دویچه وله در گزارشی نوشته است: در کنار جنگ، خشکسالی و نبود آرامش، زندگی برای اکثر سوری‌ها یک چالش از جمله در زمینه یافتن آب آشامیدنی کافی، باقی مانده است.

جمال صغیر، استاد انستیتوی مطالعه توسعه بین‌الملل در دانشگاه مک گیل می‌گوید: سوریه یک مثال برجسته تاثیر تغییرات آب و هوایی بر مسائل از قبل موجود نظیر بی ثباتی سیاسی، فقر و کمیابی منابع است.

صغیر که مدیر سابق در بانک جهانی بوده، تغییرات آب و هوایی را بزرگترین تهدید برای امنیت در جهان در نظر می‌گیرد. او بنا بر اذعان لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا به در نظر گرفتن تغییرات آب و هوایی به عنوان یک مساله امنیت ملی، آن را تغییر دهنده بازی در ارتباط با تصدیق رابطه میان تغییرات آب و هوایی و جنگ می‌داند.

در جریان خشکسالی ۲۰۰۶-۲۰۱۰، کشاورزی سوریه خسارات زیادی دید. این خشکسالی آخر در سالهای ۲۰۰۶-۲۰۱۰ شدیدترین در نوع خود از زمان ثبت خشکسالی‌ها از حدود ۹۰۰ سال قبل است.

این کشور حدودا ۱۷ میلیون نفری از زمان دهه ۱۹۸۰ درگیر سه دوره خشکسالی شده است. جدیدترین موردش از ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰ طول کشید که به عنوان بدترین خشکسالی چندین ساله در طی حدود ۹۰۰ سال ثبت شده است.

کاهش بارندگی همراه با افزایش دما منجر به بیابان زایی و تخریب اراضی کشاورزی به ویژه در شرق سوریه شد. همراه با آن ۸۰۰ هزار نفر درآمدشان را از دست دادند و ۸۵ درصد از دامهای این کشور از بین رفتند.

از آنجا که محصولات کشاورزی این کشور تا دو سوم تنزل یافت، شروع به وارد کردن حجم بزرگی از غلات کرد. متعاقبا قیمت مواد غذایی نیز دو برابر شد. صغیر در توضیح علت مهاجرت ۱.۵ میلیون کارگر روستایی سوری به شهرها برای کار اظهار کرد: اما خشکسالی همچنان ادامه پیدا کرد و مردم امیدشان را از دست دادند. آنهایی که ماندند عمدتا کشاورزانی فقیر بودند که تبدیل به اهداف آسانی برای عوامل جذب نیرو برای گروه‌های تروریستی همچون گروه تروریستی به اصطلاح داعش شدند.

استفان دیمیستورا، فرستاده ویژه سابق سازمان ملل به سوریه در سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ به دویچه وله گفت: اختلالات آب و هوایی یک عامل تشدید و چند برابر شدن بحران سیاسی که در سوریه شکل می‌گرفت، بود. این بحران به سبب تصمیمات بشار اسد، رئیس جمهور سوریه برای کاهش یارانه سوخت، آّب و مواد غذایی در طی چند سال بدتر شد. علاوه بر مساله امنیت آبی در مناطق روستایی، تنشها بین کردها، عربها، علوی‌ها و سنی های نیز بالا گرفت.

داعش میخواست با تصرف موصل و فلوجه در عراق و همچنان مناطق ومار، سنجار و ربیعه کنترل آبهای دجله و فرات و همچنان منابع آبی در سوریه را به دست بیاورد.

دیمیستورا گفت: یک ترکیب مسموم شروع به تبدیل شدن به یک ترکیب انفجاری با محتوای بهار عربی، خشم از بابت از دست رفتن شغلها، مهاجرت به شهرها، به همراه کاهش قدرت خرید و خشم از واکنشهای تند دولت و بیرحمانه دولت شد.

دیمیستورا گفت: ما شاهد بودیم هنگام قطع دسترسی به آب و غذا، در شهر ها و روستاهایی همچون حمص یا حلیم محاصرهاه‌های قرون وسطایی وحشتناکی بروز پیدا کرد.

دیمیستورا زمانی که در سال ۲۰۱۸ سوریه را ترک کرد این کشور کمتر شاهد درگیری بود و ۶۰ درصد از جمعیت آن تحت کنترل دولت قرار داشتند. او به دویچه وله گفت: از نقطه نظر من این کشور اکنون دیگر در خطر جنگ عمده نیست اما در خطر فروپاشی است.

با این حال سوریه نخواهد توانست خودش به تامین مالی بازسازی خود بپردازد و باید دید آیا هیچ از یک کشورهای همپیمان روسیه یا ترکیه مایل به سرمایه گذاری در آینده سوریه خواهند بود یا خیر.

به گفته صغیر آنچه باید انجام شود واضح است: ضروری است که با کمک به رفتن منطقه به سمت زیرساختهای بیشتر امنیت آب و انرژی سوریه منعطف تر شود.