی نیست که ما به نقطه‌ای می‌رسیم که فوریت و ضرورت دارد.» او گفت که آمریکا حاضر است تنها امکان برداشتن تحریم‌هایی را بررسی کند که به پرونده هسته‌ای ایران مرتبط هستند. 

پرایس گفت: «ما برای قرار دادن ایران در موقعیتی بهتر، مطمئنا امتیازات یک جانبه‌ای به این این کشور نمی‌دهیم.» او با اشاره به متن توافق اتمی گفت: «فرمول اصلی همان است که امروزه نیز ادامه دارد: لغو محدود تحریم‌های هسته‌ای در ازای محدودیت‌های دائمی و قابل تأیید در برنامه هسته ای ایران.» این جمله یعنی آمریکا همان تحریم هایی را لغو می کند که در برجام قید و پس از خروج از برجام توسط ترامپ بازگشته بود. و معنی دیگر آن این است که تحریم های دیگر تا اطلاع ثانوی سر جای خود هستند! 

اما باید توجه کرد که دولت ترامپ جدا از بازگرداندن تحریم‌های هسته‌ای، بخش نفت و گاز، بانک مرکزی و سیستم بانکی ایران را تحت مقوله تروریسم مورد تحریم قرار داد. از طرف دیگر، در اقدامی بی‌سابقه، سپاه پاسداران را به لیست سازمان‌های تروریستی اضافه کرد. یعنی برای لغو این دست از تحریم ها، باید فرضیه "حمایت حکومت ایران از تروریسم" که یک پایگاه فکری چند دهه‌ای در نظام سیاسی آمریکاست را نفی کند. چیزی که اگر غیر ممکن نباشد چالشی بسیار بزرگ است.